Ποιος είναι ο καλύτερος σκηνοθέτης των Οσκαρ;

Στο δρόμο για τα Όσκαρ, οι μεγαλύτεροι νικητές είναι οι σκηνοθέτες των ταινιών. Ποιός είναι όμως ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών;

Σε καμία άλλη κατηγορία όπως γράφει ο Γκάρντιαν το βραβείο δεν είναι τόσο οδυνηρό, αφού ο σκηνοθέτης είναι ο πανίσχυρος δημιουργός της ταινίας με τα πνευματικά του δικαιώματα κατοχυρωμένα ακόμα και από το κοινοτικό δίκαιο. Ο σκηνοθέτης είναι αυτός που συνεργάζεται με τους ηθοποιούς, τους προετοιμάζει, διαμορφώνοντας την δημιουργία του. Είναι αυτός που παίρνει όλες τις αποφάσεις για το θέμα, την αισθητική και αυτό που φιλμάρεται. Και φυσικά ο σκηνοθέτης είναι αυτός που σωρεύει κύρος και σεβασμό μέρος του οποίου είναι και ένα βραβείο Όσκαρ.

Στη λίστα των μεγάλων σκηνοθετών φιγουράρει το όνομα του Φρανκ Κάπρα. Ο Ιταλός σκηνοθέτης, με καριέρα στις Η.Π.Α., κέρδισε τρία Όσκαρ Σκηνοθεσίας και ήταν υποψήφιος άλλες τρεις φορές. Φημίζεται κυρίως για τις κλασσικές του κωμωδίες

όπως: Συνέβη μια νύχτα (It happened one night, 1934), Ο Πρίγκηψ των Δολλαρίων (Mr. Deeds goes to town, 1936), Ο κύριος Σμιθ πάει στην Ουάσινγκτον (Mr. Smith goes to Washington, 1939) και Μια Υπέροχη Ζωή (It's a wonderful life, 1946). Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έκανε ντοκιμαντέρ και αντιπολεμικές ταινίες, υπηρετώντας το στρατό ως ταγματάρχης. Επιστρέφοντας απ' τον πόλεμο συνέχισε να δουλεύει ως σκηνοθέτης κάνοντας ένα διάλειμμα οκτώ χρόνων τη δεκαετία του '50. Τελευταία του ταινία ήταν το Η κόμισσα και ο γκάνγκστερ (A pocketful of miracles) του 1961 με τη Μπέτι Ντέιβις και το Γκλεν Φορντ και μετά αποσύρθηκε. Το 1982 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον τίμησε με βραβείο προσφοράς στην 7η τέχνη.

Επόμενο όνομα αυτό του Τζορτζ Στίβενς. Αμερικανός σκηνοθέτης της χρυσής εποχής του Χόλυγουντ, υπήρξε υποψήφιος 5 φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας το οποίο κέρδισε δύο φορές για τις ταινίες Μια θέση στον ήλιο (A Place In The Sun) το 1951 και Ο Γίγας (Giant) το 1956. Γεννημένος στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, ξεκίνησε την καριέρα του ως κάμεραμαν σε ταινίες μικρού μήκους των Όλιβερ Χάρντι και

Σταν Λόρελ (οι γνωστοί σε όλους "Χοντρός και Λιγνός"). Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το "Άλις Άνταμς" (Alice Adams) με την Κάθριν Χέπμπορν το 1935. Στις αρχές της δεκαετίας του '40 σκηνοθέτησε τις ταινίες "Νύχτα γεμάτη έρωτα" (Penny Serenade), "Η Γυναίκα της Χρονιάς" (The woman of the year, 1941) και "Ανθρώπινη δικαιοσύνη" (The talk of the town, 1942), ενώ το 1943 έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα στα όσκαρ για την ταινία "Άστεγοι ερωτευμένοι" (The more the merrier). Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Στίβενς βρέθηκε στο μέτωπο και με την κάμερα του κατάφερε να τραβήξει το μόνο έγχρωμο ντοκιμαντέρ του πολέμου. Οι ταινίες του έγιναν πιο δραματικές μετά τον πόλεμο κι η δεκαετία του '50 αποδείχθηκε η χρυσή του δεκαετία, τίτλοι όπως: "Μια θέση στον ήλιο", "Άρπαγες της γης" (Shane, 1953), "Ο Γίγας" και "Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ" (The Diary of Anne Frank, 1959) παραμένουν κλασσικοί μέχρι και τις μέρες μας. Κατά τη δεκαετία του '60 έκανε μόνο μια ταινία Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου (The Greatest Story Ever Told, 1965) βασισμένη στη ζωή του Χριστού. Τελευταία του ταινία ήταν Το παιχνίδι του έρωτα και του πόθου το 1970 με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και το Γουόρεν Μπίτι.

Το όνομα του Ντέιβιντ Λιν είναι απόλυτα συνδεδεμένο με μια από τις μεγαλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, τον Λόρενς της Αραβίας. Ο Άγγλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μοντέρ και παραγωγός κατά τη διάρκεια της καριέρας του βραβεύτηκε με δύο Όσκαρ και ήταν υποψήφιος άλλες εννέα φορές. Επίσης βραβεύτηκε με

τρεις Χρυσές Σφαίρες και Χρυσή Άρκτο από το Φεστιβάλ του Βερολίνου. Το 1990 έλαβε τιμητικό βραβείο από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου για τη συνολική προσφορά του. Έχοντας γνωρίσει παγκόσμια αναγνώριση και επηρεάσει το έργο πολλών μεταγενέστερων συναδέλφων του, τον θυμόμαστε για τη δημιουργία επικών ταινιών μεγάλης κλίμακας, όπως Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι (1957), Ο Λώρενς της Αραβίας (1962), Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) και Το Πέρασμα στην Ινδία (1984).

Παρόλο που ο Λιν θεωρείται από πολλούς ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, η δημοφιλία του ανάμεσα στους κριτικούς είχε διακυμάνσεις από καιρό σε καιρό. Τη στιγμή που τα πρώτα του βρετανικά έργα γνώρισαν σχεδόν καθολική αποδοχή, τα επικά του αποτέλεσαν αφορμή μεγάλων αντιγνωμιών. Κάποιοι κριτικοί, αντιπαθούσαν τα επικά έργα του Λιν σαν σύνολο, θεωρώντας πως ήταν απλά οπτικά θεάματα χωρίς περισσότερο βάθος. Μια άποψη που ορισμένοι κριτικοί διατηρούν μέχρι τις ημέρες μας. Ο σκηνοθέτης Φρανσουά Τρυφώ κάποτε αναφέρθηκε απαξιωτικά στα έργα του Λιν ονομάζοντάς τα “Πακέτα Όσκαρ”, ενώ o σκηνοθέτης Λίντσεϋ Άντερσον αναφέρει πως τα έργα του Λιν διαθέτουν μια “οπτική της ιστορίας σαν κουτί από σοκολατάκια”.

Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα το λιοντάρι του αμερικανικού νέου κύματος με το αριστούργημα ο Νονός θεωρείται από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες του κόσμου. Το 1971 κέρδισε το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για την ταινία Πάτον, ο θρύλος της Νορμανδίας (μαζί με τον Έντμουντ Χ. Νορθ). Στη συνέχεια της δεκαετίας του '70 καταξιώθηκε ως ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς σκηνοθέτες, με τις ταινίες Ο Νονός, Ο Νονός ΙΙ και Η Συνομιλία. Μετά απ' αυτές τις τρεις πολυβραβευμένες ταινίες ο Κόπολα σκηνοθέτησε την ταινία Αποκάλυψη τώρα, βασισμένη στη νουβέλα «Η καρδιά του

σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ και με θέμα τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η παραγωγή της ταινίας συνάντησε πολλά προβλήματα και η ολοκλήρωση της καθυστέρησε τρία χρόνια. Το 1979 παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών όπου κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα (μαζί με το Τενεκεδένιο ταμπούρλο του Φόλκερ Σλέντορφ). Ο Κόπολα γύρισε αρκετές ταινίες και τη δεκαετία του '80, μεταξύ των οποίων τις Αουτσάιντερς, επαναστάτες χωρίς αύριο και Ο αταίριαστος που καθιέρωσαν μια νέα γενιά ηθοποιών (Ματ Ντίλον, Νίκολας Κέιτζ, Ρομπ Λόου, Πάτρικ Σουέζι, Τομ Κρουζ). Το 1990 σκηνοθέτησε το τρίτο μέρος του Νονού και το 1992 μετέφερε στον κινηματογράφο το βιβλίο Δράκουλας του Μπραμ Στόκερ. Η πιο πρόσφατη ταινία του είναι η Τέτρο του 2009. Το 2010 τιμήθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου με το βραβείο Έρβινγκ Θάλμπεργκ για την συνολική προσφορά του.

Στη λίστα του Γκάρντιαν φιγουράρει μόνο ένα γυναικείο όνομα, αυτό της Κάθριν Μπίγκεκλοου, Αμερικανίδας σκηνοθέτριας, παραγωγού και σεναριογράφου. Τον Απρίλιο 2010, η Μπίγκελοου ονομάστηκε από το Time ως μία από τους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή της χρονιάς. Είναι

η μόνη γυναίκα που έχει κερδίσει όσκαρ σκηνοθεσίας. Οι ταινίες της περιλαμβάνουν τις Άγρια Νύχτα (Near Dark), Στην Κόψη του Κύματος (Point Break, 1991), Παράξενες Μέρες (Strange Days, 1995), Οι Μνήμες του Νερού (The Weight of Water, 2000), Υποβρύχιο Κ-19: Ο Φονιάς (K-19: The Widowmaker, 2002), The Hurt Locker (2008) και Zero Dark Thirty (2012). Το The Hurt Locker κέρδισε το 2009 το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, το βραβείο BAFTA Καλύτερης Ταινίες και ήταν υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Δραματικής Ταινίας.

Με το The Hurt Locker, η Μπίγκελοου έγινε η πρώτη γυναίκα που κερδίζει το Όσκαρ Σκηνοθεσίας, το Directors Guild of America Award Καλύτερης Σκηνοθεσίας, το BAFTA Καλύτερης Σκηνοθεσίας και το Critics' Choice Award Καλύτερου Σκηνοθέτη. Έγινε επίσης η πρώτη γυναίκα που κέρδισε το Saturn Award Καλύτερου Σκηνοθέτη το 1995 για το Strange Days.

Οι αναγνώστες του Γκάρντιαν επέλεξαν ως καλύτερο σκηνοθέτη ανάμεσα στη λίστα τον Francis Ford Coppola για το Νονός II (1975) με 51%. Ακολουθεί ο David Lean για τον Lawrence της Αραβίας (1963) με 30%, η Kathryn Bigelow για το Hurt Locker (2010) με 10%, Frank Capra με 8% και ο Georges Stevens με 2%.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr