
Οι δυο παραστάσεις της Ναταλία Οοσίποβα στο Sadler Wells, στις 29 και 30 Ιουνίου, είναι σχεδόν sold-out από τις πρώτες μέρες των προπωλήσεων. Οι θαυμαστές της δε θα έχουν μόνο την ευκαιρία να δουν μια καταπληκτική χορεύτρια σε σύγχρονο ρεπερτόριο αλλά να απολαύσουν την ένωσή της στη σκηνή με ένα άλλο μεγάλο αστέρι του χορού, τον ατίθασο και μοναδικό χορευτή Σεργκέι Πολούνιν με τον οποίο εκτός από τη σκηνή μοιράζονται και έναν μεγάλο έρωτα. Όλοι θέλουν να δουν στη σκηνή δυο χορευτές με απίστευτη τεχνική αρτιότητα και συναισθηματική ένταση, σε ένα πρόγραμμα σύγχρονου χορού με έργα των Sidi Larbi Cherkaoui, Russell Maliphant και Arthur Pita.

Στις συνεντεύξεις της η Ναταλία Οσίποβα, μια από τις πιο σπουδαίες μπαλαρίνες της εποχής μας, λέει πάντα ότι τους ρόλους της δεν τους υποδύεται απλώς αλλά τους ζει. Το 2014, έκανε πάταγο όταν ερμήνευσε την Ζιζέλ, στο Λονδίνο. Κέρδισε για την ερμηνεία της το Εθνικό Βραβείο Χορού Critics’ Circle, αλλά και το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κλασικό ρόλο. Το πρώην αστέρι των Μπολσόι αποχαιρέτησε τη ρώσικη πρωτεύουσα πρώτα για τη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια για το Covent Garden, το 2012, για το ρόλο της Οντέτ-Οντίλ στη «Λίμνη των Κύκνων». Χάρις σ’ αυτό το ρόλο ήρθε η πρόσκληση να συμμετάσχει στο Βασιλικό Μπαλέτο της χώρας.

Σήμερα, όλοι περιμένουν με ανυπομονησία να δουν αυτή τη λαμπρή χορεύτρια να πειραματίζεται με το σύγχρονο ύφος, και να αγωνίζεται για νέους τρόπους καλλιτεχνικής έκφρασης. «Τα τελευταία δέκα χρόνια», λέει η γεννημένη το 1986 Οσίποβα, «έχω χορέψει μια τεράστια γκάμα ρόλων. Τώρα θέλω να επικεντρωθώ σε έργα, που έχω ταλέντο. Ψυχολογικούς και δραματικούς χαρακτήρες του σύγχρονου χορού, τους οποίους νομίζω ότι έχω την ικανότητα να τους ερμηνεύσω εξαιρετικά. Αυτή την περίοδο, υπάρχουν πολύ καλοί χορογράφοι και πολύ ωραία πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Θέλω πολύ να δοκιμάσω κάτι τέτοιο. Θέλω να ασχολούμαι όλο και λιγότερο με το κλασικό ρεπερτόριο». Για την Οσίποβα, οι χορογραφίες των Ράσελ Μάλιφαντ και Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι, είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Πρέπει να δαμάσει το σώμα της και τη γλώσσα των χορογράφων, και με παρτενέρ τον Πολούνιν δείχνει να νιώθει ασφάλεια.
Sergei Polunin, "Take Me to Church" by Hozier, Directed by David LaChapelle from David LaChapelle Studio on Vimeo.
Ο Πολούνιν είναι αληθινά μια «περίπτωση» στο χώρο του μπαλέτου. Γεννημένος το 1989, στην Ουκρανία, ο Σεργκέι Πολούνιν έφυγε από τα 13 του χρόνια χωρίς να ξέρει λέξη αγγλικά. Στα 19 του χρόνια έγινε ο νεότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία του Royal Ballets. Αλλά μετά έδωσε μια κλοτσιά κι έριξε την σπουδαία καριέρα που του ανοιγόταν στα σκουπίδια. Ο νεαρός Ουκρανός συντάραξε τον κόσμο του χορού, όταν, εγκατέλειψε στα καλά καθούμενα την παράσταση Εξπρές του Μεσονυχτίου, μία μόλις εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα. Είχε απλώς εξαφανιστεί χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής. Όταν εμφανίστηκε, και αφού πρώτα είχε τινάξει στον αέρα την παραγωγή, επικαλέστηκε θέματα υγείας που δεν του επέτρεπαν να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του Βασιλικού Μπαλέτου της Αγγλίας.

Έντονος χαρακτήρας, εξαιρετικά χαρισματικός σαν χορευτής και πολύ φιλόδοξος, το παιδί -θαύμα του χορού, αντιμετώπισε τις συνέπειες των πράξεών του: οι παραγωγοί τον μήνυσαν απαιτώντας 400,000 στερλίνες ως αποζημίωση, ισχυριζόμενοι ότι τα άγρια πάρτι στα οποία είχε αδυναμία ήταν ο βασικός λόγος της εξαφάνισής του. Ο 25χρονος τότε Πολούνιν, που εκτός από χορευτής είναι και συνιδιοκτήτης ενός στούντιο τατουάζ στο Λονδίνο, αποκάλυψε ότι έχει περάσει ατελείωτες νύχτες κάνοντας clubbing, έχει πάρει ναρκωτικά, και ότι έχει κοπεί με ξυράφια για να νιώσει την αδρεναλίνη.

Καθώς τα πάθη των μεγάλων ταλέντων συγχωρούνται, ο Πολούνιν, το 2015, χόρεψε το Take Me to Church του Hozier σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λασαπέλ με τρόπο συγκλονιστικό. Ο χορευτής που έχει δώσει μεγάλη μάχη στην αναζήτηση της προσωπικής και καλλιτεχνικής του ταυτότητας, άφησε άφωνους τους θεατές του βίντεο-κλιπ κάνοντας δεκάδες εκατομμύρια χτυπήματα.

Οσίποβα και Πολούνιν συναντήθηκαν πριν από ένα χρόνο. Η Οσίποβα θα χόρευε Ζιζέλ στο Μιλάνο και βρέθηκε χωρίς συμπρωταγωνιστή. Του έστειλε δειλά ένα μέιλ, προτείνοντάς του να χορέψουν μαζί. Όταν ο Πολούνιν, προς μεγάλη έκπληξή της συμφώνησε, η Οσίποβα βρήκε ότι ο παρτενέρ της δεν ήταν καθόλου το τρομερό παιδί που είχε φανταστεί. « Μου φάνηκε γνήσιος, ένα πρόσωπο που θα μπορούσα να εμπιστευθώ», δήλωσε.
Ο Πολούνιν περνούσε μια φάση βαθιάς δυστυχίας καθώς ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει το χορό. Στα μπαλέτα δεν προσαρμόστηκε ποτέ. «Όταν χόρεψα με την Ναταλία ήταν υπέροχο, λέει σήμερα. «Ήμουν εκατό τοις εκατό εκεί, ήταν πραγματική για μένα και τώρα θα ήθελα πολύ να χορεύω μαζί της συνεχώς. Μόνο με τη Ναταλία θέλω να χορεύω».

Οι δυο τους σχεδιάζουν να συνεργαστούν τόσο με μεγάλα μπαλέτα όσο και με μικρότερες ανεξάρτητες παραγωγές. Ο Πολούνιν λέει ότι πάντα ένιωθε να υπάρχει ανάμεσα σε αυτόν και τον σύγχρονο χορό ένας τοίχος. Αυτή τη φορά θα δοκιμάσει να τον καταργήσει. Η κοινή ζωή τους και η αγάπη τους για το χορό γεμίζει κάθε στιγμή της ζωής τους. Ο Πολούνιν που έχει μιλήσει πολύ σκληρά για την ανελεύθερη και περιοριστική κατάσταση που επικρατεί στα μεγάλα μπαλέτα, νιώθει πια ελεύθερος. «Ήθελα να γίνω ο καλύτερος χορευτής του κόσμου και να χορεύω στο καλύτερο μπαλέτο» λέει σε μια συνέντευξή του στο RBTH. “Σχεδόν τα κατάφερα αλλά δεν είχα ελευθερία, ούτε χρήματα, καμία επιλογή και δεν έπαιρνα καμία ικανοποίηση. Ήμουν ασφυκτικά περιορισμένος. Σήμερα, σε γενικές γραμμές, είμαι ελεύθερος: Χορεύω όπου και ό, τι θέλω. Δεν είμαι ιδιοκτησία κανενός θεάτρου. Τώρα θέλω να χορεύω μόνο με τη Ναταλία. Νομίζω ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα μπαλαρίνα στον κόσμο και είμαι πρόθυμος να πολεμήσω μέχρι τέλους για την ευκαιρία να χορεύω μαζί της».

Ο έρωτας που τους έχει ενώσει δεν είναι μόνο προσωπικός αλλά και καλλιτεχνικός. Και υπερασπίζονται την επιλογή τους να χορεύουν μαζί, παντού. Στο Μπολσόι, στο Covent Garden, στο Μόναχο. Όπως πολύ ρομαντικά ομολογεί ο Πολούνιν, «όταν χόρεψα με τη Ναταλία, συνειδητοποίησα ότι είχα τέσσερα χρόνια να κοιτάξω στα μάτια μια μπαλαρίνα την ώρα που χορεύαμε μαζί».
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr