Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO, με αφορμή τα γενέθλια του Γάλλου χορογράφου Ζαν-Ζορζ Νοβέρ.
Ο Νοβέρ, ένας από τους σπουδαιότερους αναμορφωτές του μπαλέτου, είχε σαν σήμερα γενέθλια, στις 29 Απριλίου.
Παγκόσμια Ημέρα Χορού
Στόχος της ημέρας είναι να αναδείξει τη δύναμη του χορού να ενώνει τους ανθρώπους, να προωθήσει την καλλιτεχνική δημιουργία και να τιμήσει αυτή τη διαχρονική μορφή τέχνης. Από τότε, κάθε χρόνο, η ημέρα αυτή γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο με εκδηλώσεις που τιμούν τον χορό σε όλες του τις εκφάνσεις.
Το Μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού 2025 από τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ
Κάθε χρόνο, ένας σημαντικός καλλιτέχνης του χώρου του χορού επιλέγεται για να γράψει το μήνυμα. Φέτος, το Διεθνές Μήνυμα, το οποίο μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και δημοσιοποιείται μέσα από τα Εθνικά Κέντρα του Ινστιτούτου, μάς έρχεται από τον σπουδαίο χορευτή και χορογράφο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ:
"Συχνά λέγεται πως ο χορός μπορεί να εκφράσει το ανείπωτο. Η χαρά, η θλίψη και η απόγνωση γίνονται ορατές· ενσαρκωμένες εκφράσεις της κοινής μας ευθραυστότητας. Μέσα από αυτό, ο χορός μπορεί να αφυπνίσει την ενσυναίσθηση, να εμπνεύσει την καλοσύνη και να γεννήσει την επιθυμία για ίαση αντί για βλάβη. Ιδιαίτερα τώρα—καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι υπομένουν τον πόλεμο, αντιμετωπίζουν πολιτικές αναταραχές και εξεγείρονται ενάντια στην αδικία—η ειλικρινής ενδοσκόπηση είναι ζωτικής σημασίας. Είναι ένα βαρύ φορτίο για το σώμα, για τον χορό, για την τέχνη. Κι όμως, η τέχνη παραμένει ο καλύτερος τρόπος να δώσουμε μορφή στο ανείπωτο, και μπορούμε να ξεκινήσουμε κάνοντας στον εαυτό μας μερικά ερωτήματα: Πού βρίσκεται η δική μου αλήθεια; Πώς τιμώ τον εαυτό μου και την κοινότητά μου; Σε ποιον λογοδοτώ;".
Το μήνυμα του εκφράζει ένα βαθύ ανθρωπιστικό, ενδοσκοπικό και θεραπευτικό πνεύμα γύρω από την τέχνη του χορού, είναι ένα κάλεσμα για συλλογικό στοχασμό, ευαισθησία και δράση μέσω της τέχνης. Σχεδόν πάντα επισημαίνει μέσα από τις δηλώσεις του ότι ο χορός γεννά ενσυναίσθηση, καλοσύνη και ελπίδα λειτουργεί ως αντίβαρο στη βία, την αδικία και την αναστάτωση που κυριαρχούν στον κόσμο.
"Δουλεύω με ανθρώπους που εκτιμώ και για πρότζεκτ που προκαλούν τα όριά μου", έχει πει σε συνέντευξή του — και τίποτα δεν τον χαρακτηρίζει περισσότερο. Ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ από τις λυρικές πιρουέτες στις "Λευκές Νύχτες" μέχρι τη στροφή στον σύγχρονο χορό, με κάθε βήμα του γράφει μια ιστορία. Κι αν στα νιάτα του μάς έκοβε την ανάσα με την εκρηκτική του δύναμη, σήμερα, πλησιάζοντας τα ογδόντα, συνεχίζει να ακτινοβολεί τη φωτεινή εκείνη τρυφερότητα που σε λυγίζει. Η ζωή του είναι μια διαδρομή αναζήτησης: από την αυστηρότητα της Σοβιετικής Ένωσης στην ελευθερία της Δύσης, από τα φώτα του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο 77 σήμερα, Μπαρίσνικοφ έχει υπάρξει αστέρι και ανήσυχο πνεύμα, επαναστάτης και καθοδηγητής. Δεν φοβήθηκε ποτέ να ρισκάρει, να αποδομήσει, να ερωτευτεί εκ νέου τη μορφή του χορού .
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr