
Ο μύθος του Ορφέα ασκούσε πάντα ακαταμάχητη έλξη στους δημιουργούς. Ο Βίλιμπαντ Γκλουκ ήταν ένας από αυτούς. Ο Γερμανός δημιουργός που θεωρείται ένας από τους βασικούς μεταρρυθμιστές της όπερας με το έργο αυτό δημιουργεί ένα ορόσημο στην εξέλιξη της όπερας.
Ο Γκλουκ εμπνευσμένος από τον Οβίδιο, βασίζεται σε αυτό τον μύθο. Ο Ορφέας είναι περισσότερο ανθρώπινος, οπλισμένος με τον έρωτά του και την τέχνη του. Στον κόσμο του Οβίδιου αυτό που κυβερνά τα πάντα είναι ο έρωτας, όχι ο νόμος. Τέχνη και έρωτας αναμειγνύονται για την επίτευξη της αλήθειας και μπορούν να φέρουν την ευτυχία στην ανθρώπινη ζωή. Vos quoque iunxit amor (και εσείς επίσης βρεθήκατε κάτω από το ζυγό του έρωτα), λέει στους θεούς του κάτω κόσμου. Ο «Ορφέας και Ευρυδίκη» στα χέρια των εκπροσώπων του γερμανικού ρομαντισμού μεταβάλλεται με την εισαγωγή του happy end στον μύθο.
Έχοντας στα χέρια τους το περίφημο υλικό του Γκλουκ, η σκηνοθέτης και διάσημη χορογράφος Λουσίντα Τσάιλντς σκηνοθετεί την όπερα για την όπερα του Κιέλου. Μαζί της δυο Έλληνες, ο Πάρις Μέξης στα σκηνικά και τα κοστούμια και ο Γιώργος Τέλλος στους φωτισμούς. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Ο όπερα ξεκινά με την Ευρυδίκη νεκρή στο κρεβάτι, για να επιστρέψει στο τέλος στην αρχική εικόνα σαν να έχουν συμβεί όλα αυτά σε ένα όνειρο, στο κεφάλι του Ορφέα. Με τον Ορφέα σε ένα άδειο εσωτερικό σπιτιού που μοιάζει με τάφο, ενώ οι πύλες του Άδη, μια κόλαση, είναι τα θεμέλια του σπιτιού ριζωμένα στα έγκατα της γης. Όλα τα κοστούμια είναι σε λευκό και μαύρο εκτός από τον έρωτα που φοράει – τι άλλο- ένα λευκό και χρυσό πουκάμισο.


























Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr