Σίγουρα το να χορεύεις δεν είναι στην περιγραφή εργασίας όταν προσλαμβάνεσαι σε ένα μουσείο. Όλοι όμως μπορούν να χορέψουν. Στο ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης, ο χορογράφος Ζερόμ Μπελ κάνει ένα μοναδικό πείραμα. Έχει «στρατολογήσει 25 στελέχη του μουσείου και τους χορογραφεί σε μια παράσταση που ετοιμάζει για τους επισκέπτες του μουσείου.
Ο Μπελ είναι καλεσμένος του ΜοΜΑ για να δημιουργήσει ένα έργο βασισμένο στη συλλογή του μουσείου. Αλλά μπορούν οι εργαζόμενοι να θεωρηθούν ως μέρος της συλλογής του Μουσείου; Ο Γάλλος χορογράφος μετατόπισε το ενδιαφέρον του από τα έργα στους εργαζόμενους και να ιδρύσει την πολύ πρωτότυπη MoMA Dance Company. Άλλωστε ο Μπελ έχει συνηθίσει να παρουσιάζει στα έργα του ερασιτέχνες και επαγγελματίες χορευτές από διαφορετικά υπόβαθρα και διαφορετικής ηλικίας.
Ο Ζερόμ Μπελ γεννήθηκε το 1964 και σπούδασε με μια γενιά που γέννησε ένα κίνημα χορού στη Γαλλία όπως οι: Angelin Preljoçaj, Daniel Larrieu, Joëlle Bouvier and Régis Obadia.
Ο ίδιος ως καλλιτέχνης έχει σταθεί απέναντι σε κάθε σύμβαση, κάθε εκπροσώπηση και αποδόμησε την καθιερωμένη σχέση ανάμεσα στον ερμηνευτή, το κοινό και το υλικό της παράστασης. Στις χορογραφίες του χρησιμοποιεί τους κανόνες του χορού και του θεάτρου ως θεραπεία, όπως το συντακτικό μιας γλώσσας που αναλύεται και γίνεται παιχνίδι. Είναι μια καλλιτεχνική και πολιτική στάση για τον εκδημοκρατισμό του χορού, καθώς τα έργα του ερμηνεύονται τόσο από επαγγελματίες όσο και από ερασιτέχνες χορευτές. Ο τύπος τον αποκαλεί «άτακτο φιλόσοφο του χορού» που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εγκεφαλικό ερεθισμό του θεατή, του θεατή παρά για την τέλεια κίνηση.
Οι επισκέπτες του μουσείου σίγουρα θα ενθουσιαστούν, καθώς ο Μπελ θέλει να ανατρέψει τα στερεότυπα δηλώνοντας ότι η ιδέα του χορού δεν είναι μόνο θέμα δεξιοτεχνίας και ο χορός είναι ένα μέσο ελεύθερης έκφρασης που φέρνει σε επαφή διαφορετικές κοινότητες ανθρώπων. Στην περίπτωση του μουσείου ενώνει και τις επαγγελματικές βαθμίδες των εργαζομένων καταργώντας την άκαμπτη οργανωτική δομή και αντικαθιστώντας την με την ρευστότητα μιας χορευτικής παράστασης.
Το αποτέλεσμα αυτής της παράξενης και ενδιαφέρουσας συνάντησης θα παρουσιαστεί στο μουσείο το φθινόπωρο.