Για περισσότερα από 10 χρόνια «μάζευε» - για να χωρέσουν στις σελίδες της εφημερίδας - κείμενα άλλων. Ως διευθυντής σύνταξης της «Ελευθεροτυπίας» από το 1999 μέχρι το 2011 που έκλεισε, ο Βαγγέλης Σιαφάκας αναγκάστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του φέτος να «κόψει» τον ευατό του. Πως ένιωσε; «Εναν ακρωτηριασμό».
Του πήρε περίπου ένα μήνα για να γράψει τα διηγήματα που στριμώχνονταν στο μυαλό του κι ένα χρόνο για να τα «τακτοποιήσει». Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρώτο του βιβλίο «Με μια χιλιάρα Καβασάκι» (εκδόσεις Πόλις) που έχει κάνει πρόσφατα την εμφάνισή του στα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Τι είναι το «Με μια χιλιάρα Καβασάκι»; «Δεκαοκτώ ερωτικές ιστορίες με καμβά - οι περισσότερες - τα Γιάννενα. Μέσα από τη δράση μιας παρέας εφήβων γίνεται μια ανάγνωση του τι γινόταν στα Γιάννενα την περίοδο της Δικτατορίας και της μεταδικτατορικής περιόδου». Είναι προφανές ότι ο Βαγγέλης Σιαφάκας αναφέρεται σε προσωπικά βιώματα - μια και τα Γιάννενα είναι γενέτειρά του έχοντας μάλιστα και έντονες πολιτικές αναφορές - «είμασταν ενταγμένοι τότε στη Ρήγα Φεραίο, κάτιο που αναφέρεται ιδιαίτερα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Κι όμως, ο γνωστός δημοσιογράφος - που έχει θητεύσει στην Αυγή, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς όπως Αθήνα 9.84 και Flash 96,1, σε τηλεοπτικά δίκτυα όπως το Μega και o ANT 1, αλλά και σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά - δεν κοιτά αυτό το παρελθόν με νοσταλγία. «Η νοσταλγία είναι μια παγίδα. Εξιδανικεύεις καταστάσεις και γίνεσαι μελό. Δεν γυρίζω στα Γιαννενα για να να βρω τη νιότη μου. Αφηγούμαι τη γενέτερα μου μέσα από μια παρέα ανθρων που ξαναβλέπουν αυτά τα χρόνια μέσα από διάθεση που είναι πολλές φορές έως και ειρωνική.
Και γιατί «Με μια χιλιάρα Καβασάκι»; Είναι ένας τίτλος που σχεδόν προβοκάρει το περιεχόμενο του βιβλίου. Είναι ο τίτλος ενός από τα διηγήματα του βιβλίου. Είναι μια θλιβερή ιστορία. Είναι η ιστορία ενός φοιτητή ο οποίος υποχρεώνεται στα 18 του να φροντίσει την ταφη του συγκατοίκου του ο οποίος σκοτώθηκε πάνω σε μια χιλιάρα Καβασάκι. Το εξώφυλλο είναι ένα ομιχλώδες τοπίο στα Γιάννενα.
΄Οχι, αυτός ο τίτλος δεν ήταν η αρχική του επιλογή. Η αρχική του επιλογή ήταν ο τίτλος ενός άλλου διηγήματος που είχε γράψει με τον τίτλο «Τζαμάλα» (είναι η φωτιά που ανάβουν στα Γιάννενα στις Αποκριές). Κάπως έτσι, σαν σπίθες από μια «Τζαμάλα» ξεπηδούν κι οι μνήμες του ήρωα του διηγήματος. Το άκουσε, όμως, ο εκδότης μου κι έφριξε. Κι έτσι τελικά μπήκε τίτλος από άλλο δοήγημα.
Αλήθεια ένας δημοσιογράφος μπορεί να γίνει καλός συγγραφέας; «Δεν νομίζω. Αντθέτως. Όταν επεξεργάζεται μια ξύλινη γλώσσα, όπως τη δημοσιογραφική - υπόκεισαι σε πάρα πολύ μεγάλη φθορά. Προσωπικά θα αποδειχτεί αν έγραψα καλά. Μου λένε οι άλλοι ότι έχω γράψει καλά. Εγώ βρίσκομαι υπό το καθεστώς πανικού. Λειτουργώ σαν 25αρης που χρειάζεται την επιβεβαίωση...», μας λέει.
Τι ήταν αυτό, όμως, που του έδωσε φόρα ως προς την πρώτη του συγγφαφική απόπειρα; «Πήγα στον Νίκο Γκιώνη κ τις εκδόσεις "Πόλις" ως το τελευταίο μου οχυρό. Ηξερα πως δεν εκδίδει τίποτα αν δεν του αρέσει – όσο φίλος κι αν είναι μαζί του. Κι όταν μου είπε "προχώρα" ησύχασα».
Info:
Βαγγέλης Σιαφάκας
Με μια χιλιάρα Καβασάκι (εκδόασεις Πόλις)