Σε μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη που συνδυάζει την αρχαιολογία με την προηγμένη τρισδιάστατη τεχνολογία, ο καθηγητής Juan de Lara του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης έδειξε πώς οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν προηγμένες τεχνικές φωτισμού για να μετατρέψουν το εσωτερικό του Παρθενώνα σε μια σκηνή θεϊκού θεάματος.
Η τετραετής μελέτη του de Lara, που δημοσιεύθηκε στο The Annual of the British School at Athens, δίνει επιτέλους απάντηση σε ένα αρχαίο μυστήριο σχετικά με το πώς χρησιμοποιήθηκε το φως στον παγκοσμίου φήμης ναό που ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά, στην Ακρόπολη της Αθήνας.
Αντί για την παραδοσιακή εικόνα των ελληνικών ναών ως φωτεινών, μαρμάρινων χώρων, η έρευνα του de Lara δείχνει ότι ο Παρθενώνας δεν ήταν ακριβώς έτσι.
Αντίθετα, η σκοτεινή ατμόσφαιρα του χώρου ήταν σαν δημιουργούσε ένα θεατρικό σκηνικό για ένα δραματικό εφέ φωτισμού που φαινόταν να φωτίζει το τεράστιο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς του Φειδία, που κατασκευάστηκε το 438 π.Χ.
Χρησιμοποιώντας προηγμένη ψηφιακή μοντελοποίηση και φυσική προσομοίωση φωτός, ο de Lara ανακατασκεύασε την αρχιτεκτονική του ναού με περιθώριο σφάλματος μόλις δύο εκατοστών. Το μοντέλο έλαβε υπόψη ακόμα και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, την ανακλαστικότητα του ελεφαντόδοντου, του χρυσού και του γυαλισμένου μαρμάρου.
Οι υπολογισμοί του επαλήθευσαν ότι συγκεκριμένα πρωινά κατά την περίοδο των Παναθηναίων, όταν γιορταζόταν η Θεά Αθηνά κάθε τέσσερα χρόνια, το φως του ήλιου εισερχόταν στο ναό από την ανατολική πόρτα του. Θα έπεφτε πάνω στα χρυσά ενδύματα της Αθηνάς, φωτίζοντάς την ενάντια στο σκοτεινό εσωτερικό - μια υπολογισμένη και εντυπωσιακή οπτική ψευδαίσθηση.
"Φανταστείτε να μπαίνετε στον Παρθενώνα - τα μάτια σας, κουρασμένα ακόμα από τον λαμπερό ήλιο έξω, προσαρμόζονται σιγά-σιγά στο σταδιακό σκοτάδι μέσα", είπε ο de Lara.
"Καθώς το φως του ήλιου φιλτράρεται μέσα από την πόρτα του ναού, χτυπάει το χρυσό των ενδυμάτων της θεάς με μια φωτεινή κάθετη ακτίνα. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα που ήθελαν να δημιουργήσουν οι αρχιτέκτονες και ο Φειδίας. Πρέπει να ήταν μαγικό!".