S. Fitzek: «Τα θρίλερ λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης για τους φόβους μας»

O best seller συγγραφέας, Sebastian Fitzek, σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο TheTOC εν όψει των δυο παρουσιάσεών του στην Ελλάδα.

Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε εικοσιτέσσερις γλώσσες, έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο, κι έχουν αποτελέσει πηγή ως και για ...επιτραπέζια παιχνίδια.

Ο Sebastian Fitzek γεννήθηκε το 1971 και είναι ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ στη Γερμανία. Ο συγγραφέας των ευπώλητων στην Ελλάδα, «Το Δέμα» κι «Η Θεραπεία» (εκδόσεις Διόπτρα), έρχεται σε μια χώρα που του είναι γνωστή ...μόνο από τις αφηγήσεις για δυο παρουσιάσεις στα Public:θα δώσει το παρών την Τρίτη 2 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη στα Public της πλατείας Τσιμισκή και την Τετάρτη 3 Απριλίου στην Αθήνα στα Public της πλατείας Συντάγματος.

Με την ευκαιρία αυτών των παρουσιάσεων παραχώρησε μια συνέντευξη στο TheTOC:

- Νιώθετε σταρ των ψυχολογικών θρίλερ; Και κάτι ακόμα: Η επιτυχία κάθε σας βιβλίου δεν σας δημιουργεί άγχος για το πως θα μπορέσετε να την ξεπεράσετε στο επόμενο καθώς ο πήχης ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα;

«Όχι, δεν αισθάνομαι καθόλου, μα καθόλου σταρ. Ευτυχώς οι συγγραφείς δεν είναι τόσο αναγνωρίσιμα πρόσωπα, όπως φερ’ ειπείν οι προσωπικότητες που έχουν γίνει γνωστές από την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο. Κι επιπλέον έχω τρία παιδιά, που κάθε πρωί φροντίζουν να με γειώνουν.

Όταν γράφω, υπάρχουν πράγματι στιγμές που αναρωτιέμαι αν το βιβλίο θα αρέσει στις αναγνώστριες και τους αναγνώστες όσο και τα προηγούμενα. Αλλά μετά από λίγο συνέρχομαι και μου απαγορεύω να κάνω τέτοιες σκέψεις. Προσπαθώ να θυμάμαι πώς ακριβώς ένιωθα όταν έγραφα το πρώτο μου θρίλερ. Τότε δεν ήξερα ούτε έναν αναγνώστη. Δεν υπήρχε «αγορά» για την οποία έπρεπε να γράψω κάτι. Υπήρχε, όμως, η υπέροχη αίσθηση ότι συνέγραφα κάτι που θα μου άρεσε να διαβάσω εγώ. Προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου αυτή την αίσθηση και να την κρατάω ζωντανή μέσα μου κατά τη συγγραφή κάθε νέου βιβλίου.

- Το γνωρίζετε ότι (και) στην Ελλάδα είστε ένα μύθος; Με τι αισθήματα επισκέπτεστε τη χώρα μας; Ποιο το πρόγραμμά σας κατά τη διάρκεια της επίσκεψής σας αυτής;

«Για να είμαι ειλικρινής, μου φαίνεται ασύλληπτο. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσοι με διαβάζουν, ακόμη κι αν συναντούσα απλώς λίγους ενθουσιώδεις αναγνώστες, θα άξιζε τον κόπο. Μου φαίνεται απίστευτο το γεγονός ότι με διαβάζουν σε μια χώρα, την οποία εγώ γνωρίζω μονάχα μέσα από αφηγήσεις.

Χαίρομαι πολύ που στις 2 Απριλίου θα επισκεφθώ τη Θεσσαλονίκη και στις 3 Απριλίου την Αθήνα — και ελπίζω να συναντήσω όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται».

- Αληθεύει ότι εμπνέεστε από τα πιο τετριμμένα καθημερινά περιστατικά για να σκαρώσετε ιστορίες που συνεπαίρνουν τον αναγνώστη στην έκσταση της αγωνίας; Μιλήστε μας λίγο για τα γεγονότα που γέννησαν Το Δέμα και Τη Θεραπεία.

«Η ιδέα για το Δέμα γεννήθηκε όταν μού χτύπησε ο ταχυδρόμος το κουδούνι και με παρακάλεσε να παραλάβω ένα δέμα για κάποιον γείτονα. Σημειωτέον ότι μένουμε σ’ έναν πολύ μικρό δρόμο και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό. Νόμιζα πως γνώριζα τους πάντες στη γειτονιά. Αλλά το όνομα πάνω στο δέμα δεν μου έλεγε απολύτως τίποτα. Και τότε κατάλαβα αμέσως πως αυτή θα ήταν η αρχή του θρίλερ σε κάποιο από τα βιβλία μου.

Η Θεραπεία γεννήθηκε όταν κάποτε συνόδευσα την τότε κοπέλα μου σε μια επίσκεψη στον γιατρό. Βρισκόταν ήδη πάνω από μισή ώρα στο εξεταστήριο και δεν είχε βγει ακόμα. Όταν πέρασαν άλλα είκοσι λεπτά, αναρωτήθηκα: Τι θα συνέβαινε αν όλοι (από τους ασθενείς στην αίθουσα αναμονής μέχρι τη γραμματέα στην υποδοχή) μου έλεγαν πως η κοπέλα μου δεν μπήκε ποτέ για εξέταση; Ότι δεν είχε καν ραντεβού σήμερα; Τι θα συνέβαινε αν παρέμενε εξαφανισμένη χωρίς να αφήσει ούτε ένα ίχνος; Δεν ήταν ευσεβής πόθος, αλλά η πρώτη μου ιδέα για θρίλερ. Και στον πρόλογο της Θεραπείας εξαφανίζεται ένα μικρό κορίτσι στο εξεταστήριο ενός γιατρού και μετά όλοι προσπαθούν να πείσουν τον πατέρα της πως η κόρη του δεν μπήκε ποτέ εκεί μέσα!»

- Τι είναι αυτό, πιστεύετε, που έχει κάνει τα βιβλία σας να έχουν μεταφραστεί σε εικοσιτέσσερις γλώσσες, να έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο, και να αποτελέσουν πηγή ως και για ...επιτραπέζια παιχνίδια;

«Νομίζω πως οφείλεται στο ότι όλοι μας έχουμε ψυχή. Και είναι γεμάτη μυστήρια και μυστικά, τα οποία θα θέλαμε να αποκρυπτογραφήσουμε. Ίσως αυτό εξηγεί το γενικευμένο ενδιαφέρον».

- Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας των βιβλίων που έχετε γράψει και γιατί;

«Είναι σαν να με ρωτάτε ποιο από τα παιδιά μου αγαπάω περισσότερο. Και η αληθινή απάντηση είναι: Εξαρτάται από τη μέρα. Άλλοτε είναι ο Βίκτορ Λάρεντς, άλλοτε η Αλίνα Γκρεγκόριεφ (από το βιβλίο Der Augensammler), άλλοτε ο Μάρτιν Σβαρτς (από το Passagier 23). Αν έπρεπε να αναφερθώ στη Θεραπεία και το Δέμα, που είναι πιο γνωστά στην Ελλάδα, τότε θα διάλεγα τον Βίκτορ Λάρεντς και την Έμα Στάιν».

- Εχετε ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Σε τι βαθμό σας έχει βοηθήσει αυτή σας η «θητεία» στο να γίνεται καλύτερος συγγραφέας;

«Για να είμαι ειλικρινής, οι εμπειρίες μου στην παραγωγή ταινιών με δίδαξαν πως δεν είμαι ούτε σεναριογράφος ούτε σκηνοθέτης και πως είναι προτιμότερο να καθίσω στ’ αυγά μου και να αφήσω τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους. Ωστόσο, η εκπαίδευσή μου ως ραδιοφωνικού δημοσιογράφου και νομικού με επηρέασε πολύ περισσότερο. Στο ραδιόφωνο έπρεπε να μπορώ να μεταδώσω εικόνες στο μυαλό των ακροατών με μοναδικό μου εφόδιο τη γλώσσα, χωρίς να μπορώ να τους δείξω τις εικόνες. Και στις νομικές σπουδές μου, ιδίως στο ποινικό δίκαιο, ήρθα αντιμέτωπος με συναρπαστικές υποθέσεις και απίθανα παιχνίδια της μοίρας».

- Κύριε Fitzek γιατί πιστεύετε ότι το σημερινό αναγνωστικό κοινό έχει «ροπή» προς το είδος του θρίλερ; Τι είναι αυτό που το κάνει να βρίσκεται σε υψηλές θέσεις στις προτιμήσεις του κοινού;

«Καταρχάς, στο επίκεντρο του θρίλερ βρίσκεται συνήθως ένας τελείως φυσιολογικός άνθρωπος. Κάθε αναγνώστρια, κάθε αναγνώστης μπορεί να διερωτηθεί: "Πώς θα αντιδρούσα εγώ σ’ αυτή την κατάσταση;".

Επιπλέον, είναι ένα άκρως υπαρξιστικό λογοτεχνικό είδος. Η επίθεση στη ζωή φέρνει στο προσκήνιο τις αξίες που θα πρέπει να υπερασπιστούμε απέναντι στη βία και το κακό. Από αυτή την άποψη, ένα καλό θρίλερ πάντα ασχολείται πιο πολύ με τη ζωή απ’ ό,τι με τον θάνατο. Σε τελική ανάλυση, ο θάνατος είναι κάτι που κανείς μας δεν μπορεί να απωθεί στο διηνεκές. Αλλά προτιμάμε να τον αντιμετωπίζουμε σε ασφαλές περιβάλλον, όπως το σπίτι ή ο καναπές μας, παρά στην αληθινή ζωή. Συνεπώς, τα θρίλερ λειτουργούν και σαν βαλβίδα εκτόνωσης για τους φόβους και τις έγνοιες μας».

- Ποια τα αισθήματα του μέσου Γερμανού για την Ελλάδα;

«Οι Γερμανοί αγαπούν τους Έλληνες, τον πολιτισμό τους, τη χώρα και τους ανθρώπους. Μπορεί να ανησυχούσαν με όσα άκουγαν στις ειδήσεις για την οικονομική κρίση, αλλά δεν έμεναν ασυγκίνητοι από τις δραματικές επιπτώσεις της κρίσης στους πολίτες. Αυτή τη στιγμή, η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φύγει κάπως από το επίκεντρο της δημοσιότητας, και συνάμα από τον νου των Γερμανών, οι οποίοι πλέον ασχολούνται πιο πολύ με το Brexit».

- Σκοπεύετε να παραμείνετε για πάντα στο χώρο του σύγχρονου ευρωπαϊκού αστυνομικού μυθιστορήματος ή θα θέλατε να δοκιμαστείτε και κάπου αλλού;

Η επόμενη ιδέα θα καθορίσει τι θα γράψω στη συνέχεια. Μέχρι τώρα είχα κυρίως ιδέες για θρίλερ. Αλλά αν κάποτε μου έρθει μια ιδέα που εντάσσεται σε τελείως διαφορετικό είδος, δεν πρόκειται να της αντισταθώ.

- Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο; Κι αν ναι, τι ακριβώς;

Αυτή τη στιγμή γράφω ένα θρίλερ, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας ενήλικας αναλφάβητος. Αλλά δεν μου επιτρέπεται ακόμα να αποκαλύψω περισσότερα.

- Πως θα θέλατε να σκέφτεστε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια;

«Να γράφω. Ίσως σε ένα ωραίο καφενείο με υπέροχη θέα στη θάλασσα, κάπου σ’ ένα ελληνικό νησί».

Info:

Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στις 2 Απριλίου Public Τσιμισκή και 3 Απριλίου Public Συντάγματος και τα hashtags της εκδήλωσης για τα social media είναι:

#meetfitzek

#publicevents

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr