32 χρόνια χωρίς την Κατερίνα Γώγου: Η "αφελής" του ελληνικού κινηματογράφου και αναρχική ποιήτρια των Εξαρχείων

Σαν σήμερα, στις 3 Οκτωβρίου 1993, πέθανε η επαναστάτρια – ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, βάζοντας τέλος στη ζωή της, με υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ.

Η ηθοποιός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουνίου 1940. Από πολύ μικρή ηλικία συμμετείχε σε παιδικούς θιάσους και λίγο αργότερα εμφανίζεται σε διάφορες ταινίες κυρίως της Φίνος Φίλμς, εκεί είναι που θα γίνει ευρύτερα γνωστή στο ελληνικό κοινό.

Ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 5 ετών να παίζει σε διάφορες παιδικές παραστάσεις, όπου την χαρακτήριζαν παιδί-θαύμα. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, λόγω Κατοχής και Εμφυλίου Πολέμου. Στην εφηβεία της, η Κατερίνα έμενε με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν πολύ αυστηρός απέναντι της, κατόπιν έμεινε με τη μητέρα της. Ο πατέρας της την υποστήριξε πραγματικά, στην επιθυμία της να ακολουθήσει την υποκριτική. Σπούδασε στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη, η οποία εθεωρείτο μια από τις καλύτερες της εποχής. Παράλληλα τελείωσε και τη σχολή χορού Πράτσικα Ζουρούδη και Βαρούτη.

Το 1967 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μυρτώ Τάσιου. Ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και η κλονισμένη ψυχολογία της την οδήγησαν στην αυτοκτονία το 1993. Η Μυρτώ βρέθηκε νεκρή από αδιευκρίνιστα αίτια το 2015.

Οι ταινίες

Η Κατερίνα Γώγου είναι γνωστή στο ευρύ κοινό από τις ερμηνείες δεύτερων ρόλων σε πολύ δημοφιλείς ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν η ατίθαση συμμαθήτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο "Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο/1959".

Ήταν η αεικίνητη αδελφή της Τζένης Καρέζη στην ταινία "Μια τρελή, τρελή οικογένεια", που χόρευε ασταμάτητα στο πλευρό του Τζανετάκου. Ήταν και η τσαχπίνα υπηρέτρια της Ελενίτσας, Μάρως Κοντού στο "η δε γυνή να φοβήται τον άντρα/1965", που έτρεχε στο πλευρό της κυρίας της ψάχνοντας αγχωμένη "βελόνα και κλωστή" για να ράψει το κουμπί του αυστηρού αφεντικού της.

Πρωταγωνίστησε επίσης στις ταινίες "Το & βαρύ πεπόνι" (Π. Τάσιου, 1977) για την οποία κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, "Παραγγελιά" (Π. Τάσιου, 1980 μέρος της ταινίας βασίζεται σε ποιήματά της) και "Όστρια" (Α. Θωμόπουλου, 1984", ταινία για την οποία συνεργάστηκε στο σενάριο. Για την τελευταία έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράστηκε το Βραβείο Σεναρίου με τον Α. Θωμόπουλο.

"Η Κατερίνα ένιωθε σαν αγρίμι παγιδευμένο, ήταν διαρκώς σε διωγμό. Τελικά δεν άντεξε και έφυγε... άφησε όμως πίσω τα ποιήματά της που μιλούν ακόμη για εκείνη, με φοβερή δύναμη και άσβηστο πάθος..." σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Ν. Κούνδουρος.

Λίγο από το έργο της

"Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά. Γι' αυτό σου λέω. Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε. Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε!" - Η ζωή μας είναι σουγιάδες

"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε;" – Το μυαλό είναι ο στόχος

"Πάρε με λοιπόν από δω. Θέλω να σου δείξω τα καλοκαιριάτικα θέατρα, πώς ζούνε το χειμώνα. Πόσο άδεια είναι τα σχολικά όταν έχουν αργία κι όλους τους φίλους που φύγανε και δεν μπορούν πια να με προδώσουν. Πάμε από δω πάμε εκδρομή σε μέρος που δεν έγινε, αφού στο ‘χω γράψει στο ‘χω πει, όπου κι αν πάτησα άφηνα αίμα, γι’ αυτό δεν μπορώ ποτέ πού να σταθώ κι όλο αλλάζω σεντόνια" – Έλα πάρε με από εδώ

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr