Κεν Λόουτς: Ο αντισυμβατικός θριαμβευτής των Καννών

Ο νικητής του φετινού 69ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Κανών είναι ένας βρετανός σκηνοθέτης με ταινίες που δεν είναι τόσο δημοφιλείς στην Αγγλία. Αντίθετα, στο εξωτερικό, οι ταινίες του είναι πολύ περισσότερο γνωστές κι αγαπητές. Δικαιολογημένο; Μάλλον ναι, αν σκεφτεί κανείς ότι η υπόμνηση «οικείων δεινών» δεν αρέσει σε κανέναν λαό. Πόσο μάλλον σε μια πρώην κραταιά αυτοκρατορία όπως η Γηραιά Αλβιόνα.

Ο Κεν Λόουτς, ο άνθρωπος που κράτησε τα χέρια του το τρόπαιο του Χρυσού Φοίνικα για την ταινία του «Daniel Blake» (και με την ευκαιρία κατηγόρησε τον νεοφιλευθερισμό που έχει φέρει δεινά από τη Βραζιλία ως την Ελλάδα), είναι ένα από τα δημόσια πρόσωπα που μίλησαν εναντίον των πολιτικών του μνημονίου στο ελληνικό ντοκιμαντέρ Catastroika. Είναι επίσης αιχμηρός, ντόμπρος, προοδευτικός, μαχητικός, ουμανιστής, ντοκιμαντερικός, και αντιθατσερικός. Είναι ακόμα έντονα πολιτικοποιημένος και στρατευμένος στην Αριστερά, κάτι που αποτυπώνεται στις ταινίες του. Οι ήρωές του προέρχονται από μια πολύ σκληρή παιδική ηλικία, ζουν σ' έναν κόσμο ανελέητο και παλεύουν να ξεφύγουν απ' την κακή τους μοίρα, χωρίς ποτέ να αποποιούνται την ταυτότητά τους.

Γεννήθηκε το 1936 στο Νουνέατον της Αγγλίας. Σπούδασε νομική στην Οξφόρδη κι ασχολήθηκε από φοιτητής με το θέατρο. Ξεκίνησε με δουλειές στη βρετανική τηλεόραση και στη συνέχεια στράφηκε στον κινηματογράφο.

Είναι η δεύτερη φορά που κατακτά το Χρυσό Φοίνικα. Η πρώτη ήταν το 2006 για την ταινία του «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι». Τον Φεβρουάριο του 2016 διέθεσε τις ταινίες του δωρεάν στο You Tube.

Μεταξύ άλλων έχει πει:

Για τα δεινά του ελληνικού λαού

«Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση ενσαρκώνει τον νεοφιλελευθερισμό. Το βλέπει κανείς στον τρόπο με τον οποίο εξευτέλισαν τον ελληνικό λαό και έχει προκαλέσει δεινά και φτώχεια σε εκατομμύρια ανθρώπους και έναν δύσκολο αγώνα για πολλούς άλλους ανθρώπους που δεν είναι απελπισμένοι αλλά βιώνουν δύσκολες στιγμές».

Για το θέμα της ταινίας του (αναφέρεται σε μία οικογένεια που προσπαθεί να λάβει επιδόματα στην Βρετανία και καλείται να αντιμετωπίσει το «τέρας» της γραφειοκρατίας. Το θέμα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, καθώς το ζήτημα των επιδομάτων βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης στη Βρετανία εν μέσω της διαπραγμάτευσης της σχέσης της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ενωση).

«Νομίζω ότι είναι σοκαριστικό, καθώς δεν είναι θέμα μόνο στην χώρα μας, αλλά είναι θέμα για τους πολίτες σε όλη την Ευρώπη», ανέφερε και επισήμανε: «Υπάρχει μια συνειδητή σκληρότητα στον τρόπο που οργανώνουμε τις ζωές μας. Οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι ακούν ότι η φτώχεια τους είναι δικό τους λάθος. Εάν δεν έχεις δουλειά, είναι δικό σου λάθος. Δεν αφορά λίγους (αυτό), αφορά δεκάδες χιλιάδες σε όλη την Ευρώπη, είναι μαζικό φαινόμενο. Είναι βαθιά σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει στην καρδιά του κόσμου μας» πρόσθεσε.

Για το Brexit

Κατά τον Λόουτς η μόνη λύση είναι να παραμείνει η Βρετανία στην ΕΕ και να «υπάρξουν συμμαχίες με άλλα ευρωπαϊκά αριστερά κινήματα». Πιο συγκεκριμένα: «Υπάρχουν άνθρωποι που κατανοούν τι συμβαίνει στην Ευρώπη αλλά η πολιτικές τους δομές δεν τους επιτρέπουν να ακουστούν. Πρέπει να τους αφήσουμε να ακουστούν και να δημιουργήσουμε συμμαχίες στην Γαλλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, οπουδήποτε».

Για τη Μάργαρετ Θάτσερ (όταν πέθανε):

«Η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν η πιο διχαστική και καταστροφική πρωθυπουργός της σύγχρονης εποχής. Μαζική ανεργία, κλεισμένα εργοστάσια, κατεστραμμένες κοινότητες, αυτή είναι η κληρονομία της. Ήταν μια μαχήτρια και ο εχθρός της ήταν η βρετανική εργατική τάξη. Στις νίκες της τη βοήθησαν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί ηγέτες του Εργατικού Κόμματος, και πολλών συνδικάτων. Η σημερινή άθλια κατάσταση οφείλεται στις πολιτικές που αυτή ξεκίνησε. Τον δρόμο που αυτή άνοιξε ακολούθησαν και άλλοι πρωθυπουργοί, με πρώτο τον Τόνι Μπλερ. Εκείνη ήταν ο οργανοπαίχτης κι αυτός ήταν η μαϊμού που χόρευε. Θυμηθείτε ότι είχε αποκαλέσει τον Μαντέλα τρομοκράτη, ενώ είχε πιεί το τσάι της με τον βασανιστή και δολοφόνο Πινοσέτ. Πώς να την τιμήσουμε, όπως της αξίζει; Να ιδιωτικοποιήσουμε την κηδεία της».

Για τους μετανάστες

«Υπάρχει παραδοσιακά μια μεγάλη επίθεση στους μετανάστες και πάντα πρέπει να βρίσκουν εξιλαστήρια θύματα όταν η οικονομία καταρρέει. Ποτέ δεν είναι οι άνθρωποι που προκαλούν την κατάρρευση ή επωφελούνται από αυτή, είναι οι άνθρωποι που γίνονται μακράν φτωχότεροι, έτσι δεν προκαλεί έκπληξη αυτό».

Για το σοσιαλισμό

«Ο σοσιαλισμός δεν απέτυχε, αλλά μέλλει να εφαρμοστεί. Έξω από το σταλινισμό υπάρχει ακόμα μια επαναστατική εναλλακτική λύση. Σήμερα, που το κομμουνιστικό μπλοκ έχει καταρρεύσει, αυτό το μάθημα παραμένει πολύτιμο».

Για τον Ισπανικό εμφύλιο (που, μεταξύ άλλων, τον ενέπνευσε κινηματογραφικά)

«Είναι μια ιστορία γεμάτη πάθος, ελπίδες, συμφωνίες, και προδοσίες. ΄Επρεπε να καταγράψουμε αυτή τη σημαντική στιγμή: Μια εποχή όπου οι άνθρωποι πήραν στα χέρια τους τη ζωή τους, έτοιμοι ακόμα και να πεθάνουν για ένα ιδανικό. Πρόκειται για μιαν από τις τελευταίες μεγάλες ιδεολογικές σταυροφορίες».

Για τον πόλεμο και τις μπίζνες

«Ο πόλεμος είναι μπίζνες. Μεγάλες μπίζνες», έχει πει. « Για τις κυβερνήσεις και το κράτοςη ένταξη του πολέμου στο ιδιωτικό κεφάλαιο υπήρξε μια φυσική εξέλιξη. Για ποιον λόγο να θυσιάζεις τον στρατό σου όταν την ίδια βρώμικη δουλειά μπορούν να την αναλάβουν μισθοφόροι ιδιωτικών επιχειρήσεων; Το κόστος είναι λιγότερο γιατί ...ποιος νοιάζεται αν πεθαίνουν οι μισθοφόροι; Ούτε σύνταξη, ούτε οικογένειες, ούτε συμβόλαια που πρέπει να εκπληρώσεις ...Εχεις καθαρίσει. Για την κυβέρνηση και το κράτος αυτό το τερατώδες σύστημα είναι πολύ συμφέρον».

Για τη σχέση του με το ουίσκι

«Δεν πίνω πολύ, αλλά εκτιμώ τη γεύση και κυρίως το άρωμά του. Ο Πολ Λάβερτι (σεναριογράφος και συνεργάτης του), όμως πίνει και για μένα».

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr