Από τον Όλυμπο Καρπάθου και τη Βάθεια στη Μάνη μέχρι τη Βύσσα στον Έβρο, ο φωτογράφος Γιώργος Τατάκης "φώτισε" μέσω των New York Times αθέατες πλευρές της Ελλάδας, αναδεικνύοντας παράλληλα μέσω των έργων του την ελληνική παράδοση που, όπως αποδεικνύεται, παραμένει ακόμα και σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας του τόπου μας.
Στο μοναδικό αφιέρωμα στην ελληνική επαρχία, ο Έλληνας φωτογράφος συστήνει στον κόσμο άγνωστα στο ευρύ κοινό ήθη και έθιμα της ελληνικής επαρχίας. Όπως τα περίφημα "Κοτσαμάνια" όπως ονομάζεται συχνά που διοργανώνονται κάθε Χριστούγεννα σε χωριά της Κοζάνης.
Το έθιμο πιστεύεται ότι προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα, λόγω της ομοιότητάς του με τον διθύραμβο και παραμένει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα. Στα "Κοτσαμάνια" που από το 2015 συμπεριλαμβάνεται στον αντιπροσωπευτικό κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO, συμμετέχει συνήθως όλο το χωριό.

Παραδοσιακές φορεσιές
Οι φωτογραφίες του Γιώργου Τατάκη εξυμνούν παράλληλα και τις ελληνικές παραδοσιακές φορεσιές. Ενδύματα και αξεσουάρ που έχουν μεταφερθεί από γενιά σε γενιά και φοριούνται κατά τόπους όχι μόνο για κάποια γιορτή αλλά σαν καθημερινότητα.

Ο ίδιος περιγράφει χαρακτηριστικά στους New York Times:
"Το 2016, η μυρωδιά των Πασχαλινών κουλουριών με τράβηξε σε ένα φούρνο στο χωριό Όλυμπος στην Κάραπαθο. Μέσα συνάντησα την Καλλιόπη, την ιδιοκτήτρια του φούρνου που φορούσε παραδοσιακή φορεσιά. Μετά από μια σύντομη συζήτηση την ρώτησα αν φορούσε αυτά τα ρούχα επειδή ήταν Πάσχα. 'Τι εννοείς;', μου απάντησε. 'Αυτά είναι τα ρούχα μου', συνέχισε. "Εσύ είσαι ντυμένος με ευρωπαϊκή φορεσιά", φάνηκε να λένε τα δικά της μάτια".

Και συνεχίζει λέγοντας ότι "παρόλο που μεγάλωσα στην Αθήνα και ταξίδεψα σε όλη την Ελλάδα, δεν είχα συναντήσει ποτέ μια κοινότητα στην οποία οι κάτοικοι φορούν παραδοσιακά ρούχα στην καθημερινή τους ζωή. Ωστόσο τα ρούχα της Καλλιόπης φαινόντουσαν φυσικά στο χωριό της, πολύ περισσότερο, όπως είπε και η ίδια, από τα ρούχα που φορούσα εγώ".
Ωστόσο όπως σημειώνει, πολλές φορές οι παραδοσιακές γιορτές και ενδυμασίες είναι κακές "φωτοτυπίες" του παρελθόντος που χρησιμοποιούνται κυρίως ως μέσο προσέλκυσης τουριστών. Σε άλλες όμως όπως στα "Κοτσαμάνια", επισημαίνει πως έχουν παραμείνει αναλλοίωτα στο χρόνο και αποτελούν μέχρι τις ημέρες μας ως αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας.

"Η φωτογραφία είναι κάτι πολύ περισσότερο από τις ίδιες τις εικόνες"
Η συνάντηση με την ιδιοκτήτρια του φούρνου στον Όλυμπο Καρπάθου αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον φωτογράφο, ο οποίος αποφάσισε τότε να εξερευνήσει τις αθέατες γωνιές της χώρας μας, να γνωρίσει τους κατοίκους αυτών των περιοχών και να μάθει τα ήθη και τα έθιμά τους. Όπως λέει ο ίδιος η τέχνη δεν πρέπει να είναι ένα παράθυρο αλλά μια πόρτα που σου ανοίγει έναν νέο κόσμο.

"Συνήθως βρίσκω μέρη που είναι εγκαταλελειμμένα ή στα πρόθυρα της εγκατάλειψης, καθώς σε αυτά βρίσκει κανείς στα κτίσματα παραδοσιακή αρχιτεκτονική, χωρίς σύγχρονες προσθήκες ή αλλαγές", σημειώνει ο Γιώργος Τατάκης και προσθέτει χαρακτηριστικά: "Για μένα, η φωτογραφία είναι κάτι πολύ περισσότερο από τις ίδιες τις εικόνες. Έχω πάθος για την επαρχία της Ελλάδας, και μου αρέσει να εξερευνώ την έννοια της φιλοξενίας".
"Ο Νίκος Καζαντζάκης περιγράφει στο έργο αυτοβιογραφικής μυθιστορίας, 'Αναφορά στον Γκρέκο', πώς έβγαινε ο παππούς του τις νύχτες, περπατώντας στα σκοτεινά σοκάκια της Κρήτης με το φανάρι στο χέρι αναζητώντας ανθρώπους που περιπλανιούνται στους δρόμους και δεν είχαν πουθενά να μείνουν. Τους έφερνε στο σπίτι του, τους τάιζε και τους πρόσφερε ένα μέρος να κοιμηθούν. Έχω βιώσει πολλές εκδηλώσεις αυτής της φιλοξενίας στα δικά μου ταξίδια", επισημαίνει καταλήγοντας για το έργο του στους New York Times.

Φωτογραφίες: Γιώργος Τατάκης
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr