Είναι ένα από τα διασημότερα μπαλέτα του ρομαντισμού. Η Ζιζέλ αποτελεί φαινόμενο στην ιστορία του μπαλέτου. Αν και στην Ευρώπη είχε ξεχαστεί για πολλά χρόνια, εντούτοις στις αρχές του 20ου αιώνα άρχισε να περιλαμβάνεται ξανά στο ρεπερτόριο μεγάλων σχημάτων. Ο ομώνυμος ρόλος, που έχει χαρακτηριστεί ως «ο Άμλετ του μπαλέτου» αποτελεί έως σήμερα την ύψιστη πρόκληση για την καθιέρωση μιας χορεύτριας κλασικού μπαλέτου.
Η Ζιζέλ σε μουσική του Αντόλφ Αντάμ, επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε χορογραφία του Ιρέκ Μουχαμέντοφ και μουσική διεύθυνση Ηλία Βουδούρη και Ζωής Ζενιώδη.
Ποιος είναι ο Ιρέκ Μουχαμέντοφ
Ο Μουχαμέντοφ, εμβληματικός Α΄ Χορευτής των Μπολσόι την δεκαετία του 1980, έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο μέσα από τις πολύ επιτυχημένες παραστάσεις που έδωσε με το Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, το Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας, το Μπαλέτο της Σκωτίας, το Μπαλέτο του Μπορντώ και βεβαίως με την δική του ομάδα "Irek Mukhamedov and Company", ερμηνεύοντας όλους τους σπουδαίους ρόλους του ρεπερτορίου. Απέσπασε το Grand Prix στο Διεθνή Διαγωνισμό Μπαλέτου της Μόσχας (1981), το Βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν για τον Καλύτερο Χορευτή στον Κόσμο (1988), το Μετάλλιο Νιζίνσκι (1988), το Βραβείο Μπαλέτου της Evening Standard (1992) κ.ά. Το 2000 χρίστηκε Αξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Υπήρξε Διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τα έτη 2007-2010, ενώ σήμερα είναι Principal Ballet Master στο Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας της Αγγλίας.
Με την ευκαιρία της χορογραφίας της Ζιζέλ, το TheTOC τον ρώτησε για την πρόκληση του να χορογραφήσει το πιο διάσημο μπαλέτο στην ιστορία του ρομαντισμού.
«Ναί, πράγματι, πόσο δίκιο έχετε, το πιο διάσημο μπαλέτο. Με το φως, την απλή και αστάθμητη χορογραφία και μ' ένα βαθύ, δυνατό, δραματικό στόρι. Αυτή είναι η πρόσκληση. Μιλώ για το κλασσικό μπαλέτο, όχι να κάνει κανείς αυτό το μπαλέτο κάτι διαφορετικό. ΄Ολος ο επιπλέον χορός ή κάποιες αλλαγές που έκανα (έγιναν) με το μυαλό μου εστιασμένο στο να παραμείνει (η χορογραφία) στο φως και την απλότητα που έχει κι οπωσδήποτε να παραμείνει "δυνατή" αυτή η συγκινητική ιστορία», μας είπε ο Ιρέκ Μουχαμέντοφ. Και κατέληξε: «Κι αν όλο αυτό εξακλολουθήσει να αγγίζει τους θεατές στο μυαλό και την ψυχή, κι αν αισθανθούν ότι δεν ξόδεψαν το χρόνο και τα χρήματά τους, αυτό θα είναι μια ακόμα πρόκληση που θα επιτευχθεί».
Ενα έργο που δεν γερνά ποτέ
Για το πολυπληθές κοινό του χορού, η Ζιζέλ δεν γερνάει ποτέ, γιατί είναι ένα έργο που φωτίζει πολύ βαθιά συναισθήματα, όπως ο έρωτας, η ζήλεια, η προδοσία και πάνω από όλα περιγράφει την τεράστια αγάπη που καταφέρνει να ξεπεράσει τον θάνατο για να προστατεύσει την ίδια τη ζωή.
Η ιστορία αφορά τον άτυχο έρωτα της χωριατοπούλας Ζιζέλ για τον κόμη Άλμπρεχτ, που της παρουσιάζεται ως απλός χωρικός. Όταν η Ζιζέλ ανακαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και μαθαίνει ότι είναι μνηστευμένος με άλλη, χάνει τα λογικά της και αυτοκτονεί. Mια νύχτα με πανσέληνο στο δάσος, oι ψυχές των κοριτσιών που προδόθηκαν από τους εραστές τους την παραμονή του γάμου τους, έρχονται να πάρουν εκδίκηση μεταμορφωμένες σε ξωτικά. Παρασύρουν κάθε περαστικό άντρα, υποχρεώνοντάς τον να χορέψει μαζί τους ασταμάτητα ώσπου να πέσει νεκρός. Παρασύρουν και τον μετανοημένο Άλμπρεχτ, όμως παρεμβαίνει η Ζιζέλ στηρίζοντάς τον έως την αυγή, οπότε παύει η εξουσία των ξωτικών. Τότε, αφού τον συγχωρήσει, επιστρέφει στον τάφο της, αφήνοντάς τον απαρηγόρητο.
Η αρχική χορογραφία της Ζιζέλ ήταν του ιταλικής καταγωγής Γάλλου Ζαν Κοραλλί (1779-1854), ωστόσο τα μέρη για την πρώτη χορεύτρια είχε αναλάβει ο Γάλλος Ζυλ Περρό (1810-1892), που διατηρούσε δεσμό με την πρωταγωνίστρια Καρλόττα Γκρίζι. Στη δουλειά τους βασίστηκε ο Μαριύς Πετιπά, ο οποίος παρουσίασε τη δική του εκδοχή με το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο της Αγίας Πετρούπολης. Σε αυτή την εκδοχή στηρίζονται οι περισσότερες σύγχρονες χορογραφίες. Ήταν ο Πετιπά εκείνος που μετονόμασε τον πρωταγωνιστικό αντρικό ρόλο από Αλμπέρ σε Άλμπρεχτ.
Στον Μαριύς Πετιπά βασίζεται και η χορογραφία που υπέγραψε ο Ιρέκ Μουχαμέντοφ το 2007-8 για το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Στην χορογραφική γλώσσα του Πετιπά, το κλασικό ύφος συναντά το συναίσθημα και την αφήγηση, συνθέτοντας πολλά διαφορετικά είδη χορού.
Οι συντελεστές
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, στην Α' Διανομή θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε δύο διακεκριμένους χορευτές από το Βασιλικό Μπαλέτο της Νέας Ζηλανδίας, την Μαγιού Τανιγκαΐτο και τον Τζόζεφ Σκέλτον. Η Τανιγκαΐτο κατάγεται από την Ιαπωνία, πραγματοποίησε τις σπουδές της στην Αμβέρσα του Βελγίου και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και είναι μέλος του Βασιλικού Μπαλέτου της Νέας Ζηλανδίας από το 2012. O Σκέλτον γεννήθηκε στη Νέα Ζηλανδία, σπούδασε στο Λονδίνο (Σχολή Χορού Έλμχερστ, Βασιλική Σχολή Χορού) και επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου έγινε μέλος του Βασιλικού Μπαλέτου το 2011.
Από το Μπαλέτο της ΕΛΣ, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι Ζιζέλ και Άλμπρεχτ ερμηνεύουν οι Μαρία Κουσουνή - Βαγγέλης Μπίκος και Ελεάνα Ανδρεούδη - Ίγκορ Σιάτζκο.
Στον ρόλο της Μύρτας οι Όλγα Ζουρμπινά και Αριάδνη Φιλιππάλη, ενώ στον ρόλο του Ιλαρίωνα οι Στράτος Παπανούσης - Γιώργος Βαρβαριώτης και Αγάπιος Αγαπιάδης.
Συμμετέχουν οι Α' Χορευτές, οι Σολίστ, οι Κορυφαίοι και το Coprs de Ballet της ΕΛΣ.
Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διευθύνουν οι Ηλίας Βουδούρης και Ζωή Ζενιώδη
Μουσική Αντόλφ Αντάμ με προσθήκες των Φρήντριχ Μπουργκμύλλερ και Μπορίς Ασσάφιεφ.
Μουσική διεύθυνση: Ηλίας Βουδούρης (16, 17, 18, 21, 23, 24, 28, 29/12) - Ζωή Ζενιώδη (30, 31/12)
Χορογραφία: Ιρέκ Μουχαμέντοφ - Μαριύς Πετιπά (κατά τους Ζαν Κοραλλί και Ζυλ Περρό) Σκηνικά - κοστούμια: Τσαρλς Κιούζικ Σμιθ, Φίλιπ Ρ. Ντάνιελς /Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Info:
.Ζιζέλ - Μπαλέτο σε δύο πράξεις
16, 17, 18, 21, 23, 24, 28, 29, 30, 31 Δεκεμβρίου 2016 /Ώρα έναρξης 20.00 (31/12 στις 19.00)
Θέατρο Ολύμπια
Προπώληση εισιτηρίων
Ταμεία Θεάτρου Ολύμπια,
Ακαδημίας 59-61, Αθήνα,
Στάση Μετρό Πανεπιστήμιο
Τρίτη – Κυριακή: 09.00–21.00 &
Δευτέρα: 09.00-16.0Τηλ. κέντρο: 210 36 62 10
Ομαδικές κρατήσεις: 210 37 11 342
Ηλεκτρονική προπώληση: www.nationalopera.gr