Έχει γράψει περισσότερες από 150 ιστορίες, ζεί στο σπίτι των Πυροτεχνημάτων και πιστεύει ότι τα μεγάλα θέματα που μας απασχολούν όχι μόνο δεν έχουν λυθεί αλλά πολλά από αυτά έχουν επιδεινωθεί.
Κύριε Τριβιζά, πάντα αναρωτιέμαι: μετά από τόσα βραβεία και διακρίσεις, όταν τελειώνετε μια καινούρια ιστορία, έχετε αγωνία αν θα κερδίσετε ξανά τους φίλους σας, μικρούς και μεγάλους;
O λόγος για τον οποίο γράφω είναι η ευφορία που μου προσφέρει η δημιουργική διαδικασία του γραψίματος. Θα εξακολουθούσα να γράφω ακόμα και αν κανείς δεν ενδιαφέρονταν να εκδώσει ή να διαβάσει τις ιστορίες μου. Αν τώρα οι ιστορίες αυτές βρίσκουν ανταπόκριση, διασκεδάζουν και συγκινούν τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες, αυτό είναι ένα επιπλέον δώρο, μια ακόμα χαρά. Σίγουρα όχι πηγή αγωνίας.
Έχετε καταπιαστεί με όλα τα «σοβαρά θέματα» των μεγάλων με μοναδικό τρόπο. Ποιο είναι αυτό που σας απασχολεί και σας ερεθίζει περισσότερο αυτή την εποχή;
Όλα τα σοβαρά θέματα που με απασχολούσαν στο παρελθόν εξακολουθούν και τώρα να με απασχολούν επειδή είναι διαχρονικά. Όχι μόνο δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά, απεναντίας, πολλά από αυτά έχουν επιδεινωθεί. Ένα νέο βιβλίο μου καταπιάνεται με το θέμα του ρατσισμού, της αποικιοκρατίας και της ευρωποκεντρικής νοοτροπίας. Είναι μια ανατροπή του αντι-οικολογικού και προσβλητικού για τους λαούς της αφρικανικής ηπείρου «κλασικού» έργου «Curious George» των Hans Augusto Rey και Margret Rey που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1941 με ήρωες έναν εξερευνητή και ένα πιθηκάκι στην Αφρική. Ο εξερευνητής πιάνει το πιθηκάκι και το μεταφέρει στην Αμερική. Εκεί, λόγω της περιέργειας και της αδεξιότητάς του, το πιθηκάκι προκαλεί διάφορες κωμικές καταστροφές και τελικά καταλήγει σε έναν ζωολογικό κήπο. Το να αποσπάς ένα πλάσμα από το φυσικό του περιβάλλον, να το μεταφέρεις σε ένα περιβάλλον που δεν ταιριάζει ούτε στη φύση ούτε στα ένστικτά του, να το γελοιοποιείς, επειδή δεν ξέρει να φέρεται σαν πολιτισμένος άνθρωπος, και στο τέλος να το φυλακίζεις σε έναν ζωολογικό κήπο, είναι τόσο αντι-οικολογικό όσο και ρατσιστικό. Πολλοί μελετητές το παραλληλίζουν με το ξερίζωμα, τη μεταφορά στην Αμερική και την εκμετάλλευση των σκλάβων στην Αμερική. Την ανατροπή αυτού του βιβλίου την έγραψα με την προτροπή του Αφρικανού διανοούμενου, εκδότη και ακτιβιστή Yohannes Gebregeorgis. Στα ελληνικά πρόκειται να εκδοθεί από τις εκδόσεις Ίκαρος με τον τίτλο «Όπου φύγει, φύγει!», στα αγγλικά από τις εκδόσεις Atlantis με τον τίτλο «Glorious George» και στα αμχαρικά (στη γλώσσα του λαού των Αμχάρα) από τις εκδόσεις Ethiopian Reads.
Βλέπουμε στον 21ο αιώνα να υπάρχει ρατσισμός, να καταδικάζεται ακόμα η διαφορετικότητα, να ενισχύεται ο κάθε είδους φονταμενταλισμός. Τα παιδιά αντιδρούν σε αυτά; Τι καταλαβαίνουν και τι μαθαίνουν κατά τη γνώμη σας;
Το καίριο ερώτημα δεν είναι τι καταλαβαίνουν και τι μαθαίνουν τα παιδιά αλλά τι τα διδάσκουμε ή τι τους δίνουμε εμείς να καταλάβουν. Στη διαδικασία διάπλασης του χαρακτήρα των παιδιών, το παράδειγμά μας αλλά και τα πρότυπα, τα οποία τους προσφέρουν τα κατάλληλα ακούσματα και αναγνώσματα, παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Θα θέλατε να μου πείτε ποια είναι η αντίδραση ενός παιδιού ή παιδιών, ή ακόμα μια παρατήρηση που έκαναν σε ένα βιβλίο σας, που σας έκανε μεγάλη εντύπωση;
Σας στέλνω δύο πρόσφατες ιδιαίτερα συγκινητικές επιστολές που έλαβα πρόσφατα. Έχω αντικαταστήσει με αρχικά τα ονόματα των γονέων.
Κύριε Τριβιζά,
Το όνομά σας το άκουγα συχνά από πολύ μικρή ηλικία. Σας γνώρισα καλύτερα μαζί με την κόρη μου μέσα από θεατρικές παραστάσεις των έργων σας. Σας αγαπήσαμε όταν δανειστήκαμε από μία βιβλιοθήκη το βιβλίο «Το Γκουντούν πάει σχολείο». Από τότε αγοράσαμε όλα τα βιβλία της σειράς και όποιο άλλο βιβλίο μπορούσα να βρω. Σήμερα το βράδυ, αφού διαβάσαμε το μισό βιβλίο του αγώνα «Πανχελωνιακού εναντίον Λαγουδένιας Λαίλαπας» (είναι μεγάλο για να το διαβάσουμε σε ένα βράδυ) η 6μιση χρονών κόρη μου, μου είπε ««Σ'αγαπώ. Σ' ευχαριστώ που μου διαβάζεις τα ομορφότερα παραμύθια του κόσμου». Γι' αυτό κι εγώ πρέπει με τη σειρά μου να πω ένα υπερτεράστιο ευχαριστώ για αυτή τη μαγική στιγμή που έζησα εξ' αιτίας σας. Ευχαριστώ!
Κύριε Τριβιζά,
Σας ευχαριστώ, για όλες τις όμορφες, χαρούμενες στιγμές που χαρίσατε στον πολυαγαπημένο μου ανηψιό, διαβάζοντας τα βιβλία σας. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης και ζητούσε να του στέλνουν συνεχώς τα βιβλία σας. Ήταν φανατικός αναγνώστης σας, δηλαδή εγώ του διάβαζα και εκείνος γελούσε, ξεχνούσε τις δυσκολίες και μου ζητούσε να του τα διαβάζω ξανά και ξανά. Τα αγαπημένα του: οι ιστορίες από τη «Φρουτοπία», τα «88 ντολμαδάκια», η «Χαρά και το Γκουντούν», το «Παπάκι που δεν του αρέσανε τα ποδαράκια του, ο «Τουνελόδρακος», ο «Κροκόδειλος που πήγε στον οδοντογιατρό», ο «Ναυαγός Κοκκινοτρίχης» και πόσα άλλα από τη σειρά «Το Νησί των Πυροτεχνημάτων», καθώς και η «Φρικαντέλα» και η «Μάγισσα Φουφήχτρα», η «Φιφή και η Φωφώ, οι φαντασμένες φάλαινες» και τόσα άλλα... Και όλο διάβαζα, και όλο γελούσε με τα αστεία ονόματα και τα παθήματα των ηρώων.
Στους «Πειρατές της Καμινάδας» σταματήσαμε. Ήταν το τελευταίο βιβλίο σας που διαβάζαμε μαζί, αλλά δεν το τελειώσαμε όμως ποτέ... Σαν σήμερα, τέτοια ώρα περίπου «έφυγε». Τον έλεγαν Δημήτρη. Ήταν επτά ετών..
Το κύριο συστατικό των παραμυθιών είναι η φαντασία. Από που εμπνέεστε για όλες τις φανταστικές, απογειωτικές σας ιστορίες;
Σε μια κριτική του ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, προσπαθώντας να ανιχνεύσει ποια μπορεί να είναι η σχέση ενός εγκληματολόγου και ενός συγγραφέα παραμυθιών, είχε παρατηρήσει ότι και οι δύο απορούν για ό,τι είθισται να θεωρείται ασήμαντο. Από το πιο ασήμαντο αντικείμενο, είχε γράψει, μπορεί να ξετυλιχθεί τόσο το κουβάρι ενός διεστραμμένου εγκλήματος όσο και ένα γοητευτικό παραμύθι. Ασήμαντα αντικείμενα που περνάνε από πολλούς απαρατήρητα αποτελούν συχνά πηγή έμπνευσης για τα βιβλία μου. Κάτι τέτοιο συνέβη για παράδειγμα στην περίπτωση του βιβλίου μου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Καρυδάκη με τίτλο «Το κουμπί που κρύωνε». Η ιστορία ξεκίνησε από ένα κουμπί πεταμένο σε ένα πεζοδρόμιο του Αμβούργου. Το είχα μαζέψει ένα βράδυ και στο φως ενός φανοστάτη το κοιτούσα. Δεν ήταν μόνο ξηλωμένο. Ήταν και ραγισμένο. Κάπου ανήκε κάποτε. Έκρυβε μια ιστορία. Ίσως ένα έγκλημα. Ίσως μια τραγωδία. Σίγουρα ένα παραμύθι. Έτσι γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Το έγραψα για να διασκεδάσουν τα παιδιά. Μετά παρατήρησα ότι συγκινεί και κάποιους μεγάλους. Καταλαβαίνω το γιατί. Και γι' αυτό τον λόγο το αφιέρωσα σε εκείνους που αισθάνονται ξηλωμένοι από το σύνολο στο οποίο κάποτε είχαν ενταχθεί, σ' εκείνους που νοσταλγούν την αίσθηση της επαφής με κάποιο ζεστό σώμα, σ' όλους εκείνους που, όπως το κουμπί της ιστορίας, ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν ένα αποκούμπι.
Ποιον θεωρείται τον μεγαλύτερο εχθρό της φαντασίας και της δημιουργικότητας;
Την εξουσία. Η κάθε μορφής και φύσεως εξουσία - θρησκευτική, πολιτική, οικονομική - έχει τη ροπή να θεωρεί αμετάβλητα όσα είναι ρευστά, να μην ανέχεται διαφορετική από την κρατούσα πραγματικότητα, να ανάγει σε υπέρτατες αξίες την σταθερότητα, την προβλεψιμότητα, την τάξη. Η εξουσία τότε μόνο αισθάνεται ασφαλής όταν τα πάντα είναι αυστηρά καθορισμένα, τακτοποιημένα και οριοθετημένα. Οι ασκούντες εξουσία λατρεύουν τη στασιμότητα και φοβούνται κάθετι το ρευστό, το αντιφατικό, το υπερβατικό, το μεταβλητό. Εκλαμβάνουν, συνεπώς, ως απειλή την αντιφατική ματιά, την απείθαρχη εστίαση, το «εν δυνάμει» της φαντασίας και έχουν κάθε συμφέρον να τη θέτουν υπό διωγμόν.
Σε μια ιστορία σας πώς θα εμφανίζατε την εξουσία να μάχεται τη φαντασία;
Σαν μια μαύρη τρύπα του διαστήματος που καταπίνει νεογέννητα αστέρια.
Έχετε γράψει περισσότερες από 150 ιστορίες. Ξεχωρίζετε κάποιες και γιατί;
Θα ξεχώριζα τα δύο πρώτα μου μυθιστορήματα: τους «Πειρατές της Καμινάδας» (εκδόσεις Ψυχογιός) και τον «Χιονάνθρωπο και το κορίτσι», που κυκλοφορεί τώρα σε νέα έκδοση από τις εκδόσεις Κέδρος.
Θα θέλατε να μου μιλήσετε για το «Το κοτσάνι του πετροκέρασου» και τη σημασία του διαδραστικού ηλεκτρονικου βιβλίου;
Στα διαδραστικά ηλεκτρονικά βιβλία το παιδί έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να διαβάζει, να βλέπει και να ακούει ζωντανά μια ιστορία, αλλά και να ενεργοποιεί μια μεγάλη ποικιλία ηχητικών και οπτικών εφέ. Μπορεί, επίσης, να εξερευνεί σε όλες τους τις λεπτομέρειες τις εικόνες, ανακαλύπτοντας και αποκαλύπτοντας τις αναπάντεχες εκπλήξεις και τα μυστικά που κρύβει η κάθε εικόνα. Η εικόνα δηλαδή παύει να είναι στατική. Έχει δυναμικό χαρακτήρα. Το «Κοτσάνι του πετροκέρασου» διαδραματίζεται σε έναν μικρό, πολύχρωμο πλανήτη που έχει ζωγραφίσει ένας καλλιτέχνης για τη μικρή του κόρη και ο οποίος απειλείται από πανούργους εχθρούς, αποφασισμένους να τον αφανίσουν με βόμβες γομολάστιχας και άλλα ύπουλα υπερόπλα. Τελικά οι εχθροί το καταφέρνουν. Τα πάντα καταστρέφονται. Μόνο ένα κοτσάνι πετροκέρασου απομένει χαμένο στο αχανές διάστημα. Το κοτσάνι, όμως, αυτό είναι αρκετό για να δώσει στο κορίτσι και τον ζωγράφο το κουράγιο να δημιουργήσουν από την αρχή τον αφανισμένο τους πλανήτη. Ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για μικρούς και μεγάλους.
Τι ετοιμάζετε αυτή την εποχή;
Ετοιμάζω ένα νέο βιβλίο που θα προστεθεί στη σειρά «Ιστορίες από το Νησί των Πυροτεχνημάτων» των εκδόσεων Κέδρος. Θα έχει τίτλο «Οι μεγάλες μύτες» και θα είναι εικονογραφημένο από τον Άγη Αγησιλάου. Επίσης, μετά «Το πιο όμορφο κυκνάκι» και «Το σάντουιτς του γίγαντα» θα προστεθούν στη σειρά «Χίλιες και μία καληνύκτες» των εκδόσεων Διάπλαση δύο ακόμα βιβλία με τίτλους «Τσίμπι-Τσουξ και Τσιμπινέλα» και «Το άτακτο συννεφουλίνι», εικονογραφημένα και τα δύο από τη Λίζα Ηλιού. Το πρώτο είναι η ιστορία ενός σκαντζόχοιρου που κανείς δε θέλει να τον αγκαλιάσει και το δεύτερο το παραμύθι ενός ανυπάκοου σύννεφου που κάθε μέρα κάνει και μια διαφορετική αταξία. Τέλος, δύο νέοι τίτλοι, «Ο Πόλεμος της Κουτσουλιάς» και «Τα Γουρουνάκια Κουμπαράδες» θα ενταχθούν στη θεατρική σειρά «Η αυλαία των θαυμάτων» των εκδόσεων Καλέντη.
Θα ήθελα και κάτι παραμυθένιο. Πώς ονειρεύεστε την ιδανική σας κατοικία και με ποιους ήρωές σας γύρω σας;
Δεν την ονειρεύομαι. Όπως ξέρετε, ζω στο Νησί των Πυροτεχνημάτων με τον Πουκιπόν, τον άσπρο μου ελέφαντα, τη Σύνθια, τον παπαγάλο μου, τη Λιλή, την παρδαλή λεοπάρδαλη, και ένα αόρατο πράσινο καγκουρό.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
![Δημοσιογράφος πήγε στη συνέντευξη Τύπου του Πούτιν για να κάνει πρόταση γάμου - Πώς αντέδρασε ο Ρώσος πρόεδρος [βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/207x116/crop/both/be/be32adb34d364794897cce4eceb7db12.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Γαβαλάς: Ο Μαζωνάκης γεννήθηκε αστέρι και αστέρι θα είναι πάντα, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι [βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/207x116/crop/both/5c/5c310cc8a429446c81b6694fa8cb0a4f.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Λάρισα: Νεκρή γυναίκα που παρασύρθηκε από φορτηγό [εικόνες]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/207x116/crop/both/fb/fb6b39a8f07146569403b88f473c4304.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Tρέιλερ για το μεγάλο φινάλε του "Stranger Things": "Ήρθε η ώρα για έναν νέο κόσμο" [βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/500x280/cu608x377/0,21,608,362/crop/both/d9/d92b961c7157442ab01e2dc10c35ac96.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Νατάσσα Μποφίλιου: "Ας αφήσουμε τα τραγούδια και τη μουσική να μιλήσουν γιατί μιλούν καλύτερα" [Βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/500x280/crop/both/bb/bb776086b22c4fe4901a47651e08eaeb.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Εκεί όπου η παράδοση λάμπει: Ανακαλύπτοντας την αργυροτεχνία των Ιωαννίνων σε ένα μουσείο κόσμημα [εικόνες]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/500x280/cu608x405/0,31,608,372/crop/both/26/262ab2e4168b4c5388b87e6bdd0993ea.jpg?quality=60&404=default&v=2)
