Οσοι συναρπάζονται από τους ξένους που ερωτεύονται την Ελλάδα και την κάνουν δεύτερο σπίτι τους δεν πρέπει να χάσουν την ευκαιρία να πάρουν στα χέρια τους το βιβλίο του Κρίστιαν Μπρέσνεφ, του Ελβετού ζωγράφου που την δεκαετία του ’70, μόλις πάτησε στον ντόκο του λιμανιού της Σίφνου, ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα το νησί και τους κατοίκους του και απέκτησε μία νέα πατρίδα.
Στις σελίδες του νέου βιβλίου «Το σπίτι του ζωγράφου στη Σίφνο» από τις Εκδόσεις Τσιγαρίδα, που -όχι τυχαία- προλογίζει ο πρόσφατα χαμένος, κορυφαίος ζωγράφος, Παναγιώτης Τέτσης ανακαλύπτουμε την ιδιαίτερη πορεία του Κρίστιαν Μπρέσνεφ και του συντρόφου του Τιμ Λάβτζόϊ αλλά και υπέροχα σχέδια του καλλιτέχνη που εικονογραφούν το έργο των 365 σελίδων.
Το αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα ξεκινά το Μάιο του 1972. Ο Κρίστιαν φτάνοντας από την Ελβετία στην Αθήνα έψαχνε ένα μέρος ήσυχο, στο οποίο θα μπορούσε να απομονωθεί και να αφοσιωθεί στους πίνακές του. Από εκείνη την Άνοιξη του ’72 και μέχρι το 2007, η Σίφνος γίνεται το σημείο αναφοράς.
Σ’ αυτή επέστρεφε κάθε φορά που ήθελε να δημιουργήσει αλλά και να ξεφύγει από τους πάντες και τα πάντα. Η οικία που αγόρασε στο χωριό Εξάμπελα έγινε το ατελιέ αλλά και το ζεστό του σπιτικό. Εκεί πέρασε αξέχαστα και με τον συνοδοιπόρο της ζωής του, Τιμ Λάβτζοϊ, με τον οποίο συνυπογράφει και το συγκεκριμένο βιβλίο.
Ο Κρίστιαν αγάπησε τη Σίφνο όσο λίγοι ξένοι. Εμαθε τα βασικά ελληνικά, συμμετείχε σε όλα τα έθιμα και απέκτησε σχέσεις ζωής με κάποιους από τους κατοίκους. Και εκείνοι με τη σειρά τους άνοιξαν την αγκαλιά τους σ’ εκείνο το ψηλό, ξανθό αγόρι, το οποίο, για λόγους ευκολίας, άρχισαν να αποκαλούν «Χρήστο» και στη συνέχεια «Χρηστάκη». Όπως η κυρία Πόπη που τον ξεμάτιαζε και της είχε πολύ αδυναμία ή οι γειτόνισσες που τον προξένευαν στις κόρες τους…
Από τις σελίδες του βιβλίου ξεπηδούν τοπία λουσμένα στο φως και παραδομένα στην αιγαιοπελαγίτικη αύρα. Ανατολές και ηλιοβασιλέματα στο Κάστρο. Φιλόξενοι ντόπιοι και μια ομορφιά παρθένα, ανέγγιχτη από τους σημερινούς περισπασμούς του δυτικού κόσμου…
Η μαγεία του βιβλίου άγγιξε και τους κριτικούς. Ο Steven Kurutz της New York Times, λέει χαρακτηριστικά: «Μόλις διάβασα το βιβλίο, μου ‘ρθε να τα παρατήσω όλα και να πάω στη Σίφνο, το βραχώδες αυτό νησί του Αιγαίου, που περιγράφει με τόση αγάπη το χρονικό του».
Ο Παναγιώτης Τέτσης λίγο πριν «φύγει» προλόγισε το βιβλίο από την εικαστική πλευρά: «Στις σελίδες του παρεμβάλλονται σχέδιά του που μου έκαναν ιδιαίτερη ευχαρίστηση να τα βλέπω, γιατί οδηγούν στον βαθύτερο κόσμο του καλλιτέχνη με πλούσιο συναίσθημα, σε απόσταση από τη στέγνα και ξηρότητα του Royal College, που όπως διάβασα, εφοίτησε κάποιο διάστημα. Το βιογραφικό του ιστόρημα, που εκδίδεται τώρα στην ελληνική, είναι ωραία γραμμένο και προωθεί την ομορφιά και το πανόραμα της Σίφνου».
Το «Το σπίτι του ζωγράφου στη Σίφνο» είναι ένα μοναδικό κράμα λογοτεχνίας, ταξιδιωτικού ημερολογίου και προσωπικών αλλαγών αλλά και μια επιστροφή - έστω και έμμεσα- στην ιστορία της Ελλάδας από τη Χούντα έως και λίγο πριν την οικονομική κρίση του 2009. Από τις Εκδόσεις Τσιγαρίδα.