Ο Τζόνι Κας είναι ένας από τους ελάχιστους μουσικούς στον κόσμο που ξεπέρασε με το μύθο του την ταμπέλα της μουσικής του κατάταξης. Δεν περιορίστηκε ποτέ στην κάντρι μουσική και δε δίστασε να πειραματιστεί και με άλλα είδη, συνδυάζοντας γκόσπελ, μπλουζ και δημιουργώντας ένα δικό του προσωπικό ήχο.
«Hello, I 'm Johnny Cash»… Η αγαπημένη φράση με την οποία άνοιγε όλες του τις συναυλίες, έδειχνε με την πρώτη έναν χαρακτήρα που του άρεσε η απλότητα, ένα ακατέργαστο κομμάτι της πολυσύνθετης προσωπικότητάς του.
«Διασκευάζω ένα κομμάτι και το κάνω καλύτερο από το αυθεντικό», έλεγε και το αποδείκνυε κάθε φορά είτε διασκευάζοντας Nine Inch Nails, είτε U2 ή Sting και Depeche Mode. Όταν διασκεύασε το “Hurt” ο ίδιος ο Τρεντ Ρέζνορ των Nine Inch Nails παραδέχτηκε πως η εκτέλεση του Κας ήταν καλύτερη από τη δική του. Ένα μεγάλο κομμάτι των καταβολών κάθε είδους μουσικής που ακούμε σήμερα την χρωστάμε στον Κας.
Σαν σήμερα, στις 12 Σεπτεμβρίου, ο Τζόνι Κας νικημένος από τον διαβήτη πέρασε στην άλλη πλευρά για να συναντήσει τον έρωτα της ζωής του τη Τζουν Κάρτερ.
Ο «άνθρωπος με τα μαύρα» όπως τον αποκαλούσαν, εξαιτίας των σκουρόχρωμων ρούχων που φορούσε, ήταν ροκ σταρ, αλλά και ένας λαϊκός ήρωας από του οποίου την κιθάρα και τη φωνή έβγαιναν νότες και στίχοι που απηχούσαν σε όλους. Ένα μέρος του κοινού που λάτρευε τον Κας ήταν οι φυλακισμένοι, σε φυλακές είχε κάνει άπειρα λάιβ αλλά και ο ίδιος είχε κάνει φυλακή επτά φορές.
Το «Folsom Prison Blues», ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματά του ήταν από τα πρώτα κομμάτια που άρχισε να παίζει σε φυλακές, ξεκινώντας από αυτή του Folsom, το 1955. Ήταν μάλιστα και το πρώτο κομμάτι κάθε συναυλίας που έδινε.
Το αγαπημένο του κοινό, άλλωστε. ήταν οι κρατούμενοι φυλακών, όπου έκανε άπειρα live. Είχε κάνει και ο Τζόνι φυλακή και μάλιστα 7 φορές…
Το «Folsom Prison Blues», ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματά του ήταν από τα πρώτα κομμάτια που άρχισε να παίζει σε φυλακές, ξεκινώντας από αυτή του Folsom, το 1955.
Ο Κας ένα φτωχόπαιδο που δούλευε σε βαμβακοφυτείες ήταν μέλος μιας οικογένειας με εννέα μέλη που όλοι δούλευαν σκληρά. Αυτό δεν άφησε ανεπηρέαστη τη μουσική του δημιουργία. Τραγουδούσε για να μιλήσει στις καρδιές των φυλακισμένων, των εργατών, των ερωτευμένων. Και έγραφε πολύ καλά. Η επιστολή μάλιστα που έγραψε στη Τζουν Κάρτερ ψηφίστηκε ως το καλύτερο ερωτικό γράμμα όλων των εποχών. Εθισμένος δεν ήταν μόνο στον έρωτα αλλά και στα ναρκωτικά. Άρχισε το κάπνισμα στα 12 και ήταν μόνιμα σε εθισμούς από τους οποίους μπορούσε να απεξαρτηθεί μόνο για μικρά διαστήματα.
Στη ζωή του Τζόνι Κας υπήρχαν δυο αλήθειες. Η μια ήταν αυτή με τα τραγούδια, τις αρχές του, αυτό που τραγουδά στο διασκευασμένο Personal Jesus, και η άλλη είναι αυτή των εξαρτήσεων, του αλκοόλ, των γυναικών. “The taste of love is sweet, when hearts like ours meet” τραγουδούσε στο «Ring of fire» και αυτό ήταν το παράπονο της Τζουν που έφυγε από τη ζωή μόλις τέσσερις μήνες πριν από εκείνον, το 2003. Η ζωή του και η σχέση τους έγιναν βιογραφική ταινία, το 2005, το “Walk the line”, η οποία τιμήθηκε και με όσκαρ.
Μερικές από τις καλύτερες διασκευές του
ΦΩΤΟ: EPA, Wikipedia