Είναι τα αιλουροειδή που έχουν χώσει βαθιά τα νύχια τους στην ιστορία ενός μουσείου. Μιλάμε για τις γάτες του Ερμιτάζ, τους πολύτιμους και ακοίμητους προστάτες του μουσείου από τα τρωκτικά. Το μεγαλύτερο και ένα από τα παλαιότερα μουσεία στον κόσμο διαθέτει μέχρι σήμερα, προσωπικό, που απασχολείται ειδικά με την ευημερία των γατών.
Κάθε πρωί, οι λάτρεις της τέχνης από όλο τον κόσμο φτάνουν στις πύλες του μουσείου για να θαυμάσουν ανάμεσα σε άλλα, αριστουργήματα από την εποχή της αιγυπτιακής τέχνης, μέχρι τα έργα του Σεζάν, του Γκωγκέν και του Ντεγκά. Και τις γάτες, που κυκλοφορούν παντού. Η παράξενη ταξιαρχία των 60 αιλουροειδών είναι τόσο γνωστή όσο και οι συλλογές του μουσείου. Η Ιρίνα Πόποβετς που διευθύνει τη μονάδα, η οποία ασχολείται με την φροντίδα τους, στέκει κάθε μέρα ανάμεσα σε αυτό το παρδαλό και από όλες τις ράτσες ακοίμητο κοπάδι φρουρών.
Οι γάτες του Ερμιτάζ απολαμβάνουν ειδικής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Μια μικρή ομάδα τριών ειδικών τις επισκέπτεται κάθε τρεις ημέρες για να τις εμβολιάσει και να ελέγξει την κατάσταση της υγείας τους. Πολλές από τις γάτες του μουσείου είναι αυτές που αφήνουν διάφοροι άνθρωποι όταν δε μπορούν να τις περιθάλψουν πια. Ο κύκλος των αιλουροειδών διευρύνεται συνεχώς και η Ιρίνα προσπαθεί κάθε μέρα να κάνει καταμέτρηση, στο γραφείο της, που βρίσκεται στα υπόγεια του μουσείου.
Η ιστορία με τις γάτες του Ερμιτάζ είναι πιο παλιά και από το ίδιο το μουσείο. Το 1745, η αυτοκράτειρα Ελισάβετ, κόρη του Μεγάλου Πέτρου, υπέγραψε διάταγμα με το οποίο έδινε εντολή «Να βρεθούν στο Καζάν οι καλύτερες γάτες, οι πιο μεγάλες, ικανές να πιάνουν ποντίκια, προκειμένου να σταλούν στην αυλή της Αυτής Εξοχότητας».
Οι γάτες έφτασαν, εγκαταστάθηκαν και την εποχή της Αικατερίνης Β’ ονομάστηκαν «γάτες των χειμερινών ανακτόρων» και διέμεναν πλέον επίσημα εκεί. Οι απόγονοι των αιλουροειδών εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένιγκραντ από τον γερμανικό στρατό. Η θλιβερή τους μοίρα ήταν ότι καταβροχθίστηκαν από έναν πεινασμένο και στα όρια της εξάντλησης λαό.
Ο θρύλος λέει ότι οι γάτες των Ανακτόρων επέστρεψαν μετά το τέλος του πολέμου μέσα σε ένα τρένο στο οποίο είχαν συγκεντρωθεί γάτες από όλη τη Ρωσία. Τη δεκαετία του 60 οι γάτες έγιναν τόσο πολλές που αναγκάστηκαν να τις εγκαταλείψουν. Επέστρεψαν θριαμβευτικά στα υπόγεια καθώς τα ποντίκια είχαν πολλαπλασιαστεί. Δεν έχουν πλέον πρόσβαση σε όλες τις αίθουσες, αλλά οι άνθρωποι του μουσείου εκτιμούν ότι και μόνο η παρουσία τους μπορεί να απομακρύνει τα τρωκτικά.
Η θέση τους είναι πια ιστορική. Δίπλα στα μαγνητάκια και τα αναμνηστικά έργων που αγοράζουν οι περισσότεροι από τα 3.000.000 των επισκεπτών του μουσείου κάθε χρόνο, βρίσκονται και αναμνηστικά των αιλουροειδών που αποτελούν σύμβολα μιας παράδοσης αλλά και ζωντανή διαφήμιση του μουσείου.
Το μουσείο έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες προκειμένου να κατοχυρώσει το εμπορικό σήμα «Γάτα του Ερμιτάζ» ανακοίνωσε ο διευθυντής του μουσείου Μιχαήλ Πιοτρόφσκι. Το εμπορικό σήμα θα υπάρχει σε 15 είδη προϊόντων και υπηρεσιών: αναμνηστικά, προϊόντα για κατοικίδια, χαρτική ύλη, εκπαιδευτικά είδη και τρόφιμα.
Το πιο πρόσφατο νέο είναι ότι οι κάτοικοι της Αγίας Πετρούπολης μπορούν να υιοθετούν μία από τις γάτες αυτές που είναι διάσημες στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα και όλο τον κόσμο. Οι φωτογραφίες τους είναι αναρτημένες στον ιστότοπο http://hermitagecats.ru και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθεί μια ισορροπία στον αριθμό τους.