Μερικά πράγματα που ίσως δε γνωρίζετε για τον Μαρκ Χατζηπατέρα

Είναι ένας διεθνούς φήμης εικαστικός, πρωτοπόρος και ευφάνταστος. Ο Μαρκ Χατζηπατέρας παρουσιάζει το νέο περιβάλλον του Universal Habitat, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι γνώριμοι κάτοικοι του ιδιόρρυθμου βασιλείου της φαντασίας του, στην γκαλερί a.antonopoulou.art από τις 15 Ιανουαρίου. Πριν από λίγες ημέρες, ένα έργο του εγκαταστάθηκε στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης. Το όνομα του γλυπτού είναι Invitation ενώ το ύψος του αγγίζει τα 4,5 μέτρα και το πλάτος του τα 3,4 μέτρα.

Με αφορμή τη νέα του έκθεση παρουσιάζουμε μερικά από τα πράγματα που ίσως δε γνωρίζετε για τον σπουδαίο εικαστικό.

Ο Μαρκ Χατζηπατέρας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λονδίνο, σε χιώτικη εφοπλιστική οικογένεια. Η οικογένειά του θεωρούσε αυτονόητο το να ασχοληθεί με τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Όταν τελείωσε το σχολείο μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση και εκεί εργάσθηκε για ένα χρόνο.

Είναι ένα από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Και αυτός και η αδερφή του είναι σήμερα διεθνούς φήμης καλλιτέχνες. Η Κατερίνα Χατζηπατέρα, γνωστή ως Κάθριν Χάντερ, είναι σπουδαία ηθοποιός με ένα μεγάλο βιογραφικό και διθυραμβικές κριτικές. Είναι πρωταγωνίστρια του Πίτερ Μπρουκ και η παρουσία της έχει σφραγίσει το βρετανικό θέατρο. Στον Χάρι Πότερ υποδύθηκε μαζί με την αφρόκρεμα των Βρετανών ηθοποιών την Αραμπέλα Φιγκ.

Έκανε εσωτερικός στο κολέγιο Αθηνών και στη συνέχεια, στο Λονδίνο. Ομολογεί ότι ήταν χάλια και δε θα έστελνε ποτέ τα παιδιά του. Στο σχολείο οι συμμαθητές του τον έβαζαν να ζωγραφίζει γυμνές γυναίκες.

Πήγε στην Αμερική το 1982, σε ηλικία 28 ετών, σε μια εποχή που ο ανταγωνισμός ήταν πολύ σκληρός και ο καλλιτέχνης θεωρείτο «ο τελευταίος τροχός της αμάξης» στην ιεραρχία ο συλλέκτης, ο curator, οι super star καλλιτέχνες. Έμεινε εκεί για 20 χρόνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2002 γιατί ήθελε να ζει σε μια χώρα όπου τα παιδιά του να μεγαλώνουν πιο ανθρώπινα. Δε το μετάνιωσε ποτέ.

Στην Αμερική συνδέθηκε με τους Έλληνες καλλιτέχνες για τους οποίους μιλά με πολύ αγάπη και σεβασμό. «Με τον Αντωνάκο συνδεθήκαμε πολύ. Ήταν Λάκωνας και λακωνικός. Ήταν για μένα πρότυπο στο πόσο επαγγελματίας ήταν. Γίναμε σαν οικογένεια. Ο Στίβεν (Αντωνάκος) ήταν ένα μάθημα για μένα, με ενέπνευσε και μου ανέβασε το επίπεδο. Και ο Νάσος Δάφνης ήταν γλυκύτατος άνθρωπος. Ο Θόδωρος Στάμος ήταν σκληρός εξωτερικά, αλλά πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος».

Θεωρεί τον εαυτό του τυχερό γιατί στην πρώτη του έκθεση τον είδε ο ζωγράφος και γκαλερίστας, Frank Marino, με μια πολύ γνωστή γκαλερί τότε, και πήρε μέρος σε μια συλλογική έκθεση με πολύ γνωστά ονόματα. Έτσι άρχισε να γίνεται γνωστός.

Στην Ελλάδα έκανε την πρώτη του έκθεση το '86, στη Dracos Art Center. Ήταν κάτι τεράστια έργα, κάπως μεταφυσικά που είχαν να κάνουν με την αποξένωση που αισθανόμαστε, return to primitivism.

Όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γλυπτική, πήγε πίσω στα θρανία στο School of Visual Arts, και άρχισε να δουλεύει με ξύλο, με πηλό, με σίδηρο, με γύψο. Από το ‘90-'91 και για τα επόμενα επτά χρόνια κάνει μόνο γλυπτική.

Αν και βάζει χρώμα προτιμά τη μονοχρωμία. Επηρεάζεται κατά καιρούς από κάποιους πολιτισμούς, ρεύματα τέχνης, περιόδους, από άλλους καλλιτέχνες, από τη φύση.

Πιστεύει πολύ στη δημόσια τέχνη. Η τέχνη πιστεύει πως πρέπει να είναι για όλους, όχι μόνο σε γκαλερί και μουσεία. Όταν πρόσφατα τον ρώτησαν αν το έργο που έχει κάνει στο μετρό της Νέας Υόρκης, είναι το σημαντικότερο έργο του, απάντησε «ναι». Είναι το έργο του που έρχεται σε επαφή με εκατομμύρια ανθρώπους.

Έχει το στούντιό του κοντά σε ένα φαναρτζίδικο και εμπνέεται από τα χρώματα των αυτοκινήτων που έχουν όνομα. Από αυτά διάλεξε πέντε και τους έδωσε ονόματα όπως ο ζογκλέρ, ο Πινόκιο, ο πιερότος, ο αστυνόμος, ο must come με το όνομα- λογοπαίγνιο, ο κάκτος που λέει «μη με φοβάστε», ο smoke.

Αγαπάει τη φυσικότητα των υλικών: το ξύλο, τον πηλό και την τυπογραφία. Τον ιντριγκάρει να δουλεύει σκληρά υλικά όπως το σίδερο και να φαίνεται μαλακό. Παίζει με την ισορροπία και το κέντρο βάρους των γλυπτών του. Λέει πως τα αγαπά όλα κατά καιρούς, αλλά όχι το ίδιο.

Τον κόσμο από αλουμίνιο κατοικούν οι City Dwellers. Έχει στοιχεία και από τη φύση και από το αστικό τοπίο. Είναι ένας μικρόκοσμος με δέντρα, ζώα, κτίσματα, πλατείες με αναφορές στις πυραμίδες. Παίζουν διάφορες έννοιες και αντικείμενα που δεν είναι αμέσως αναγνωρίσιμα, όπως οι λεμονοστίφτες, τα κόκαλα για τα παπούτσια, οι φόρμες του κέικ.

Τον επηρεάζουν οι μεγάλοι καλλιτέχνες, ο Μπος, ο Ινογκούτσι, η Μπουρζουά. Η Ιαπωνία σαν πολιτισμός και το αισθητικό κομμάτι, η λιτότητα και ο εκλεπτισμός είναι κάτι που σέβεται και τον έχει επηρεάσει εξίσου.

Παλιότερα κατέστρεφε πολλά έργα του. Σήμερα έχει καταλήξει ότι πρέπει να περιμένεις για χρόνια πριν καταστρέψεις κάτι.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr