Οι άνθρωποι του πολιτιστικού ρεπορτάζ νιώθουν φτωχότεροι. Η συνάδελφος, Παρασκευή Κατημερτζή, που από την Πέμπτη 2 Απριλίου δεν είναι πια εδώ, έφυγε παίρνοντας την αξιοσύνη, το ήθος και την ειλικρίνεια μιας άλλης γενιάς στη γειτονιά των αγγέλων. Η δημοσιογράφος Παρασκευή Κατημερτζή έφυγε στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» στην Αθήνα, ύστερα από βραχεία νοσηλεία και απέλπιδα μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 64 ετών.
Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 4 Απριλίου ώρα 11 το πρωί στο νεκροταφείο Καισαριανής.
Πως θυμόμαστε την Παρασκευή...
Αν κάτι θα ξεχωρίζαμε, εμείς, η επόμενη φουρνιά πολιτιστικών συντακτών που εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ξεκινούσαμε να εργαζόμαστε στα μέσα της εποχής, είναι ότι η Παρασκευή ήταν από τους ήδη «φτασμένους» στο ρεπορτάζ που ήξεραν να ακούσουν, να συμβουλέψουν, να μοιραστούν, να ανοίξουν την ατζέντα τους και να βοηθήσουν. ΄Ηταν πάντα εκεί όταν τη χρειαζόσουν. ΄Ηπιος άνθρωπος και χαμηλών τόνων, η Παρασκευή Κατημερτζή είχε μια έμφυτη ευγένεια που έσταζαν τα γαλάζια της μάτια καθώς κοιτούσαν διεισδυτικά πίσω από τα στρογγυλά της γυαλιά.
Βαθύς γνώστης του αρχαιολογικού ρεπορτάζ, το αναμόρφωσε
Παρ’ όλη τη «χαμηλόφωνη» παρουσία της, ήταν βαθύς γνώστης του αρχαιολογικού ρεπορτάζ, εύστροφη, γλαφυρή και απολαυστική στη γραφή της. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς δημοσιογραφικής της παρουσίας κατάφερε να σπάσει τον ακαδημαϊσμό του αρχαιολογικού ρεπορτάζ, το οποίο ανανέωσε με ενδιαφέρουσες έρευνες που έκαναν την αρχαιοελληνική κληρονομιά και τα ζητήματα διαχείρισής της προσιτά στο ευρύ κοινό. Διαπιστευμένη συντάκτρια του υπουργείου Πολιτισμού, η Παρασκευή Κατημερτζή αντιμετώπιζε με κριτική διάθεση το ρεπορτάζ. Παράλληλα με τα ζητήματα αρχαιολογίας, η Παρασκευή Κατημερτζή, γνώριζε καλά και τη σύγχρονη τέχνη, δεδομένου του ότι διακρίθηκε και στο εικαστικό ρεπορτάζ.
Υπέγραψε πολλά από τα κείμενα για τη Βάσω Κατράκη, την Nelly’s, τον Γιάννη Κουνέλλη, τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, τον Χρήστο Μποκόρο, τον Σπύρο Βασιλείου και άλλους καλλιτέχνες της σειράς μονογραφιών «Σύγχρονοι έλληνες εικαστικοί» που διανεμήθηκε με τα Νέα. Εξέδωσε έναν τόμο για την Αρχιτεκτονική της πέτρας (ΔΟΛ, 2008) και ημερολόγια αφιερωμένα στην ελληνική φύση και επιμελήθηκε τους τόμους El Greco: Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Κρήτη - Βενετία - Ρώμη - Ισπανία (ΔΟΛ, 2007), Αρχαίες πολιτείες (ΔΟΛ, 2007), Ακρόπολη, από τα μνημεία στο Mουσείο (ΔΟΛ, 2009) κ.ά.
Δεν αποχωριζόταν το τσιγάρο ποτέ. Κι όταν απαγορεύτηκε το κάπνισμα στα γραφεία του ΔΟΛ, η Παρασκευή έπαιρνε τα χαρτιά της και έβρισκε καταφύγιο στο κυλικείο όπου δούλευε με πάθος, έκανε τα τηλέφωνά της, έβγαζε τις ειδήσεις της κι έγραφε στο χέρι όπου πάντα μισόκαιγε ένα τσιγάρο. «Ακόμα εδώ;» τη ρωτούσαμε. «Τώρα αρχίζω…»
Από την Ελεύθερη Γνώμη στα Νέα
Γεννημένη στην Αθήνα το 1950, σπούδασε στη Σχολή Δημοσιογραφίας Όμηρος και στη Δημόσια Σχολή Ξεναγών. Μιλούσε αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά και γαλλικά και εργάστηκε επί σειρά ετών ως ξεναγός. Η είσοδός της στη δημοσιογραφία έγινε το 1979 στην εφημερίδα Ελεύθερη Γνώμη και την επόμενη χρονιά μετακινήθηκε στην Αυγή. Η συνεργασία της με την εφημερίδα τα Νέα ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και διήρκεσε μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 2009. Διαπιστευμένη συντάκτρια στο Υπουργείο Πολιτισμού, διακρίθηκε στο πολιτιστικό ρεπορτάζ και το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο Μπότση.
Στο κυλικείο του ΔΟΛ...
Δεν αποχωριζόταν το τσιγάρο ποτέ. Κι όταν απαγορεύτηκε το κάπνισμα στα γραφεία του ΔΟΛ, η Παρασκευή έπαιρνε τα χαρτιά της και έβρισκε καταφύγιο στο κυλικείο όπου δούλευε με πάθος, έκανε τα τηλέφωνά της, έβγαζε τις ειδήσεις της κι έγραφε στο χέρι όπου πάντα μισόκαιγε ένα τσιγάρο. «Ακόμα εδώ;» τη ρωτούσαμε. «Τώρα αρχίζω…», μας απαντούσε μ’ εκείνο το χαμόγελο που σε γέμιζε ζεστασιά. Τα κρατάμε αυτό το γλυκό χαμόγελο ζωντανό στη μνήμη.
Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 4 Απριλίου ώρα 11 το πρωί στο νεκροταφείο Καισαριανής.
Ο αν. υπουργός Πολιτισμού για το θάνατο της Παρασκευής Κατημερτζή
Για τον θάνατο της της Παρασκευής Κατημερτζή ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης δήλωσε: «Με θλίψη πληροφορήθηκα μόλις το δυσάρεστο νέο του θανάτου της Παρασκευής Κατημερτζή. Υπήρξε πολιτιστική συντάκτρια με μεγάλη ευσυνειδησία και πάθος, μαιτρ του αρχαιολογικού ρεπορτάζ, ανήσυχο πνεύμα με ιδιαίτερη δημοσιογραφική ματιά και αγάπη για την πολιτιστική κληρονομιά. Πολυγραφότατη, άφησε πίσω της πλούσιο δημοσιογραφικό και συγγραφικό έργο που αποτύπωσε την Ελλάδα μέσα από τα μάτια ενός μορφωμένου και ευαίσθητου ανθρώπου. Η δημοσιογραφική οικογένεια έχασε μια πολυαγαπημένη συνάδελφο. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της».