Το Rijksmuseum παρουσιάζει ενενήντα σχέδια, χαρακτικά και φωτογραφίες που καλύπτουν την περίοδο από το δέκατο έβδομο έως τον εικοστό αιώνα. Μας αφηγούνται την ιστορία των σέλφις στο χαρτί.
Σχεδόν κάθε καλλιτέχνης κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη και έφτιαξε την εικόνα του που μας έμεινε μέχρι σήμερα.
Στην έκθεση υπάρχουν έργα των Rembrandt, Moses ter Borch, Leendert van der Cooghen, Wouter Johannes van Troostwijk, Käthe Kollwitz, Jan Toorop, Oskar Kokoschka και Carel Willink, ανάμεσα σε άλλα.
Οι αυτοπροσωπογραφίες ήταν συχνά μια επαγγελματική κάρτα για τους καλλιτέχνες της εποχής. Άλλοι πόζαραν όπως τα πλούσια μοντέλα τους, ενώ η χαρούμενη έκφραση ήταν κάτι το ασυνήθιστο. Βασιλιάς της αυτοπροσωπογραφίας ανακηρύσσεται ο Ρέμπραντ. Σπούδασε τον ίδιο του τον εαυτό όπως δεν έκανε κανένας άλλος Ολλανδός ζωγράφος. Το βλέμμα και το ύφος του ποικίλλει. Άλλες φορές είναι διεισδυτικό, άλλες χαλαρό, μερικές φορές έχει νεανικό ενθουσιασμό.
Στον δέκατο ένατο αιώνα, οι καλλιτέχνες άρχισαν να απεικονίζουν τους εαυτούς τους πιο ανεπίσημα. Μια κάρτα με την οικογένεια για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, κάποια έργα με τα ζώα τους, ενώ κάποιοι δεν έκαναν καμία προσπάθεια να κάνουν τον εαυτό τους πιο ελκυστικό από όσο είναι στην πραγματική ζωή. Άλλοι στο βλέμμα τους καταγράφουν και όλη την εποχή: τον πόλεμο, το θάνατο και τη δυστυχία.
Η αυτοπροσωπογραφία γίνεται πολύ πιο ελεύθερη τον εικοστό αιώνα. Πολλές φορές ευφάνταστη και ανορθόδοξη. Μέσα από τα πρόσωπα των καλλιτεχνών περνούν τα καλλιτεχνικά ρεύματα κάθε περιόδου. Οι νύξεις για την θρησκεία, την στάση τους απέναντι στη ζωή, την θνητότητα. Ο εικοστός αιώνας έχει την σταρ του. Είναι η Φρίντα Κάλο.