Γ.Αλεν αγνώριστος:Είμαι 80, με ακουστικό αλλά δεν σταματώ να γυρίζω ταινίες

Κάποτε θα ξυπνήσω και θα έχω πάθει εγκεφαλικό. Θα καθίσω σε μία αναπηρική καρέκλα και θα λέτε "τον θυμάστε αυτόν; Ηταν ο Γούντι Αλεν". Μέχρι τότε θα νιώθω νέος και θα γυρίζω ταινίες'.»

Με το «Cafe Society» του Γούντι ΄Αλεν έκανε πρεμιέρα το 69ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών χθες Πέμπτη 11 Μαΐου. Και ήταν ο 81χρονος σκηνοθέτης που παρευρέθηκε στη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας την αίθουσα Debussy καταχειροκροτούμενος και πλαισιωμένος από τις πρωταγωνίστριές του, Κρίστεν Στιούαρτ και Μπλέικ Λάιβλι και τον σπουδαίο διευθυντή φωτογραφίας του, Βιτόριο Στοράρο.

Ο Γούντι ΄Αλεν είναι αρκετά καταβεβλημένοςε, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες της συνέμτευξης τύπου. ΄' Ηταν ασταθής, κοιτούσε καλά καλά προσπαθώντας να καταλάβει κάθε ερώτηση και πίεζε με τα χέρια του τα αυτιά του προσπαθώντας να συγκεντρωθεί με κάθε ερώτηση.

. «Δε φταίτε εσείς. Είναι η ηχώ του μικροφώνου. Και ότι φοράω ακουστικά πια στη ζωή μου. Φανταστείτε, φορά τα ακουστικά του φεστιβάλ πάνω από τα ακουστικά μου και πάλι δεν ακούω καλά». Παρ' όλα αυτά, ωστόσο, μ' ένα έξυπνο μειδίαμα και τραύλισμα (που έκανε το δωμάτιο να σκάσει στα γέλια) απέδειξε ότι ... τα έχει 400. Ακόμα περισσότερο σπιρτόζος ήταν στις ερωτήσεις σχετικές με το αντικείμενό του.

«Είμαι 80 χρονών; Δεν το πιστεύω! Καλέ αισθάνομαι πάρα πολύ νέος!»

«Είμαι 80 χρονών; Δεν το πιστεύω! Καλέ αισθάνομαι πάρα πολύ νέος. Τρώω καλά, κοιμάμαι καλά έχω καλά γονίδια. Ο πατέρας μου πέθανε στα 100 το ίδιο και η μητέρα μου. Δεν αισθάνομαι γέρος. Αισθάνομαι νέος. Είμαι σίγουρος ότι μια μέρα θα ξυπνήσω το πρωί και θα πάθω εγκεφαλικό. Θα γίνω ένας γέρος σε αναπηρική καρέκλα και θα λέτε «τον θυμάσαι αυτόν; Κάποτε ήταν ο Γούντι Αλεν». Μέχρι τότε θα γυρίζω ταινίες». Αυτό ήταν το επιμύθιο της συνέντευξης τύπου με τον μεγάλο «αμέστρο» της 7ης Τέχνης να αποδεικνύει ότι ... τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Η ταινία του προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο 69ο Φεστιβάλ. Γιατί; «Οι ταινίες μου παίζοντας πάντα στις Κάννες εκτός συναγωνισμού, γιατί δεν πιστεύω στο συναγωνισμό. Ο συναγωνισμός είναι υπέροχος στα σπορ. Στο σινεμά όμως και στις τέχνες όλα είναι υποκειμενικά. Ποιος είναι ο καλύτερος Ρέμπραντ, ο καλύτερος Πικάσο; Δεν πιστεύω στα βραβεία. Μπορεί κανείς να έρθει στις Κάννες και να πει ποια ήταν τα αγαπημένα του, αλλά όχι τα καλύτερα. Μία ομάδα ανθρώπων, όποιοι και να είναι αυτοί, δεν μπορούν να ψηφίσουν τις καλύτερες ταινίες των Καννών. Μου αρέσει όμως να έρχομαι στις Κάννες, να συζητώ για σινεμά με συναδέλφους και υπέροχους ανθρώπους. Ομως ο συναγωνισμός θα ήταν εκτός της δικής μου λογικής».

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr