Η μεγαλύτερη κλοπή έργων τέχνης γίνεται... έργο τέχνης!

Η μεγαλύτερη κλοπή έργων τέχνης στην ιστορία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Isabella Stewart Gardner της Βοστώνης το 1990. Παραμένει μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστη.

Δυο ληστές μπήκαν στο μουσείο φορώντας στολές της αστυνομίας, αφού αφόπλισαν δύο φρουρούς και πήραν τις βιντεοκασέτες ασφαλείας. Οι κλέφτες έφυγαν με 13 έργα από διαφορετικούς καλλιτέχνες. Η αξία των έργων αποτιμάται σε περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια.

Οι πίνακες που έκαναν φτερά δεν είναι τόσο διάσημοι όσο άλλων ληστειών, αλλά η αξία τους είναι μεγάλη αφού έχουν την υπογραφή μεγάλων ζωγράφων. Ο πιο γνωστός ανάμεσα σε αυτούς είναι «Η Καταιγίδα στη θάλασσα της Γαλιλαίας» του Ρέμπραντ -ο μοναδικός πίνακας με ναυτικό θέμα που ζωγράφισε ποτέ- ένας Βερμέερ, ένας Μανέ και πέντε Ντεγκά.

Η ιστορία που ακολούθησε είναι ένα αστυνομικό θρίλερ. Το 1997 ένας όχι ιδιαίτερα ευυπόληπτος έμπορος αντικών που βρισκόταν στην φυλακή ισχυρίστηκε ότι μπορεί να βρει τους πίνακες αρκεί να πάρει αμνηστία και τα 5 εκατομμύρια δολάρια της αμοιβής που έδινε το μουσείο. Ένας δημοσιογράφος, την ίδια περίοδο έλαβε ένα τηλεφώνημα και οδηγήθηκε μέσα στη νύκτα σε μια αποθήκη όπου τού έδειξαν στο φως των κεριών έναν πίνακα που ίσως ήταν ο κλεμμένος Ρέμπραντ. Οι αρχές απαίτησαν να δουν ως απόδειξη έναν πίνακα τουλάχιστον, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Το 2010 το έγκλημα παραγράφηκε και μέχρι σήμερα οι πίνακες παραμένουν άφαντοι. Οι εκκλήσεις του μουσείου εξακολουθούν μέχρι σήμερα.

Στη Σάντα Μόνικα στην γκαλερί Christopher Grimes Gallery, ο καλλιτέχνης Kota Ezawa, παρουσιάζει τη νέα του δουλειά, η οποία είναι εμπνευσμένη από την διάσημη αυτή κλοπή έργων τέχνης. Πρόκειται για μια ταινία κινουμένων σχεδίων και δεκατρία φωτισμένα κουτιά με αναπαραστάσεις των κλεμμένων έργων. Στα κινούμενα σχέδια της ταινίας ο Ezawa, αναδημιουργεί την κασέτα ασφαλείας που εμφάνισε στο κοινό το FBI τον Αύγουστο του 2015, με την ελπίδα ότι το κοινό θα βοηθήσει στον εντοπισμό ενός άγνωστου άνδρα.

Τα φωτεινά κουτιά του Ezawa ανακατασκευάζουν το αρχικό μέγεθος των δεκατριών κλαπέντων έργων, και περιλαμβάνουν πίνακες και σκίτσα των Ρέμπραντ, Βερμέερ, Μανέ και Ντεγκά. Επιπλέον, ένα κιβώτιο φωτός που απεικονίζει τον άδειο πλέον τοίχο του μουσείου αντιπροσωπεύει την ήσυχη απουσία αυτών των έργων.

Ενώ μέχρι τώρα ο Ezawa στήριζε τη δουλειά του στις φωτογραφίες, χρησιμοποιώντας τις σαν πρώτη ύλη, αυτή τη φορά αξιοποιεί τη ζωγραφική υποστηρίζοντας ότι ο Ρέμπραντ και ο Βερμέερ ήταν ουσιαστικά οι φωτογράφοι της εποχής τους.

Το έργο του μεταδίδει τη συμβολική εξουσία που έχουν στη συλλογική συνείδηση αυτές οι εικόνες και υπογραμμίζει συγχρόνως τον τρόπο με τον οποίο οι εικόνες των έργων τέχνης διαμορφώνουν την εμπειρία και τη μνήμη μας.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr