Δημήτρης Μυταράς: ζωή μέσα στο χρώμα και τον πειραματισμό

Το καλοκαίρι του 2018 είναι αφιερωμένο στον Δημήτρη Μυταρά τον πολυσχιδή και ιδιαιτέρως αγαπητό στο ελληνικό κοινό ζωγράφο που έφυγε από τη ζωή το 2017. Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή με ένα αφιέρωμα στην Άνδρο τιμά τη μνήμη και το έργο του και αναδεικνύει άγνωστα έργα και πτυχές της δημιουργικής καριέρας του που διήρκεσε περισσότερο από μισό αιώνα.

Το έργο του, σύνθετο, πρωτότυπο και αυθεντικό συνενώνει αντιφατικά δεδομένα που διαπλέκονται επιδέξια δημιουργώντας την παραδοξότητα που διατρέχει τη γόνιμη και δημιουργική καλλιτεχνική του πορεία.

Παιδί μιας ταπεινής οικογένειας στη Χαλκίδα, ο Δημήτρης Μυταράς ξεκίνησε να ζωγραφίζει από τα παιδικά του χρόνια με πρώτο θαυμαστή του έργου του τον πατέρα του, ο οποίος τα εξέθετε στο κουρείο του. Ο δεκαοκτάχρονος αυτοδίδακτος Μυταράς μπαίνει στη Σχολή Καλών τεχνών και με δασκάλους τον Μόραλη και τον Παπαλουκά μεταμορφώνεται σε έναν ολοκληρωμένο καλλιτέχνη.

«Τα έργα ζωγραφικής ανήκουν περισσότερο σε αυτούς που τα αισθάνονται παρά σε αυτούς που τα καταλαβαίνουν» έλεγε.

Ποίηση και βία, λυρισμός και βαναυσότητα, ηδονή και τραχύτητα. Στο αυθεντικό του έργο συνυπάρχουν όλα, μέσα στις πολλαπλές όψεις τις οποίες ερευνά και αναδεικνύει τον κόσμο που συλλαμβάνει και τον περιβάλλει.

Το αφιέρωμα στο Μουσείο της Άνδρου ξεκινά από την πρώιμη νεανική περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται από μια εντυπωσιακή ωριμότητα. Συνεχίζεται με δύο θεματικές που θα τον απασχολήσουν από τις αρχές του 1960 έως και το θάνατο του: τους καθρέπτες και τα πορτραίτα. Με το επόμενο σκέλος ανοίγει ένας εντελώς καινούργιος δρόμος: η επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα θα δώσει στον καλλιτέχνη την ευκαιρία να αλλάξει άρδην τη ζωγραφική του για να καταγγείλει τα τεκτενόμενα. Πρόκειται για τα γνωστά Επιτύμβια και έργα «Ντοκουμέντα». Η βία θα συνεχίσει πέρα από την σκοτεινή αυτή περίοδο, να κυριαρχεί στο έργο του, με τις μοτοσυκλέτες, τα δυστυχήματα, τα αλλοιωμένα από τον άνθρωπο τοπία. Η προοδευτική εμφάνιση των γυναικείων μορφών, που θα εδραιώσουν οριστικά τη φήμη του, θα του δώσουν την ευκαιρία να ανανεώσει την παλέτα του, προσδίδοντας μία νεοφανή ζωντάνια. Τέλος, ο επισκέπτης της έκθεσης θα έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει την ιδιαίτερη σχέση του Μυταρά με τον χώρο του θεάτρου, με τον οποίο σχετίστηκε πάνω από 40 χρόνια.

«Η ζωγραφική ήταν βασίλισσα στα μάτια του ζωγράφου, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να εξερευνήσει και τους λιγότερο πολυσύχναστους δρόμους των διακοσμητικών τεχνών: σύλληψη σκηνικών και κουστουμιών για το θέατρο, δημιουργία διακοσμητικών παραστάσεων για εμπορικά κτίρια, εικονογράφηση βιβλίων, περιοδικών και δίσκων μουσικής, κατασκευή ξύλινων παιχνιδιών... Αυτές οι δραστηριότητες, υποτιμημένες ακόμη την εποχή κατά την οποία επιδόθηκε σ’ αυτές, ήταν για εκείνον ένα ευχάριστο διάλειμμα στην ασκητική μοναξιά τού ατελιέ» λέει η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Κουτσομάλλη.

Ο Δημήτρης Μυταράς επιτέλεσε πλήρως το πραγματικό λειτούργημα ενός καλλιτέχνη: να εκθέτει, με όλη την υποκειμενικότητα και με μια ακεραιότητα που αψηφά το εφήμερο, τον τρόπο με τον οποίο συλλαμβάνει τον κόσμο που τον περιβάλλει. Το αποκορύφωμα του άχρηστου, για πολλούς˙ για άλλους, η ίδια η ουσία της ζωής.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr