
Ο Γιάννης Καλαβριανός σκηνοθετεί την παράσταση "Τα κατασκευασμένα συμφέροντα", στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.
Η νέα παράσταση του Γιάννη Καλαβριανού έρχεται στη σκηνή της Φρυνίχου, από τις 20 Οκτωβρίου. Μια εν πολλοίς άγνωστη στην Ελλάδα, τρελή, κλασική κωμωδία, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διασκευή του σκηνοθέτη, όπου οι 16 ρόλοι του έργου ερμηνεύονται με φρενήρεις ρυθμούς και απαράμιλλο στυλ από έξι γυναίκες ηθοποιούς.
Το έργο έκανε πρεμιέρα στη Μαδρίτη το 1907 και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Στην Ελλάδα, πρωτοπαρουσιάστηκε το 1939, από το Εθνικό Θέατρο.
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός μιλά στο TheTOC για την απόφασή του να ανεβάσει το συγκεκριμένο έργο, για την επικαιρότητά του, αλλά και για την αρχική προσπάθειά του να το ανεβάσει πριν από 10 χρόνια.
Ολόκληρη η συνέντευξή του στο TheTOC:
Πώς αποφασίσατε να ανεβάστε αυτό το έργο;
Το είχα διαβάσει στο Πανεπιστήμιο και είχε καρφωθεί στο μυαλό μου από τότε. Πρόκειται για την ιστορία δύο απατεώνων που βρέθηκαν σε μία πόλη κι έπεισαν τους πάντες πως είναι σπουδαίοι.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η επικαιρότητά του;
Το έργο μιλάει για την επικράτηση της εικόνας έναντι του περιεχομένου, της καλοσχεδιασμένης προώθησης και της δημιουργίας λαμπερών αλλά, απραγματοποίητων υποσχέσεων. Για μια φανταστική πόλη όπου όλοι είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν άκριτα όποιον παρουσιαστεί ως ο καλύτερος. Κανείς δεν σκέφτεται, κανείς δεν ψάχνει, όλοι θαμπώνονται και εξαιτίας της ψευδαίσθησης ενός θολού μελλοντικού οφέλους, τον ακολουθούν. Αυτές τις ημέρες έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν χρειάζεται φαντάζομαι να σας πω κάτι άλλο.
Είπατε στη συνέντευξη Τύπου ότι προσπαθήσατε να το ανεβάσετε και πριν 10 χρόνια. Δεν άλλαξε τίποτα μέσα σε μια 10ετία και, άρα, παραμένει τόσο επίκαιρο; Ή θεωρείτε το θέμα της κοινωνικής εξαπάτησης με δόλωμα την αίγλη της εξουσίας ζήτημα, ούτως ή άλλως, διαχρονικό;
Προσπάθησα όντως να το σκηνοθετήσω και το υποστήριξα όταν μου έγινε πρόταση. Τα πράγματα από τότε άλλαξαν. Προς το χειρότερο. Η δύναμη της εικόνας, έκανε τους πάντες να γίνουν προωθητές ανύπαρκτων προϊόντων. Όλοι πασχίζουν να πουλήσουν καλύτερα τον εαυτό τους, σε μία τερατώδη και παντελώς άχρηστη αγορά εαυτών. Αφού περάσαμε από την περίοδο εξανθρώπισης των σταρ του κινηματογράφου, με μια γενιά ηθοποιών που έμοιαζαν σαν να είναι κάποιοι από εμάς, οδηγηθήκαμε στην σταροποίηση όλων των επαγγελμάτων. Με αποκορύφωμα τη δημιουργία ειδικής κατηγορίας σταρ που το μοναδικό τους επάγγελμα είναι ακριβώς αυτή η αυτοπροβολή. Γιατί χρειαζόμαστε τον σταρ κουρέα, την σταρ φοιτήτρια, τον σταρ περιφερειάρχη; Επειδή όμως ο χρόνος όλων μας είναι πεπερασμένος, τα αποτελέσματα της διάθεσής του κυρίως στη διαδικασία της αυτοπροβολής είναι εμφανή παντού. Δυστυχώς η ζωή μας έχει γίνει μι προβεβλημένη προχειρότητα. Με πολλούς followers να την παρακολουθούν.
Είναι, τελικά, η κωμωδία ένας δρόμος καθησυχαστικός ή αφυπνιστικός, για να μιλήσουμε για τα προβλήματά μας;
Αυτές τις ημέρες διαβάζω το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο Κωμωδίας εγκώμιον του Σάββα Πατσαλίδη, ομότιμου καθηγητής θεατρολογίας στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Α.Π.Θ. Ο συγγραφέας προσπαθεί να αποκαταστήσει την, παρεξηγημένη στην Ελλάδα, δύναμη του είδους. Είναι αυτονόητο πως όλα μπορούν να γίνουν δρόμοι αφύπνισης, αρκεί να είμαστε παρόντες. Ο Πίτερ Ουστίνοφ είχε πει: "Η κωμωδία είναι απλώς ένα αστείος τρόπος να είσαι σοβαρός".
Έχει εντρυφήσει τα τελευταία χρόνια σε μια σκηνοθετική φόρμα πολλών προσώπων από μικρό αριθμό ηθοποιών, με έντονη σωματική δράση επί σκηνής, πάνω σε κείμενα που περνούν τελικά από το δικό σας χέρι και κατά ένα τρόπο έχουν την υπογραφή σας. Η ερώτηση είναι καταρχήν τι σας οδηγεί στο να είστε σκηνοθέτης- συγγραφέας των έργων που ανεβάζετε. Και δεύτερον αν τα πολλά πρόσωπα από λίγους ηθοποιούς είναι καλλιτεχνική θέση μόνο, ή και αποτέλεσμα των οικονομικών περιορισμών της εποχής;
Θα μου επιτρέψετε να επαναδιατυπώσω τη θέση σας. Τα κείμενα των παραστάσεών μου, δεν έχουν "κατά ένα τρόπο την υπογραφή μου", αλλά είναι γραμμένα από εμένα, πάνω σε πρωτότυπες αρχικές ιδέες. Η έρευνα στο συγκεκριμένο πεδίο φόρμας, με έναν πυρήνα 5-6 ηθοποιών, κάποιες φορές και με μικρότερο, όπου ο ηθοποιός λειτουργεί ως φορέας δράσης και ταυτόχρονα αφήγησης, και όχι ως ένας και μοναδικός σκηνικός χαρακτήρας συναντάται στις Παραλογές, το Γιοι και κόρες, το Αβελάρδος και Ελοΐζα, το Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα, το Αίμα στο αίμα που είναι όλα δικά μου πρωτότυπα θεατρικά έργα και τώρα στα Κατασκευασμένα συμφέροντα.
Σε όλα, οι ηθοποιοί διατηρούν συνεχώς την αρχέγονη ιδιότητά του παραμυθά, μεταφέρονται ακαριαία από τη δράση στην αφήγηση και αποζητούν εξ’ αρχής την ενεργή συμμετοχή του θεατή, με την αποδοχή της συγκεκριμένης σύμβασης. Γράφω και σκηνοθετώ με τον συγκεκριμένο τρόπο προχωρώντας, ελπίζω, κάθε φορά στους τρόπους και τις τεχνικές. Αν η αιτία ήταν οι οικονομικοί περιορισμοί της εποχής, θα επέλεγα κάποια από τα πολλά ολιγοπρόσωπα θεατρικά που ήδη έχουν γραφτεί. Υπάρχουν άλλωστε ωραιότατα έργα με δύο ηθοποιούς και υπέροχοι μονόλογοι.
Τι να περιμένουμε από εσάς στο άμεσο μέλλον;
Για να μην σας απαντήσω για συγκεκριμένα θεατρικά σχέδια, που φαντάζομαι αυτή τη στιγμή δεν αφορούν κανέναν, θα πω πως ελπίζω να διατηρήσω την όρεξη και την ξεροκεφαλιά μου, παρόλο που οι τοίχοι γίνονται συνεχώς πιο σκληροί κι μπορεί να φάω το κεφάλι μου.

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά: Χριστίνα Κάλμπαρη
Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Κίνηση: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Βοηθός σκηνοθέτη: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου
Εκτέλεση παραγωγής: Αλεξάνδρα Χάμπαση
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Sforaris , Performing Arts and Entertainment Ltd, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Παίζουν: Τζένη Διαγούπη, Μαρία Κοσκινά, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Μαρία Κωνσταντά, Κατερίνα Πατσιάνη, Όλγα Σκιαδαρέση
Πρεμιέρα: Παρασκευή 20 Οκτωβρίου στις 9μμ.
Προπώληση: "Τα κατασκευασμένα συμφέροντα " | Εισιτήρια online! | More.com

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr