X

Η Καίτη Κωνσταντίνου στο The TOC για τη μεταμόρφωση της σε Ριχάρδο

Το ρόλο του Ριχάρδου δεν τον αντιμετωπίζω ως γυναίκα αλλά ως ηθοποιός

Γράφει: Αργυρω Μποζωνη

Ποιον φοβούμαι;

Τον εαυτό μου;

Άλλος κανείς δεν είναι εδώ.

Κι αγαπάει ο Ριχάρδος το Ριχάρδο.

Από όλους τους ήρωες του Σαίξπηρ ο πιο «πραγματικός» χαρακτήρας, ο πιο ρεαλιστής ήρωας και η πιο αυθεντική και γήινη προσωπικότητα του θεάτρου παραμένει μέχρι και σήμερα ο ρόλος του Ριχάρδου Γ’. Ένας ήρωας που δεν αποχωρεί ποτέ από τη σκηνή και πολεμάει από την αρχή μέχρι το τέλος προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του.

Ο Ριχάρδος ενεργεί με την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, μακριά από τις αμφιβολίες του Άμλετ, τις φαντασιώσεις του Ληρ και την αδυναμία του Μάκβεθ. Παραμένει πιστός στην ιδέα της κατάκτησης της εξουσίας, οργανώνει το σχέδιό του βασιζόμενος στην μικροπρέπεια, στις αδυναμίες και στον εγωισμό των υπολοίπων και, ποτέ μα ποτέ, δεν προδίδει το θεατή – αναγνώστη, που, από την πρώτη στιγμή, περιμένει από αυτόν να υποστηρίξει το σχέδιό του.

Ο ακαταπόνητος κυνικός ήρωας είναι το στοίχημα ηθοποιών σε όλο τον κόσμο. Ο ραχιτικός ήρωας, ακλόνητος σε κάθε ηθικό εμπόδιο γοητεύει και συναρπάζει τους γύρω του, βάζοντας συνεχώς όλο και μεγαλύτερα στοιχήματα.

Η Καίτη Κωνσταντίνου υποδύεται τον Ριχάρδο Γ΄ στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Τάκης Τζαμαργιάς στο Σύγχρονο Θέατρο, σε ένα χώρο που μοιάζει σύγχρονο σφαγείο.

Δεν τον αντιμετωπίζω ως γυναίκα το ρόλο του Ριχάρδου, μας λέει. Τον αντιμετωπίζω ως ηθοποιός. Με σεβασμό, πολλή δουλειά και αφοσίωση.

Τι σημαίνει για εσάς ο Ριχάρδος ως προσωπικότητα και ως ιδέα;

Ο Ριχάρδος , σε πρώτο επίπεδο, είναι ένας αρνητικός χαρακτήρας , δολοπλόκος και μακιαβελικός. Είναι το κακό, το έξυπνο κακό, χωρίς συναίσθημα, που αρνείται τη δειλή συνείδηση και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να κατακτήσει αυτό που νομίζει ότι μπορεί να του φέρει την ευτυχία : την εξουσία.

Ποιο είναι το τολμηρό κομμάτι του εγχειρήματός σας;

Θα έλεγα ότι τόλμη κατ’ αρχάς είναι το να καταπιαστείς με ένα τέτοιο κείμενο. Είναι ένα κείμενο με πολλά επίπεδα . Και μετά είναι ο ίδιος ο Ριχάρδος. Ένα τόλμημα για κάθε ηθοποιό. Δεν αρκεί να κουτσαίνεις και να καμπουριάζεις. Δεν χρειάζεται να φωνάζεις και να κάνεις τον κακό. Είναι μια έκφραση πολύ πιο βαθιά και εσωτερική . Ένας χαρακτήρας ιδιαίτερα πολύπλοκος, αντιπαθητικός συγχρόνως και γοητευτικός.

Τι είναι αυτό που σας ιντριγκάρει, σας ερεθίζει στο χαρακτήρα του Ριχάρδου;

Η πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του με ιντριγκάρει. Και ειδικά τα ανατρεπτικά στοιχεία της προσωπικότητας του που δημιουργούν ανάμικτα συναισθήματα. Μπορείς να τον αντιπαθήσεις , να τον φοβηθείς, αλλά και να τον συμπαθήσεις συγχρόνως και να γοητευτείς από αυτόν.

Υπάρχει μια συνέχεια, ομοιότητα του ιστορικού ρόλου με το σήμερα ?

Ο Σαίξπηρ είναι ένας πολύ μεγάλος συγγραφέας γι αυτό και είναι τόσο διαχρονικός. Ο Ριχάρδος είναι κατ’ εξοχήν χαρακτήρας που έχει να κάνει με το σήμερα γιατί τα παιχνίδια της εξουσίας που παίζει επαναλαμβάνονται, τα βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας , όχι πάντα με την μορφή της στυγερής δολοφονίας αλλά με πολλές εκφράσεις πιο κρυφές και επικίνδυνες.

Ποια είναι η πιο συγκλονιστική στιγμή στο ρόλο ?

Από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ένας ρόλος συγκλονιστικός. Αν έπρεπε να διαλέξω μια στιγμή θα διάλεγα το τελευταίο του μονόλογο όταν μάχεται για πρώτη φορά με τον εαυτό του και τη συνείδησή του.

Πληροφορίες:

Σύγχρονο Θέατρο

Ριχάρδος ο Γ΄ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Σκηνοθ.:Τ. Τζαμαργιάς

Ερμηνεύουν: Κ. Κωνσταντίνου, Β. Ανδρεαδάκη, Κ. Γαβαλάς, Αλ. Μαυρόπουλος. Σκην.-κοστ.: Ελ. Μανωλοπούλου. Μουσ.: Κ. Βόμβολος. Φωτ.: Αλ. Αναστασίου.