Δημήτρης Καταλειφός στο TheTOC: Η πανδημία έβαλε στη ζωή μας τον φόβο και τη βία - Είναι περίοδος που θυμίζει πόλεμο

Ο Δημήτρης Καταλειφός αυτή τη χρονιά πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Τέλος του Παιχνιδιού" του Σάμουελ Μπέκετ, ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας.

Ο σπουδαίος ηθοποιός, ο οποίος φέτος κλείνει 45 χρόνια στο θέατρο, μιλώντας στο TheTOC, αποκαλύπτει με ποια κριτήρια επιλέγει τους ρόλους που θέλει να ερμηνεύσει, αλλά και τα έργα που θα σκηνοθετήσει. Επιπλέον, εξηγεί γιατί τον έχουμε δει στην τηλεόραση ελάχιστες φορές και ποια είναι η σχέση του με τον κινηματογράφο.

Αναφερόμενος στο ελληνικό #metoo και στις καταγγελίες που ήρθαν στο φως για τον χώρο του θεάτρου τους περασμένους μήνες, ο κ. Καταλειφός τονίζει ότι "υπάρχουν χώροι που γίνονται πολύ χειρότερα πράγματα απ' ότι στο θέατρο".

"Όλα πρέπει να οδηγούνται στη Δικαιοσύνη και στους αρμόδιους, δεν είμαστε εμείς οι δικαστές και αυτοί που θα πάρουμε την απόφαση για το μέλλον οποιουδήποτε κατηγορηθεί", υπογραμμίζει.

Θεωρεί επίσης πως τα social media αποτελούν μία μορφή βίας, αφού εκτός από μία δημοκρατική φωνή, συχνά γίνονται χώρος κατηγοριών, κακίας και bullying. "Το πιο δύσκολο στα πράγματα είναι να βρεθεί η ισορροπία, το μέτρο. Αυτό ισχύει για τα social media, το #metoo και γενικά για όλα τα θέματα στη ζωή μας", λέει, στο TheTOC.

Σχετικά με την πανδημία του κορονοϊού και την πρωτόγνωρη κατάσταση που βίωσε και εξακολουθεί να βιώνει ολόκληρος ο πλανήτης, ο Δημήτρης Καταλειφός αναφέρει πως έβαλε στη ζωή μας τον φόβο, τη θλίψη, τη μελαγχολία, τη βία, την κατάθλιψη...

"Είναι μια περίοδος που θυμίζει πόλεμο και ένα κοσμοϊστορικό γεγονός αυτό που ζούμε όλοι μας. Καλό θα ήταν από αυτή τη μεγάλη περιπέτεια της ανθρωπότητας να βρεθούν τρόποι να καλυτερεύσει το θέμα της υγείας, ειδικά για τους ανθρώπους που δεν έχουν χρήματα", λέει ο ηθοποιός.

Η συνέντευξη του Δημήτρη Καταλειφού στο TheTOC:

Ο Μπέκετ λέει "το τέλος βρίσκεται στην αρχή, και ωστόσο συνεχίζουμε". Βρίσκετε αυτή την προσέγγιση απαισιόδοξη;

Κατά κάποιον τρόπο ο Μπέκετ αυτό που λέει το έχει δανειστεί από έναν στίχο του Έλιοτ και στην ουσία λέει ότι από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος οδεύει προς το τέλος. Όλη μας η ζωή είναι μια πορεία προς το τέλος. Οπότε από τη στιγμή που ξεκινάμε αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση και πάμε προς τον θάνατο. Είναι κάτι αληθινό, ούτε αισιόδοξο ούτε απαισιόδοξο, είναι μία πραγματικότητα. Κάθε λεπτό που περνά, κάθε στιγμή που μεγαλώνουμε οδεύουμε προς κάτι το οποίο είναι αναπόφευκτο.

Πείτε μας λίγα λόγια για το "Τέλος του Παιχνιδιού".

Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο του 20ου αιώνα. Ο Μπέκετ ήταν σαφώς επηρεασμένος από αυτό που είχε προηγηθεί, τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, τη Χιροσίμα... και γι' αυτό τον λόγο και με μια έννοια σουρεαλιστική, οι τέσσερις ήρωες του έργου του είναι κάποιοι οι οποίοι έχουν επιζήσει από μία ολοκληρωτική καταστροφή.

Την καταστροφή αυτή όμως ο συγγραφέας δεν την κατονομάζει, αλλά υπάρχει στην ατμόσφαιρα η αίσθηση πως αυτοί οι άνθρωποι είναι οι τελευταίοι επί της γης. Μέσα σε αυτό το καταφύγιο στο οποίο βρίσκονται οι δύο γέροι γονείς, ο γιος και ο υπηρέτης του, αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν ένα κομμάτι χρόνου μέσα στο οποίο τίθενται από τον συγγραφεά τα πιο σημαντικά ερωτήματα για την ανθρώπινη ύπάρξη. Δηλαδή, για το νόημα της ζωής, για τον θάνατο, τη συνύπαρξη, την αγάπη, το πόσο έχει ανάγκη ο ένας τον άλλον, τον φόβο της μοναξιάς... Ολα αυτά βέβαια με τον τρόπο του Μπέκετ, ο οποίος είναι ιδιαίτερος, ελλειπτικός και αινιγματικός.

Τι αποκομίζει ο θεατής παρακολουθώντας αυτή την παράσταση;

Σκέφτεται την ύπαρξη του! Στην ουσία είναι ένα έργο που προκαλεί τον θεατή, αλλά και τους ηθοποιούς να σκεφτούν αναφορικά με τη ζωή, με το πέρασμά μας από τη γη, τη σχέση μας με τους άλλους. Είναι ένα πολύπλευρο έργο, το οποίο σε κάνει να σκεφτείς, αλλά και να αισθανθείς πράγματα.

Φέτος κλείνετε 45 χρόνια στο θέατρο. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την τέχνη της υποκριτικής;

Είναι μία υπέροχη τέχνη και ένα πάρα πολύ δύσκολο επάγγελμα ταυτόχρονα. Η δυνατότητα να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και να μπεις σε έναν άλλο κόσμο, μέσα από τον οποίο ξαναβλέπεις την πραγματικότητα αλλά με μια άλλη ματιά, έχει κάτι πάρα πολύ γοητευτικό. Είναι ένας λόγος που κάποιος ασχολείται με οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Μέσα από την τέχνη βλέπει κανείς τη ζωή από μια άλλη βαθύτερη ματιά και ξεφεύγει από την πραγματικότητα. Είναι ένας τρόπος άμυνας. Γλιτώνεις από πολλά πράγματα καταφεύγοντας εκεί, είναι ένα καταφύγιο.

Πώς επιλέγετε τους ρόλους σας στο θέατρο ή τα έργα που θα σκηνοθετήσετε; Ποιο είναι το βασικό σας κριτήριο;

Πάνω απ' όλα θέλω να με συγκινήσει ένα έργο και να με ενδιαφέρει ο ρόλος, προσέχω βέβαια και τους συνεργάτες μου. Με ενδιαφέρει πολύ με ποιους ανθρώπους θα συνεργαστώ. Κυρίως όμως με ενδιαφέρει να αισθάνομαι ότι είναι ένα έργο που έχει να πει πράγματα. Πάνω απ' όλα πρέπει να αντιπροσωπεύει εμένα το έργο το οποίο θα επιλεγεί, δεν μπορώ να κάνω κάτι που δεν με ενδιαφέρει το θέμα του και δεν μου λέει τίποτα μέσα μου. Είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής.

Σίγουρα θα έχετε δεχθεί πολλές τηλεοπτικές προτάσεις, όμως σας έχουμε δει στο "γυαλί" ελάχιστες φορές. Με τον κινηματογράφο από την άλλη έχετε καλύτερη σχέση... Δεν προτιμάτε την τηλεόραση ή αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης χρόνου;

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω δεχθεί τόσες πολλές τηλεοπτικές προτάσεις. Στην τηλεόραση γίνονται πολύ καλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια, όμως είναι φύσει δύσκολο να συνδυάζει κανείς το θέατρο με την τηλεόραση, διότι τα γυρίσματα είναι πολύωρα, δεν είναι απλή υπόθεση. Όμως δεν έχω συχνά αυτό τον πειρασμό...

Ο κινηματογράφος μου αρέσει πολύ. Το θέατρο όμως σου απορροφά πολλή ενέργεια, οπότε η αλήθεια είναι ότι, το κάθε μέσον απο όλα αυτά χρειάζεται μια αφοσίωση και ο χρόνος είναι κάτι πολύ απαραίτητο. Δεν είναι εύκολο να τα συνταιριάζεις όλα.

Αναφορικά με το #metoo και τις καταγγελίες που ήρθαν στο φως, πιστεύετε πως στιγματίστηκε το ελληνικό θέατρο; Πως έμεινε μία "μαύρη κηλίδα" από πάνω του μετά από όλα όσα μάθαμε;

Αυτή η άποψη πιστεύω ότι αφορά μόνο στους κακόπιστους. Είναι γνωστό πια σε όλους ότι τέτοιου είδους προβλήματα υπάρχουν σε όλους τους χώρους, και όχι μόνο στο θέατρο ή στον αθλητισμό. Έτυχε -λόγω του ότι έχουν αρκετή προβολή οι επώνυμοι- να ξεκινήσει αυτή η χιονοστιβάδα καταγγελιών και μέχρι στιγμής δυστυχώς έχει παραμείνει μόνο σε αυτούς τους δύο χώρους. Δεν πιστεύει όμως κανείς ότι και σε άλλους χώρους δεν συμβαίνουν αντιστοιχα περιστατικά.

Επομένως μόνο οι κακόπιστοι θα κακοχαρακτηρίσουν το θέατρο και θα πουν ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνον εκεί. Διαφωνώ κάθετα. Υπάρχουν χώροι που γίνονται πολύ χειρότερα πράγματα απ' ότι στο θέατρο.

Ηρθαμε αντιμέτωποι και με ένα πολύ σκληρό λαϊκό δικαστήριο την περίοδο των αποκαλύψεων...

Είναι πολύ θετικό το ότι ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία, ώστε οι άνθρωποι που καταπιέζονται με οποιοδήποτε τρόπο να μπορούν να μιλήσουν και να βρουν το δίκιο τους. Από εκεί και πέρα όμως θεωρώ ότι όλα πρέπει να οδηγούνται στη Δικαιοσύνη και στους αρμόδιους, δεν είμαστε εμείς οι δικαστές και αυτοί που θα πάρουμε την απόφαση για το μέλλον οποιουδήποτε κατηγορηθεί. Όλα αυτά θέλουν ένα μέτρο και μία ισορροπία για να μην γυρίσει μπούμεραγνκ και τελικά αντί να ωφελήσει όλη αυτή η ιστορία, τελικά να βλάψει πάλι. Χρειάζεται ένας λεπτός χειρισμός και τον λόγο θα πρέπει να έχει μόνον η Δικαιοσύνη.

Τα social media αποτελούν μία μορφή βίας;

Όπως καθετί έτσι και στα social media υπάρχει διπλή όψη. Μπορεί να είναι από τη μία πλευρά μια δημοκρατική φωνή, συχνά όμως γίνεται και ένας χώρος κατηγοριών και κακίας, κι έτσι είναι κι αυτό μίας μορφή βίας και bullying. Αυτή είναι και η δυσκολία στα πράγματα. Το πώς κάτι μπορεί να ξεκινήσει για καλό και τελικά να καταλήξει σε κακό. Το πιο δύσκολο στα πράγματα είναι να βρεθεί η ισορροπία, το μέτρο. Αυτό ισχύει για τα social media, το #metoo και γενικά για όλα τα θέματα στη ζωή μας.

Όταν ο καθένας έχει τη δυνατότητα μπροστά σε μία οθόνη και ανώνυμα να γράφει ο,τι θέλει, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ελεγχθεί. Δυστυχώς είναι ένα φαινόμενο καινούριο μέσα στο οποίο ζούμε και αποτελεί μεν μία ευκολία για την καθημερινότητά μας, αλλά από την άλλη πολλές φορές δημιουργεί και μεγάλο πρόβλημα.

Ολα αυτά είναι θεωρείτε και αποτέλεσμα ελλιπούς παιδείας;

Φυσικά. Η έλλειψη παιδείας στην Ελλάδα ειναι το γενικότερο πρόβλημα για πάρα πολλά θέματα και αποτελεί μια ανοιχτή πληγή για τη χώρα. Κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει την παιδεία τόσο πρόσκαιρα, χωρίς να υπάρχει μια οργάνωση και μια συνέχεια. Οι κυβερνήσεις που αλλάζουν βρίσκουν απλά προσωρινές λύσεις που δεν φέρνουν ουσιαστικά αποτελέσματα.

Η πανδημία του κορονοϊού και ο εγκλεισμός ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλη την ανθρωπότητα. Εχουμε δει όλες τις συνέπειες αυτής της περιπέτειας;

Η πανδημία ήταν από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα που έχω ζήσει στα 67 μου χρονια. Ήταν μία πρωτόγνωρη κατάσταση για όλο τον πλανήτη το ότι κλειστήκαμε σπίτια μας, ότι έκλεισαν δουλειές, ότι φοβόμαστε να αγγίξουμε τον διπλανό μας, ότι άνθρωποι πέθαναν μόνοι τους...

Πρόκειται για μια συγκλονιστική περιπέτεια που ζει ο πλανήτης και ακόμα δεν έχει λήξει, της οποίας δεν έχουμε δει ακόμα όλες τις συνέπειες, πέρα από τους θανάτους. Δεν ξέρω ψυχολογικά πού θα μας οδηγήσει όλο αυτό. Η πανδημία έβαλε στη ζωή μας τον φόβο, τη θλίψη, τη μελαγχολία, τη βία, την κατάθλιψη... Είναι μια περίοδος που θυμίζει πόλεμο και ένα κοσμοϊστορικό γεγονός αυτό που ζούμε όλοι μας.

Πώς βιώσατε εσείς την περίοδο της καραντίνας;

Εγώ προσωπικά βρέθηκα μετά απο πολλά χρόνια μακριά από το θέατρο και αυτό με έκανε να στραφώ στο γράψιμο και έτσι έγραψα δύο βιβλία με ποιήματα. Θα έλεγα πως αυτό ήταν το "ευχάριστο" κομμάτι αυτής της περιόδου. Ήταν μια μεγάλη παρηγορία για εμένα, αφού η τέχνη είναι ένα καταφύγιο, αλλά και ενα ορμητήριο για να κάνεις πραγματα.

Μέσα από αυτό ένιωσα μια παρηγοριά και μεγάλη χαρά, αφού επικοινώνησα με ανθρώπους, ενώ το πρώτο βιβλίο "Συμπληγάδες Γενεθλίων", πήρε και ένα βραβείο και το δεύτερο εκδίδεται σε μερικές ημέρες.

Η λήθη είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων. Θεωρείτε πως μέσα από όλη αυτή την περιπέτεια μάθαμε και ωριμάσαμε ή στο τέλος θα ξεχάσουμε και θα προχωρήσουμε ανεπηρέαστοι, σαν να μην τη ζήσαμε ποτέ;

Είχε τέτοια δύναμη αυτή η περιπέτεια στη ζωή μας, που αποκλείεται όλο αυτό να μην έχει επηρεάσει. Το θέμα είναι να μας κάνει να σκεφτούμε πόσα πράγματα πρέπει να διορθωθούν, όσον αφορά στο σύστημα υγείας, στην πρόληψη, στη δημιουργία νοσοκομείων... Καλό θα ήταν από αυτή τη μεγάλη περιπέτεια της ανθρωπότητας να βρεθούν τρόποι να καλυτερεύσει το θέμα της υγείας, ειδικά για τους ανθρώπους που δεν έχουν χρήματα.

Παρόλο που η λήθη ειναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων, διότι θέλουμε να ξεχνάμε τα άσχημα και να προχωράμε, θα πρέπει μέσα απο τα κακά να βρίσκουμε και λύσεις για το μελλον. Το ζητούμενο είναι να αλλάξουμε προς το θετικό, ειδικά αναφορικά με τέτοια ζητήματα που ήταν πάντα παραμελημένα στην Ελλάδα. Θα πρέπει να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τα πράγματα, τα οποία αμελούσαμε όλα αυτά τα χρόνια και έρχεται μια στιγμή που μας κλονίζει και αναγκαζόμαστε να τα δούμε.

Όπως και οι καταστροφές στο περιβάλλον. Το ότι εχει αλλάξει τόσο το κλίμα, ότι έχουμε τόσο συχνά πυρκαγιές και πλημμύρες, και αυτό ειναι ένα θέμα. Δεν μπορεί ολα αυτά να μας αφήνουν ανεπηρέαστους, σαν να μην συνέβησαν ποτέ. Εδώ έγκειται και ο ρόλος της πολιτικής, αλλά και της κοινωνίας, γιατί όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι.

"Τέλος του Παιχνιδιού" - Πληροφορίες παράστασης

Παίζουν: Δημήτρης Καταλειφός, Άρης Μπαλής, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιώργος Ζιόβας, Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων

Τετάρτη 18.15, Παρασκευή 21.00, Σάββατο & Κυριακή 21.15

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ευμολπιδών 43-45, Κεραμεικός –τηλ 2103464380

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr