Γιώργος Περρής: O ταξιδιώτης του τραγουδιού στο The TOC

Από την πρώτη στιγμή της καριέρας του ο Γιώργος Περρής ταξιδεύει. Ταξιδεύει μέσα από τις γλώσσες στις οποίες τραγουδά, ελληνικά, γαλλικά και αγγλικά, αλλά και κυριολεκτικά μιας και τα τελευταία χρόνια η καριέρα του τον έχει ταξιδέψει πολύ στο εξωτερικό, από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Αυστραλία και από τον Καναδά στην Ρωσία. Στις αποσκευές του έχει τραγούδια, εικόνες, φωνές και τρόπους έκφρασης που του επιτρέπουν να χαράζει ελεύθερα την προσωπική του διαδρομή στον απέραντο κόσμο της μουσικής. Η μουσική παράσταση “Traveller” σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου που ανεβαίνει στην σκηνή του Ακροπόλ στην Αθήνα, στις 4 και 11 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και άλλες πόλεις τον Νοέμβριο είναι συνώνυμη της ταξιδιωτικής αυτής αναζήτησης. Αφορμή για το “Traveller” είναι ένα νέο τραγούδι με τον ομώνυμο τίτλο σε μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου που θα ακουστεί στην παράσταση αλλά και θα περιλαμβάνεται στον καινούργιο δίσκο που θα κυκλοφορήσουν οι τρεις καλλιτέχνες το φθινόπωρο, ενώ με έναν μαγικό τρόπο η Ευανθία Ρεμπούτσικα θα βρεθεί και επί σκηνής!

Συναντήσαμε τον Γιώργο Περρή και μιλήσαμε για τη ζωή του μέσα στη μουσική

Έχετε ένα εντυπωσιακό βιογραφικό, πέστε μου από όλες τις σκηνές που έχετε τραγουδήσει ποιο είναι το μέρος στο οποίο θέλετε να τραγουδήσετε ξανά και ξανά και γιατί;

Δόξα το θεό έχω υπάρξει πολύ τυχερός και έχω εμφανιστεί σε μέρη που δεν θα είχα φανταστεί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Με μεγάλη διαφορά από οποιοδήποτε άλλο θέατρο στον κόσμο, είναι το Ηρώδειο. Το θέατρο αυτό είναι η πιο ιερή σκηνή που έχω πατήσει. Από μικρό παιδί ονειρευόμουν τη μέρα που θα τραγουδούσα εκεί! Δυστυχώς πέρσι μας τα χάλασε ο καιρός και δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε τη συναυλία μας με τον Michel Legrand, οπότε περιμένω την επόμενη φορά με ανυπομονησία! Υπάρχουν βέβαια κι άλλα μέρη στα οποία θα ήθελα να ξανατραγουδήσω όπως το Madison Square Garden στην Νέα Υόρκη, δεν θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση του να τραγουδάς σε ένα στάδιο με 24000 κόσμο, ήταν κάτι το απίστευτο! Με ισάξια αγάπη κρατάω στην καρδιά μου και το Théâtre St Denis στο Μόντρεαλ!

Αυτή την εποχή τι κάνετε, δραστηριοποιείστε στην Ελλάδα ή και στο εξωτερικό;

Η μουσική μου με πάει από το ένα μέρος στο άλλο, οπότε βρίσκομαι διαρκώς σε ένα αεροπλάνο μπρος πίσω! Για να σας εξηγήσω τι εννοώ μπρος πίσω, τον Νοέμβριο, ανάμεσα στις εμφανίσεις μου στην Ελλάδα, θα πεταχτώ στην Αμερική για 4 μέρες όπου θα εμφανιστώ στο ετήσιο συνέδριο του American Public Television και θα επιστρέψω αμέσως μετά. Με το που τελειώσουν οι εμφανίσεις στην Ελλάδα, κατευθείαν ξαναπαίρνω το αεροπλάνο για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Έτσι όπως μου τα έφερε η ζωή τα τελευταία χρόνια, βρίσκομαι σε μία διαρκή κίνηση. Αυτό θέλει σκληρή δουλειά και υπομονή, αλλά δεν παραπονιέμαι, εφόσον κάνω αυτό που αγαπώ. Απλώς προϋποθέτει αυστηρή οργάνωση και πειθαρχεία! Αυτό τον καιρό λοιπόν ταυτόχρονα τελειώνω τον δίσκο που ηχογραφούμε με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και την Λίνα Νικολακοπούλου, ενώ παράλληλα ετοιμάζω 2 singles που θα κυκλοφορήσουν στο εξωτερικό, μετά την κυκλοφορία του αγγλικού μου δίσκου που βγήκε τον Μάιο.

Πως έχετε σκεφτεί να προχωρήσετε στη μουσική; Θέλετε να κάνετε δισκογραφία περισσότερη, σας ενδιαφέρουν οι ζωντανές εμφανίσεις περισσότερο;

Και τα δύο φυσικά! Με ενδιαφέρει σαφώς το να αφήσω πίσω μου έργο, τραγούδια που θα αγαπήσει ο κόσμος και που ελπίζω θα φωτίσουν τις ζωές τους όπως κι εμένα τραγούδια άλλων μου έχουν αλλάξει την ζωή! Από την άλλη, οι συναυλίες και οι περιοδείες είναι η στιγμή της αλήθειας, έρχεσαι σε επαφή με τον κόσμο που σε ακούει και συμβαίνει μία κατάσταση τόσο εξωπραγματική και μαγική που καταλήγει να είναι θεραπευτική για όλους μας.

Θέλω να πειραματιστώ στα διάφορα είδη της μουσικής, να τραγουδήσω διαφορετικές θεματολογίες και να ανακαλύψω μέρη και σκηνές που ακόμα δεν έχω επισκεφτεί! Πάνω από όλα, θέλω να προχωρήσω στην μουσική με σεβασμό και αλήθεια, τόσο προς τον κόσμο όσο και προς τον εαυτό μου.

Πως βλέπετε την κατάσταση της μουσικής σκηνής στην Ελλάδα; Τι σας αρέσει και τι θα θέλατε να αλλάξει;

Νομίζω πως αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα την κοινωνία μας. Υπάρχει ένας εκκωφαντικός θόρυβος γύρω μας, που συμβαίνει ασταμάτητα και σε μεγάλο βαθμό είναι γεμάτος από το τίποτα, από απάθεια. Με θλίβει που μία χώρα σαν τη δική μας και με την παρακαταθήκη πνεύματος που έχουμε, δείχνει να έχει χάσει τον πυρήνα της ταυτότητας της. Ίσως να φταίει η κρίση που ξεκίνησε κάπου στην δεκαετία του 80 και εκδηλώθηκε τα τελευταία 10 χρόνια. Επειδή όμως είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος άνθρωπος και δεν θέλω να ακούγομαι σαν κάτι γκρινιάρηδες που τα βλέπουν όλα μαύρα, βλέπω νέα παιδιά που στα μάτια τους η σπίθα για δουλειά και ομορφιά δεν κρύβεται!

Θα ήθελα συγκεκριμένα στη μουσική να αναλογιστούμε, τόσο οι άνθρωποι του χώρου όσο και η πολιτεία, την αξία της μουσικής, πνευματικά όσο και οικονομικά. Ακόμα και στη μικρή μας χώρα, τα έσοδα από τον χώρο της μουσικής είναι τεράστια, κι αντί να έχουμε ένα όραμα και ένα πλάνο για το πώς πρέπει να σεβαστούμε αυτό το σώμα που είναι η μουσική, προχωράμε στα τυφλά, χωρίς στην ουσία να έχουμε πραγματικό σεβασμό για το αντικείμενο μας. Αυτό ελπίζω πως με τα χρόνια θα αλλάξει.

Η αλήθεια είναι πάντως πως διεθνώς αλλά και εδώ η βιομηχανία της μουσικής κολυμπάει σε βαλτωμένα νερά εδώ και καιρό. Έφτιαξε από το πουθενά ένα απλό μπίζνες μοντέλο το οποίο λέει “μπορείς να γίνεις σουπερστάρ άμεσα και χωρίς κόπο” και το πούλησε σε όλους. Αυτό είναι επικίνδυνο και ανεύθυνο και φυσικά δεν έχει κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα.

Εσείς προσωπικά βλέπετε τον εαυτό σας σαν τυχερό άνθρωπο που ασχολείται με την τέχνη του και μπορεί να το κάνει και ποιες είναι οι δυσκολίες αυτής της καριέρας και ζωής;

Καταρχάς θεωρώ τυχερό οποιονδήποτε άνθρωπο ασχολείται με αυτό που πραγματικά αγαπάει και ονειρεύεται, αυτό τον κάνει ευτυχισμένο άνθρωπο. Γιατί το όνειρο δεν είναι κάτι που το ήξερες ότι θα σου συμβεί στην ζωή σου, έρχεται ξαφνικά και εμφανίζεται μπροστά σου και τις περισσότερες φορές δεν σου φωνάζει, αλλά ψιθυρίζει. Επομένως, πρέπει να έχεις τα αυτιά σου ορθάνοιχτα για να ακούσεις αυτή τη μικρή φωνή μέσα σου. Οι Αμερικάνοι λένε “αγάπα αυτό που κάνεις και δεν θα δουλέψεις ούτε μία μέρα στην ζωή σου”! Προσωπικά με θεωρώ τυχερό γιατί ήξερα από πολύ μικρός τι ήθελα να κάνω, δεν έχασα χρόνο να αναρωτιέμαι. Ήταν δεδομένο μέσα μου, δεν έβλεπα άλλο δρόμο. Από την άλλη, δεν σας κρύβω ότι όλο αυτό κρύβει σκληρή δουλειά και επιμονή. Δεν πήγα στα κέντρα, δεν θαμπώθηκα από τα χρήματα που μου πρόσφεραν, ούτε τα υπολόγισα ως προτεραιότητα. Αναγκάστηκα να ζήσω μεγάλες αναμονές, με απολαβές απειροελάχιστες σε σχέση με το ζητούμενο μου και αυτό που είχα σπείρει. Τίποτα δεν μου χαρίστηκε και δεν ήρθε εύκολα ή γρήγορα. Προσπαθώ όμως πάντα να γίνει το καλύτερο, με τον μεγαλύτερο σεβασμό στον κόσμο. Να μην προδώσω την αισθητική μου, τις αρχές μου και τα πιστεύω μου, είτε τα είχα από το σπίτι μου είτε τα επέλεξα αργότερα στην ζωή μου. Έχω χτίσει την πορεία μου αργά αργά, βήμα βήμα και χωρίς βιασύνη, κόντρα σε μία εποχή που όλα τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Γι’αυτό όμως και το δέντρο μου έχει ρίζες βαθειές.

Η δουλειά αυτή έχει ατελείωτες δυσκολίες και εμπόδια, ειδικά στην πολύ κακή οικονομική συγκυρία της εποχής, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Αλλά όλα εξαφανίζονται όταν θα σε σταματήσει κάποιος στο δρόμο και θα σου πει “το τραγούδι σου μου κράτησε συντροφιά σε μία πολύ δύσκολη στιγμή μου”.

Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το πιο εντυπωσιακό που συμβαίνει στην Ελλάδα, στην τέχνη αυτή την εποχή;

Το ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που ακόμα προσπαθούν να διατηρήσουν την τρυφερότητα. Σε μία εποχή τόσο επιθετική όσο η δική μας, θεωρώ πως είναι η απόλυτη επαναστατική κίνηση.

Έχετε δεχθεί καλές και κακές κριτικές, πως τις υπολογίζετε και σας βοηθούν να προχωρήσετε;

Έχασα πολύ χρόνο στη ζωή μου με το να προσπαθώ να είμαι αποδεκτός από όλους. Συμπεριφερόμουν με γνώμονα το τι ήθελαν οι άλλοι γύρω μου από μένα και πώς θα ήταν αυτοί όλοι ευχαριστημένοι, με αποτέλεσμα να χάσω το τι ήθελα εγώ. Μου χρειάστηκε πολύς χρόνος και ταλαιπωρήθηκα πολύ για να αποκτήσω το δικαίωμα όταν κάτι δεν μου άρεσε να μπορέσω να το επικοινωνήσω με τους άλλους. Γι’αυτό και άφηνα τις κριτικές να με επηρεάζουν πολύ, σε βαθμό που μου έκανα κακό. Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα που συνειδητοποίησα ότι για να στηρίξω αυτά που πιστεύω, πρέπει να αποχωριστώ το κομμάτι του εαυτού μου που με κρατάει πίσω, το μέρος μου που επηρεάζεται εύκολα από το τι θα μου πουν. Γι’αυτό και πια τις κριτικές, είτε καλές είτε κακές, τις ζυγίζω και τις ακούω μόνο από ανθρώπους που ξέρω ότι είναι καλοπροαίρετη, ότι γίνεται από πραγματικό ενδιαφέρον. Κι αυτό όμως με την επιείκεια στον εαυτό μου ότι μπορώ να μην συμφωνώ με αυτό που ακούω.

Πάντως, στο να προχωρήσω θεωρώ ότι με βοηθούν πολύ περισσότερο οι συνεργασίες. Όταν δηλαδή παρατηρώ αυτά που μου προσφέρει ο άλλος απλόχερα ή μέσα από τις συζητήσεις με τους ανθρώπους που εμπιστεύομαι όπου σε ανύποπτο χρόνο θα σου πει κάτι ο άλλος που θα το περάσεις μέσα από το δικό σου σύστημα. Επίσης με έχουν προχωρήσει οι αμέτρητες ώρες σιωπής και σκέψης.

Τι θα ακούσουμε στην επόμενη εμφάνισή σας και ποιο είναι το κομμάτι του προγράμματός σας που αγαπάτε πιο πολύ;

Οι φετινές μας συναυλίες έχουν στηθεί με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο, κάτι που δεν έχω ξανακάνει ποτέ. Με τη χρήση κάποιων “οθονών” που είναι σχεδόν αόρατες από το κοινό, έχουμε ετοιμάσει μία παράσταση με βίντεο και ολογράμματα όπου ο κόσμος των τραγουδιών ενισχύεται από το εικαστικό κομμάτι και το ανάποδο. Έτσι, την ώρα που θα τραγουδώ, ένα αστέρι θα έρθει και θα κάτσει στο χέρι μου ή θα χορέψω παρέα με μία τεράστια χούφτα. Όλα αυτά γίνονται με την καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου, ενώ τα βίντεο ανέλαβαν οι Fly Theatre (Κατερίνα Δαμβόγλου - Robin Beer). Από την άλλη οι ενορχηστρώσεις του Αλέξανδρου Λιβιτσάνου είναι φρέσκες, με έναν ήχο ταυτόχρονα ηλεκτρονικό και κινηματογραφικό. Είναι μία τεράστια πρόκληση για μένα καθώς η φωνή, το κορμί και η ψυχή πρέπει να είναι σε απόλυτη συγκέντρωση και συμμετρία. Αυτό απαιτεί τεράστια πειθαρχία και ατελείωτες πρόβες!!

Όσον αφορά τα τραγούδια, ραχοκοκαλιά της παράστασης είναι τα τραγούδια της δισκογραφίας μου όπως το “Ποιος φοβάται την αγάπη”, η “Ηλιοφάνεια”, το “I will wait for you” και το “Je suis malade” αλλά και κάποιες διασκευές κομματιών που ενώ μοιάζουν να είναι εντελώς έξω από τον κόσμο μου, τελικά έγιναν δικό μου κομμάτι, από τους Supertramp έως και την Χαρούλα και την Amy Winehouse. Επίσης θα παρουσιάσω για πρώτη φορά και 3 τραγούδια από τον δίσκο μας με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και την Λίνα που θα κυκλοφορήσει τέλη Νοεμβρίου.

INFO:
Θέατρο Ακροπόλ - Ιπποκράτους 9 Αθήνα 10679
4 & 11 Νοεμβρίου
ώρα έναρξης 20.30
τηλ. 210 3648303

Προπώληση εισιτηρίων : www.ticketservices.gr, Πανεπιστημίου 39, τηλεφωνικές κρατήσεις στο 210 7234567 και σε όλα τα καταστήματα Public.

Τιμές εισιτηρίων :
Διακεκριμένη 30 ευρώ
Α' Ζώνη 25 ευρώ
Β' Ζώνη 20 ευρώ
Γ' Ζώνη 15 ευρώ
Δ' Ζώνη 12 ευρώ
Φοιτητικά , Ανέργων, ΑΜΕΑ, 65+ 12 ευρώ

Επιμέλεια προγράμματος Λίνα Νικολακοπούλου
Παίζουν οι μουσικοί :
Αλέξανδρος Λιβιτσάνος : Πλήκτρα - Ενορχηστρώσεις
Δημήτρης Στασινός : Κιθάρες
Γιώργος Μπουλντής : Μπάσο
Κώστας Μυλωνάς : Τύμπανα

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr