Είναι μια νοητή ευθεία από την πλατεία Ομόνοιας ως το δημοτικό κτήριο απέναντι από τη Βαρβάκειο Αγορά. Σ' αυτή την ευθεία που βρίσκεται στην καρδιά μιας πόλης η οποία φέρει τα σημάδια της βαθιάς κρίσης των τελευταίων ετών αναπτύσσεται, ως «αντίδοτο», ένα τόξο δράσεων. Εκεί, λοιπόν, στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας «ζει και αναπνέει» ο δεύτερος κύκλος της Αthens Biennial 2015-2017 OMONOIA, η «Σύναψη 2», όπως ονομάζεται, που προσφέρει ένα πεδίο διαλόγου για τους δημιουργικούς νέους και τις ενεργές ομάδες πολιτών με ενδιαφέροντα και ερεθιστικές συνάφειες.
Σίγουρα λείπουν οι οικονομικοί πόροι. «Δεν λείπει το ταλέντο, η πρωτοτυπία, η ικανότητα, οι νέες ιδέες, οι δημιουργικοί και αποφασισμένοι άνθρωποι», όπως σημείωσε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, στη σχετική συνέντευξη τύπου.
Και δεν είναι μόνο το διεθνές συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Νέο Rex του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και τα νέα έργα και οι δράσεις των κατοίκων του ιστορικού «Μπάγκειον» που παρουσιάζονται στις αίθουσές του έως τις 24 Απριλίου. «Η Ομόνοια είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς», λέει στο TheTOC η Ξένια Καλπακτσόγλου, συνδιευθύντρια της Μπιενάλε της Αθήνας. «Η Ομόνοια παραμένει ξεχωριστός συμβολισμός στους καιρούς που ζούμε σαν όνομα και σαν πρόσταγμα αλλά και σαν σημείο που συνδυάζει διαφορετικές δραστηριότητες: Είναι πέρασμα, σημείο διακίνησης αλλά και το όριο της κοινωνικής συνοχής σ' αυτή την πόλη». Κι όσο για τον «Μπάγκειον»;
«Το Μπάγκειον είναι ένα τοπόσημο, ένα ξενοδοχείο, το οποίο ήταν κλειστό για πάρα πολλά χρόνια. ΄Ηταν χώρος συνάντησης καλλιτεχνών και στις αρχές του 20ου αιώνα», εξηγεί. «Και το πείραμα της συγκατοίκησης είναι η συνδημιουργία. Κατά πόσο ένας χώρος μπορεί να είναι λειτουργικός για τους καλλιτέχνες και για άλλους ανθρώπους που θέλουν να συνεργαστούν».
Synapse 2
Μετά από ειισαγωγή στο θέμα του συνεδρίου από τον Massimiliano Mollona, διευθυντή προγράμματος της Athens Biennale 2015-2017 OMONOIA, η πρώτη Συνεδρία που έγινε την Παρασκευή συντονίστηκε από την Stephanie Bailey και είχε τίτλο Why, What, And For Whom? Making a Biennial. Ο Nicolas Bourriaud και ο Viktor Misiano συνομίλησαν και δέχτηκαν ερωτήσεις από το κοινό γύρω από την ιστορικότητα και το θεσμικό πλαίσιο της σύγχρονης τέχνης, καθώς και την ουσία και την διαχρονική χρησιμότητα των Biennale για τους καλλιτέχνες, με τους τελευταίους να βρίσκουν σε αυτές ένα νέο μοντέλο συνύπαρξης και συνδημιουργίας.
Το συνέδριο συνεχίστηκε με την δεύτερη Συνεδρία υπό τον τίτλο Common Praxis. Η συντονίστρια Κάτια Αρφαρά, συνομίλησε με τον Απόστολο Καλφόπουλο, την Μαρία- Θάλεια Καρρά και την Όλγα Χατζηδάκη, τον Σωτήριο Μπαχτσετζή, τον Vasyl Cherpanyn, τον Mohammad Salemy και την Ala Younis. Η συζήτηση εστιάσθηκε γύρω από την λειτουργία των ανεξάρτητων και αυτοοργανωμένων πρωτοβουλιών που υποκαθιστούν το θεσμικό κενό όσον αφορά στην σύγχρονη τέχνη.
Μετά την ολοκλήρωση της πρώτης μέρας του συνεδρίου, οι πόρτες του ιστορικού ξενοδοχείου «Μπάγκειον» στην Ομόνοια άνοιξαν ξανά και υποδέχτηκαν κοινό και καλλιτέχνες στους χώρους του.
Το συνέδριο συνεχίστηκε το Σάββατο στο «Μπάγκειον» παράλληλα με την παρουσίαση της δουλειάς των κατοίκων του ξενοδοχείου.
«Η Αθήνα αποτελεί ένα διαρκές κέντρο προσοχής λόγω της κατάστασης στην οποία όλοι ζούμε αλλά και λόγω της κοινωνικής αρχιτεκτονικής της. Στα δέκα χρόνια που υπάρχουμε ως θεσμός στην Αθήνα, τα 8 τα μετράμε ήδη μέσα στην κρίση. Η πορεία μας ταυτίστηκε με τα χρόνια της κρίσης, από το 2008 ως σήμερα. Αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση και ταυτόχρονα δείγμα μιας μεγάλης ανάγκης για συσπείρωση των δημιουργών της πόλης. Η φύση και η στάση μας είναι να κολυμπάμε αντίθετα στο ρεύμα, σαν τον σολομό. Το ταξίδι της επιστροφής στον γενέθλιο τόπο είναι επικίνδυνο και δύσκολο, είναι ένα ρίσκο επιβίωσης και διαιώνισης ή καταστροφής» δήλωσε ο συνδιευθυντής της Μπιενάλε της Αθήνας Poka – Yio.
.