Γιατί τα "Καλύτερα μας χρόνια" έχουν αγαπηθεί τόσο από το τηλεοπτικό κοινό; - Η σεναριογράφος Κατερίνα Μπέη στο TheTOC

Γα τρίτη σεζόν επιστρέφει στην ΕΡΤ η σειρά "Τα Καλύτερά μας Χρόνια", που έχει αγαπηθεί όσο λίγες τα τελευταία χρόνια από τους τηλεθεατές.

Η εμβληματική σειρά, το σενάριο της οποίας υπογράφουν η Κατερίνα Μπέη και ο Νίκος Απειρανθίτης και τη σκηνοθεσία ο Σπύρος Ρασιδάκης, έρχεται στις οθόνες μας από την Τρίτη, 13 Σεπτέμβρη, ξανά μέσα από τη δημόσια τηλεόραση, με την οικογένεια των Αντωνόπουλων και όλους τους κατοίκους του Γκύζη να... μπαίνουν σε νέες περιπέτειες.

Τι έχει κάνει όμως τα "Καλύτερά μας Χρόνια" -εκτός από το εξαιρετικό καστ ηθοποιών, την προσεγμένη παραγωγή της Tanweer, τη σκηνοθεσία- να έχει γίνει από την πρώτη στιγμή τόσο αγαπητή στο τηλεοπτικό κοινό;

"Νομίζω πως είναι οι χαρακτήρες που τσαλακώνονται και, αν και κάποιες φορές ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής ορθότητας, το κάνουν με μια αυθεντικότητα που τους κάνει ανθρώπινους και αγαπητούς [...] Σίγουρα παίζει ρόλο η νοσταλγία κι η αθωότητα που 'εκπέμπει' η εποχή", αναφέρει μεταξύ άλλων στο TheTOC η σεναριογράφος Κατερίνα Μπέη.

Η σειρά της ΕΡΤ ξεκινά από τη δεκαετία του '60 με τη σκοτεινή επταετία της χούντας και φτάνει σήμερα στη δεκαετία του 1980, στην πιο "απενεχοποιημένη" δεκαετία -όπως λέει η ίδια- της μεταπολίτευσης.

"Καλύτερα χρόνια είναι τα ανέμελα, οπότε τα παιδικά κι εφηβικά. Και η χούντα κι ο πόλεμος και η φτώχια, είναι λεπτομέρειες, μπροστά στην ορμή του παιδιού να παίξει, να εξερευνήσει άδολα τον κόσμο, να γελάσει, να κάνει ζαβολιές, να χαρεί", σημειώνει η σεναριογράφος.

Αναφορικά με την τηλεόραση του σημερα και τις αλλαγές που ενδεχομένως χρειάζεται, ώστε να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά, η Κατερίνα Μπέη αναφέρει: "Αν και εδώ και δυο τρία χρόνια ζούμε την επαναφορά της μυθοπλασίας κι αυτό είναι βέβαια ευχάριστο, η ομοιομορφία είναι ένα πρόβλημα. Πάει κάτι καλά μια χρονιά και την επόμενη γεμίζουμε ρέπλικες. Δεν υπάρχει κανένα ρίσκο. Ακόμη, οι άνθρωποι της τηλεόρασης-όχι όλοι ευτυχώς- πάνε με τη συνταγή, την πεπατημένη".

Η συνέντευξη της Κατερίνας Μπέη στο TheTOC:

Στη σειρά μπαίνουμε αισίως στη δεκαετία του 1980, μια εποχή ευμάρειας για την Ελλάδα. Πώς θα βρούμε τους ήρωές μας τη νέα σεζόν;

Πριν μπούμε στη δεκαετία του '80 θα δούμε για κάποια επεισόδια, τους ήρωές μας, στα τέλη της δεκαετίας του '70 να πολεμούν πάλι για τα αυτονόητα. Η Μαίρη κι ο Στέλιος έχουν μια σοβαρή κρίση στον γάμο τους που τους οδηγεί σε λάθος επιλογές και τελικά σε οικονομικά προβλήματα. Κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους και τότε ξαναεξετάζουν τη σχέση τους και καταφέρνουν να ξαναέρθουν κοντά, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται ένα νέος μέλος στην οικογένεια, ενώ ένα άλλο φεύγει για πάντα. Ο Αντώνης κι η Ελπίδα συνεχίζουν να ψάχνουν τον δρόμο τους, ενώ ο Άγγελος μοιάζει να τον έχει χάσει. Ο κόσμος των ενηλίκων τον αγχώνει και τον απενεργοποιεί.

Όσο προχωράμε προς το '80 και παρόλο που η οικογένεια, έρχεται από "στραπάτσο", όλοι σιγά σιγά παρασύρονται, γίνονται πιο τολμηροί και επηρεασμένοι από την περιρέουσσα ατμόσφαιρα, αφήνονται στην πιο απενεχοποιημένη δεκαετία της μεταπολίτευσης. Η πολιτική παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή της οικογένειας και οι μόδες που έρχονται από το εξωτερικό, δεν αφήνουν αδιάφορους τους Αντωνόπουλους, ούτε τους κάτοικους του Γκύζη. Καινούρια πρόσωπα έρχονται στη γειτονιά και παλιά επανεμφανίζονται και αλλάζουν πάλι τις ισορροπίες.

Τι πιστεύετε ότι κάνει τα "Καλύτερά μας χρόνια” να έχουν αγαπηθεί τόσο πολύ από το τηλεοπτικό κοινό;

Νομίζω πως είναι οι χαρακτήρες που τσαλακώνονται και, αν και κάποιες φορές ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής ορθότητας, το κάνουν με μια αυθεντικότητα που τους κάνει ανθρώπινους και αγαπητούς. Βέβαια, παίζει ρόλο κι η προσεγμένη παραγωγή, τα σκηνικά, τα κοστούμια, η σκηνοθεσία, η μουσική, οι χαρισματικοί ηθοποιοί και σίγουρα η νοσταλγία κι η αθωότητα που "εκπέμπει" η εποχή.

Οι Ελληνες είναι νοσταλγοί του παρελθόντος; Ζουν μέσα από αυτό;

Οι Έλληνες έχουν συχνά προγονοπληξία, κυρίως όταν ψάχνουν επιχείρημα να αποδείξουν την υπεροχή τους. Για να μην είμαι άδικη και γενικεύω, κάποιοι Έλληνες, ευτυχώς όχι όλοι. Εξωραϊζουν συνήθως το παρελθόν γιατί με το παρόν τα βρίσκουν μπαστούνια.

Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στον τηλεθεατή μέσα από τη σειρά;

Με τα μηνύματα και τα διδάγματα, έχω μια αμηχανία. Μου φαίνονται κάπως καταχρηστικά και χειριστικά. Σαν να κουνάω το δάχτυλο και να προσπαθώ να κατευθύνω τον τηλεθεατή… Αυτό που ιδανικά θα ήθελα να νιώσει κάποιος που παρακολουθεί τη σειρά, είναι ζεστασιά κι αλήθεια. Να αγαπήσει τους ήρωες και να θέλει να τους παρακολουθήσει και στις καλές και τις κακές τους στιγμές… Να χαρεί μαζί τους, να συγκινηθεί και να τους συγχωρέσει αν χρειαστεί. Όπως κάνουμε με τους φίλους μας.

Είχατε στο μυαλό σας συγκεκριμένα πρόσωπα από την παιδική και εφηβική σας ηλικία για να "πατήσετε” σε αυτά και να δημιουργήσετε τους ήρωές σας;

Πάντα όταν προσπαθείς να καταλάβεις και να αποδώσεις έναν χαρακτήρα, αντλείς από τις εμπειρίες σου, συνειδητά ή όχι. Όσο πιο ανθρώπινος είναι ένας ήρωας, τόσο πιο πολλά στοιχεία έχει προσαρμοσμένα από αληθινά πρόσωπα. Με αυτή την έννοια, οι ήρωες έχουν αντιδράσεις, εκφράσεις και χαρακτηριστικά, από μαμάδες, θείες, αδέλφια, γείτονες. Όταν γράφεις, αναγκαστικά αντιγράφεις, από τους γύρω σου. Το θέμα είναι να πετύχουν οι αναλογίες…

Ενα ιδιαίτερο περιστατικό που θυμάστε από τα γυρίσματα αυτά τα τρία χρόνια;

Θα πω, για την ταλαιπωρία που ζήσαμε με τον κορονοϊό. Αρρώσταινε ο ένας μετά τον άλλον οι ηθοποιοί μας και έπρεπε να προσαρμόζουμε τις σκηνές αφαιρώντας, έναν δύο ή και τρεις ήρωες, περιμένοντας τα μοριακά τεστ να βγουν. Οπότε μπορεί για μια σκηνή να είχαμε και τρεις βερσιόν. Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή έπρεπε να βγάλω έναν ηθοποιό από μια σκηνή που έπαιζαν μόνο δύο. Δηλαδή ο ένας ηθοποιός μόνος του να πει τις πληροφορίες που περιείχε η σκηνή. Έβαλα την ηθοποιό -τη γιαγιά- να πει, αυτά που έπρεπε να ακουστούν κι αντίλογος ήταν ένα ροχαλητό, από τον άλλο ηθοποιό - τον κυρ Νίκο- που δεν φαινόταν.

Ποια είναι θεωρείτε στην πραγματικότητα τα καλύτερά μας χρόνια;

Καλύτερα χρόνια είναι τα ανέμελα, οπότε τα παιδικά κι εφηβικά. Και η χούντα κι ο πόλεμος και η φτώχια, είναι λεπτομέρειες, μπροστά στην ορμή του παιδιού να παίξει, να εξερευνήσει άδολα τον κόσμο, να γελάσει, να κάνει ζαβολιές, να χαρεί.

Τι πιστεύετε ότι λείπει από την τηλεόραση του σήμερα και τι θα έπρεπε να αλλάξει ριζικά;

Αν και εδώ και δυο τρία χρόνια ζούμε την επαναφορά της μυθοπλασίας κι αυτό είναι βέβαια ευχάριστο, η ομοιομορφία είναι ένα πρόβλημα. Πάει κάτι καλά μια χρονιά και την επόμενη γεμίζουμε ρέπλικες. Δεν υπάρχει κανένα ρίσκο. Ακόμη, οι άνθρωποι της τηλεόρασης-όχι όλοι ευτυχώς- πάνε με τη συνταγή, την πεπατημένη.

Άλλο ένα πρόβλημα που έχουμε είναι ο συντηρητισμός κι η πολιτική ορθότητα. Η ξένη, καλωδιακή κυρίως τηλεόραση, τολμάει και βλέπουμε διαμάντια. Πολλές φορές καλύτερα και από ταινίες. Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, κάτι τέτοιο, στην Ελλάδα με τους περιορισμένους πόρους, αλλά λίγη τόλμη και πρωτοτυπία θα μπορούσαμε να έχουμε.

"Τα Καλύτερά μας Χρόνια" - Δείτε το τρέιλερ:

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ΕΡΤ (@ertofficial_)

Διαβάστε Επίσης

Τάσος Ιορδανίδης στο TheTOC: Ο "θάνατος" ενός γάμου έρχεται όταν σταματάς να εκτιμάς και να θαυμάζεις

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr