Η ζωή της Lee Godie ήταν στους δρόμους του Σικάγο. Εκεί πουλούσε τα έργα της. Τα υπάρχοντά της ήταν φυλαγμένα σε διάφορες θυρίδες σε όλη την πόλη, έκανε μπάνιο σε ξενοδοχεία και κοιμόταν στα παγκάκια παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες.
Έβγαζε φωτογραφίες σε μια στάση λεωφορείων στο Greyhound, στο αυτόματο μηχάνημα και εκεί μεταμορφωνόταν σε ένα it girl της δεκαετίας του 20 με καρφίτσες, καπέλα και γούνες δημιουργώντας κάθε φορά έναν καινούργιο χαρακτήρα. Στις εκτυπώσεις πρόσθετε eyeliner, ή χρώμα με στιλό. Είχε εφεύρει το δικό της στιλ μακιγιάζ. Έτριβε ένα φακελάκι τσαγιού στο πρόσωπό της για να πάρει την απόχρωση της τερακότας.
Αυτός ακριβώς ο υπερβάλλων ζήλος της για την ομορφιά καταφέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα και δείχνει μια εντελώς ταλαιπωρημένη γυναίκα. Η Godie κουβαλούσε όλη τη δουλειά της σε ένα μεγάλο χαρτοφύλακα που τον είχε δίπλα της σε ένα συγκεκριμένο παγκάκι στο οποίο κοιμόταν. Στο κέντρο του Σικάγο έμεινε περίπου για 30 χρόνια και έγινε μια κοινωνική πτυχή της πόλης.
Άρχισε να φωτογραφίζει τον εαυτό της στη δεκαετία του 70. Οι ιστορικοί της τέχνης θεωρούν το έργο της ισχυρό σε πολλά επίπεδα. Η Godie το 1968 ήταν ήδη 60 ετών και οι ιστορίες γύρω από αυτήν λένε ότι είχε κάνει δυο γάμους και ότι είχε τρία παιδιά. Ο θάνατος των δυο από αυτά ήταν ίσως η αιτία που βγήκε να ζήσει στους δρόμους. Συνάντησε την κόρη της Μπόνι την οποία είχε να δει από 3 ετών το 1988, όταν η Μπόνι ανέλαβε την κηδεμονία της καθώς έπασχε από άνοια.
Η πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση σχετικά με τη ζωή και το έργο της Γκόντι Λι, είναι η παράξενη δυαδικότητα της ζωής της. Από τη μια μεριά πίστευε ότι είναι μια συνομιλήτρια του Σεζάν και είχε μια ιδέα καλλιτεχνικού μεγαλείου και κομψότητας και καλλιτεχνικής φήμης, ενώ από την άλλη ζούσε στο δρόμο με τρόπο παραληρηματικό. Ο μύθος της είναι δυνατός μέχρι και σήμερα και τα έργα που πουλούσε προς 20 δολάρια στο δρόμο, πωλούνται σήμερα για χιλιάδες δολάρια.