Μετά την επιτυχία των Αδερφών Καραμάζοφ στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, η Νατάσα Τριανταφύλλη επιστρέφει στο Αίθριο του Μουσείο Μπενάκη με το αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας «Περιμένοντας τον GODOT», του Σάμουελ Μπέκετ - στον ίδιο χώρο όπου παρουσίασε για πρώτη φορά την «Αντιγόνη» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών το 2013.
Έχοντας στο πλευρό της τους ηθοποιούς Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Δημήτρη Μπίτο, Αντώνη Αντωνόπουλο και Αινεία Τσαμάτη, τη Μόνικα στη σύνθεση του μουσικού τοπίου, τη Λένα Παπαληγούρα στη φωνή του νεαρού αγοριού και προσκαλώντας για δεύτερη φορά τον σταθερό συνεργάτη του Bob Wilson, Scott Bolman, να αναλάβει τους φωτισμούς της παράστασης, η νεαρή σκηνοθέτις επιλέγει το Αίθριο της οδού Πειραιώς, ως ιδανικό τόπο για να αναπτυχθεί αυτός ο «μη-κόσμος» όπως περιγράφεται από τον συγγραφέα, αλλά και για να κλείσει μια άτυπη τριλογία γύρω από το ‘απόκοσμο’ και το ‘κοσμικό’, ανάμεσα στους Σοφοκλή, Ντοστογιέφσκι και Μπέκετ.
«Ερωτώμενος για το νόημα και το στόχο του «Περιμένοντας τον Godot», ο Μπέκετ απαντά: It’ all about Symbiosis», λέει η Νατάσσα Τριανταφύλλη. « Το «Περιμένοντας τον Godot», όπως άλλωστε και όλο το έργο του Μπέκετ, αποτελεί ένα κείμενο που παραμένει ανοιχτό σε πολλαπλές ερμηνείες, που χωράει άπειρες σκέψεις, πολλούς προβληματισμούς, εξαντλητικά “ism's” -όπως αποκαλεί χαριτολογώντας ο ίδιος τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα.
Συμβιώνοντας ο Εστραγκόν με τον Βλαντιμίρ, ο Πότζο με τον Λάκυ, αλλά και τα δύο αυτά ζευγάρια μεταξύ τους τουλάχιστον δύο φορές, ανοίγεται το πεδίο πάνω στο οποίο η συμβίωση αυτή πρέπει να παραμείνει, να επιμείνει, να περιμένει μέχρι που να καταφέρει να βιώσει τις πιο χαρούμενες και δημιουργικές της στιγμές. Θέτοντας ως στόχο την άφιξη του Γκοντό, η συμβίωση αυτή αυτοτροφοδοτείται από την ελπίδα και την προσμονή που αυτή η προσδοκώμενη άφιξη επιφυλάσσει. Ο Πότζο με τον Λάκυ είναι αυτοί που ταράζουν τους δύο «απο- ηρημένους», αποτραβηγμένους από τον κόσμο άντρες. Είναι αυτοί που είτε τραβώντας είτε σέρνοντας, βρίσκονται σε κίνηση και επανεκκινούν και την πραγματικότητα των δύο αντρών. Μετατρέπουν τη «φωτογραφία» σε «κινηματογραφικό έργο». Σε αυτόν τον παραβολικό μύθο του Μπέκετ, όπου η ζωή φαίνεται να μην κινείται προς τα μπρος, αλλά να συντηρεί όλες εκείνες τις συνήθειες που την τροχοδρομούν σε μια επαναληπτικότητα χωρίς διέξοδο, εμφανίζεται στο τέλος κάθε πράξης αυτό το αγόρι, για να ανακοινώσει εν πλήρη ηρεμία ότι ο Γκοντό δεν θα έρθει. Τουλάχιστον, ως αύριο. Εν αναμονή, λοιπόν».
Πρεμιέρα 14 Ιουλίου
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη
Μουσική: ΜΟΝΙΚΑ
Σκηνογραφία: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Scott Bolman
Δραματολόγος: Δήμητρα Γκούγκλια
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Σουρή
Βοηθός Σκηνογράφου: Φιλάνθη Μπουγάτσου
Οργάνωση Παραγωγής: Μανόλης Σάρδης - PRO 4
Παίζουν:
Λάζαρος Γεωργακόπουλος
Δημήτρης Μπίτος
Αντώνης Αντωνόπουλος
Αινείας Τσαμάτης
“The Boy” voice over: Λένα Παπαληγούρα