Φιλοπούλου: «Ευπρόσδεκτες οι πωλήσεις αν και δεν ήταν ποτέ ο σκοπός μου»

Κολυμβητές ανάμεσα σε αρχαία σπαράγματα αλλά και στην απεραντοσύνη του βυθού, θάλασσες που στραφταλίζουν. Η Φιλοπούλου μας μιλά γα τη «μπλε» ζωγραφική της.

Την Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016 εγκαινιάζεται στη γκαλερί Galerie Dutko, Île Saint Louis στο Παρίσι, η νέα έκθεση της Μαρίας Φιλοπούλου με τίτλο «Το αντίδοτο του νερού». Η ζωγράφος, που έχει σπουδάσει στο ατελιέ του Λεονάρντο Κρεμονίνι στην École des Beaux Arts επιστρέφει σε ένα γνώριμο και φιλόξενο μέρος για να παρουσιάσει μία ολοκληρωμένη πια ενότητα τής δουλειάς της, συνδεδεμένη με το υγρό στοιχείο που πρωταγωνιστεί στα έργα της ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Στο Παρίσι θα παρουσιάσει αντιπροσωπευτικά δείγματα από όλες τις ενότητες των τελευταίων ετών σαν μια μικρή αναδρομική έκθεση. Yποβρύχιοι κολυμβητές ανάμεσα σε αρχαία σπαράγματα αλλά και στην απεραντοσύνη του βυθού, θάλασσες που στραφταλίζουν κάτω από τον δυνατό ήλιο, λουόμενοι σε καταρράκτες και σε παραλίες ξανασυναντιούνται σε αυτό το μικρό νησάκι πάνω στον Σηκουάνα για τρεις μήνες, σαν μια στάση σε ένα μεγάλο ταξίδι.

Αρχαία, καταρράκτες ,θάλασσες στο δυνατό φως του ήλιου και γυμνά

- Τι περιλαμβάνει το «Αντίδοτο του νερού» που παρουσιάζεται στην Galerie Dutko, στο Île Saint Louis στο Παρίσι;

«Το "αντίδοτο του νερού" είναι μια μικρή αναδρομική της δουλειάς μου, της εμμονής μου με το νερό από τη δεκαετία του 1990 μέχρι τα νεότερα έργα μου .Θα παρουσιάσω 11 έργα μεγάλων διαστάσεων, κολυμβητές κάτω από το νερό ,ανάμεσα σε αρχαία, καταρράκτες ,θάλασσες στο δυνατό φως του ήλιου και γυμνά».

Φιλοπούλου: «Ευπρόσδεκτες οι πωλήσεις αν και δεν ήταν ποτέ ο σκοπός μου» - εικόνα 2

- Επιστρέφετε σε μια πόλη γνώριμη σε εσένα αφού έχεις σπουδάσει στην École nationale superieure des Beaux-Arts με δάσκαλο τον Leonardo Cremonini. Ποια είναι να συναισθήματά σας;

«Αγαπώ το Παρίσι γιατί εδώ πήρα τις βάσεις μου για την ζωγραφική από τον δάσκαλό μου και τα μουσεία. Κάνω ατομικές εκθέσεις στο Παρίσι από το 1991, είναι σημαντικό και τιμητικό για μένα να μπορώ να δείχνω τη δουλειά μου εδώ σε καλές γκαλερί».

Φιλοπούλου: «Ευπρόσδεκτες οι πωλήσεις αν και δεν ήταν ποτέ ο σκοπός μου» - εικόνα 3

- Πιστεύετε σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης κάθε καλλιτέχνης οφείλει να ρίχνει γέφυρες με το εξωτερικό; Με τι σκεπτικό δείχνετε τη δουλειά σου εκτός Ελλάδας; Ελπίζετε και σε καλύτερες πωλήσεις;

«Νομίζω ότι επιβάλλεται. Πάντα μ'ενδιέφερε να βλέπω την δουλειά μου έξω σε πόλεις που αγαπώ να βλέπω εκθέσεις σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Παρίσι,να βλέπω τα έργα μου ,σε σχέση με το τι γίνεται σήμερα σε σημαντικές γκαλερί και,μουσεία από πιο κοντά . Αυτό με κάνει να προσπαθώ να γίνω καλύτερη μου δίνει ενέργεια για την δουλειά μου. Δεν είναι σκοπός οι πωλήσεις αν κι 'ευπρόσδεκτες».

- Σε τι σας έχει αλλάξει ως καλλιτέχνη κι ως άνθρωπο η κρίση που βιώνουμε όλοι; Είστε αισιόδοξη ή απαισιόδοξη για το μέλλον της χώρας;

«Ανεξάρτητα από την κρίση ,προσπαθώ να κάνω αυτό που αγαπώ όσο καλύτερα μπορώ. Παρ'όλο που είμαι αισιόδοξη ως άτομο είμαι απαισιόδοξη για το που οδεύει η χώρα».

Φιλοπούλου: «Ευπρόσδεκτες οι πωλήσεις αν και δεν ήταν ποτέ ο σκοπός μου» - εικόνα 4

Ενα μικρό βιογραφικό

Με βάση την Ελλάδα, όπου ζει και εργάζεται, η Μαρία Φιλοπούλου έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, τη Φλώριδα, το Πεκίνο, τη Μελβούρνη, την Κωνσταντινούπολη, το Βερολίνο και τη Λευκωσία. Παραμένει συνεπής στις αξίες της παραστατικής ζωγραφικής, τοποθετώντας στο επίκεντρο τον άνθρωπο και το τοπίο.

Η ίδια λέει για την ζωγραφική της: «Ζωγραφίζω βιωμένους προσωπικούς παραδείσους, την ευτυχία, τη χαλάρωση, την ένωση με τη φύση, τον ερωτισμό που νιώθουν οι λουόμενοι μέσα στον νερό. Ένα ευτυχές μεσοδιάστημα που μπορεί να είχε προηγηθεί ή να έπεται μιας δύσκολης, δυσάρεστης εμπειρίας. Νομίζω ότι όλη η ύπαρξη είναι μια λεπτή ισορροπία της επίγνωσης ότι οι ευτυχισμένες στιγμές είναι πολύτιμες και πρέπει να τις αναγνωρίζουμε και να τις εκτιμάμε. Ζωγραφίζω λοιπόν τα σύνορα της ευτυχίας απομονωμένης από το πριν και το μετά. Δεν υπάρχει χρόνος, μόνο τόπος. Φτιάχνω κυρίως μεγάλα έργα γιατί είναι σαν να μπαίνω μέσα σ´αυτά όταν ζωγραφίζω. Αισθάνομαι ότι πλάθω ένα σκηνικό μέσα στο οποίο ζω· και θέλω να προσκαλέσω τον θεατή να εισέλθει για να μοιραστεί την δική μου εμπειρία. Το νερό είναι αντίδοτο, είναι μια μικρή πατρίδα που την κουβαλάμε μέσα μας και στην οποία μπορούμε να πάμε πάντα, για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας».