Πριν από 2 χρόνια, το 2014, η Σοφία Λόρεν έγραψε την αυτοβιογραφία της. Στο βιβλίο που έχει τίτλο ‘Yesterday, Today and Tomorrow: My Life as a Fairy Tale’ (Χθες, Σήμερα και Αύριο: Η ζωή μου σαν παραμύθι), η Λόρεν περιγράφει τη ζωή που δε μοιάζει με παραμύθι. Η ίδια μεγάλωσε δύσκολα, το έχει πει πολλές φορές σε μια Ιταλία εν καιρώ πολέμου με πείνα και δυστυχία και μεγάλες δυσκολίες στα παιδικά της χρόνια.
Η Λόρεν ήταν σύμβολο του σεξ κυρίως για την μεσογειακή της ομορφιά και το ιταλικό ταμπεραμέντο της. Η ζωή της άλλαξε όταν γνώρισε τον Κάρλο Πόντι, άντρα δυναμικό, πολύ μεγαλύτερό της και παραγωγό της Τσινετσιτά. Μαζί του έζησε όλη τη ζωή της, μια ζωή με πολλές περιπέτειες αφού η ίδια είχε δεχτεί επίθεση, ο Πόντι έπεσε δυο φορές θύμα απαγωγής μέχρι που αποφάσισαν οικογενειακώς προκειμένου να είναι ασφαλείς, να μετακομίσουν στην Ελβετία.
Η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής της, όμως, όπως λέει δεν ήταν αυτή αλλά πολύ αργότερα το 1980 όταν καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκισης για φοροδιαφυγή: «Η κατηγορία που ήταν εντελώς αναληθής είχε να κάνει με την περίοδο που ζούσα στο εξωτερικό στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ο λογιστής μου δεν κατέθετε φορολογική δήλωση και στην Ιταλία. Έκανα έφεση αλλά το 1980 καταδικάστηκα σε 30 μέρες φυλακής. Είχα να επιλέξω ανάμεσα σε αυτό και την απαγόρευση επιστροφής στην πατρίδα μου.. Ήμουν η κρατούμενη Νούμερο 24. Πέρα από την παρουσία της καλόγριας Μαρίας, ένιωθα φοβερή μοναξιά». Η ηθοποιός δηλώνει ότι ακόμα και 30 χρόνια μετά από αυτή την εμπειρία ακόμα νιώθει φόβο. Στην ίδια αυτοβιογραφία δεν διστάζει να αναφέρει στην αυτοβιογραφία της ιστορίες που θίγουν διάσημους συμπρωταγωνιστές της όπως ο Marlon Brando τον οποίο αποκαλεί δυστυχισμένο και μικροπρεπή.
Η Σοφία Λόρεν ζει σε ένα σπίτι στη Γενεύη με θέα στη λίμνη Λεμάν, γεμάτο έργα τέχνης και λουλούδια. Κοντά της έχει τους δυο γιούς της τον 46χρονο διευθυντή ορχήστρας Κάρλο Πόντι Τζούνιορ και τον 41χρονο σκηνοθέτη Εντοάρντο- και τα τέσσερα εγγόνια της. Όταν μπορεί, της αρέσει ακόμα να μαγειρεύει. «Εχω συνδέσει αυτό το φαγητό με μια επίσκεψη της μητέρας μου στο σπίτι μας στη Ρώμη, στις αρχές του ’70. Τότε έμαθα να το μαγειρεύω και πάντα μου προκαλεί συγκίνηση», έχει πει φανερώνοντας έναν κόσμο απλό αληθινό και χωρίς επιτήδευση.
Οι δημόσιες εμφανίσεις της είναι πλέον σπάνιες, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του συζύγου της Κάρλο Πόντι, το 2007. Γι’ αυτό και συζητήθηκε τόσο πολύ παρουσία στο Φεστιβάλ των Καννών, το 2014, μετά από αρκετά χρόνια. Η Σοφία Λόρεν γύρισε δεκάδες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, λατρεύτηκε από το κοινό, βραβεύτηκε για τις ερμηνείες της, επί δεκαετίες ήταν σύμβολο του σεξ, «βασίλισσα» της σόουμπιζ. Ο μύθος της δεν λέει να σβήσει. Χωρίς η ίδια να έχει προσπαθήσει γι’ αυτό. Οι αρετές της αποτυπώνονται στις ερμηνείες της. Ο κόσμος την αγάπησε όχι μόνο επειδή είναι όμορφη, αλλά επειδή είναι αληθινή».
Στο master class υποκριτικής, διάρκειας 90 λεπτών (μπορεί κανείς να το παρακολουθήσει στο www.festival-cannes.com) μιλά για τις δυσκολίες στο ξεκίνημα της καριέρας της. «Μου έλεγαν ότι η μύτη μου και τα πόδια μου είναι πολύ μακριά, το στόμα μου πολύ μεγάλο και τα δόντια μου όχι αρκετά ίσια. Και πως δεν έχω καθόλου φωτογένεια. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η εμφάνισή μου προκαλούσε αρνητικά σχόλια. Στο σχολείο τα άλλα παιδιά με φώναζαν “stuzzicadenti” (οδοντογλυφίδα) επειδή ήμουν υπερβολικά αδύνατη. Πήγαινα, λοιπόν, σε δεκάδες οντισιόν και με απέρριπταν. Ελεγαν πως σίγουρα θα χρειαζόμουν αισθητικές επεμβάσεις για να διορθώσω τις ατέλειές μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω. Δεν ήθελα να είμαι όμορφη, αλλά ενδιαφέρουσα. Διαισθανόμουν πως μόνο έτσι θα ξεχώριζα».
Την ευκαιρία της την έδωσε ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης Βιτόριο ντε Σίκα. Πώς; Το μάθαμε στο ίδιο master class. «Το 1953 έψαχνε ηθοποιούς για το “The Gold of Naples”. Του εξομολογήθηκα πως είχα κουραστεί να αντικρίζω κλειστές πόρτες και πως σκεφτόμουν να τα παρατήσω. Ισως δεν ήμουν κατάλληλη γι’ αυτήν τη δουλειά. Μιλήσαμε στα ναπολιτάνικα. Κι έπειτα μου είπε πως ήθελε να υποδυθώ τη Σοφία στην ταινία του. Και μάλιστα χωρίς να περάσω από οντισιόν ή από το... χειρουργείο! Ηταν ευλογία που τον γνώρισα. Συνεργαστήκαμε είκοσι χρόνια και κάναμε μαζί δεκατέσσερις υπέροχες ταινίες».
Η Λόρεν δε σπούδασε υποκριτική και δεν έχει παίξει ποτέ στο θέατρο, φοβόταν να εκτεθεί στο κοινό και δεν έπαιξε τον ρόλο της Αλέξις Κάρινγκτον στη Δυναστεία γιατί ήταν ρόλος αντιπαθής. Το 1960 ταν υποψήφια για το όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου και το έμαθε το πρωί από το τηλεφώνημα του Κάρι Γκραντ. Ο Κάρι Γκραντ την ερωτεύτηκε αλλά εκείνη είχε ήδη διαλέξει τον Κάρλο Πόντι. «Ο Κάρλο ήταν Ιταλός, κομμάτι του δικού μου κόσμου. Ο Κάρι όχι. Σήμερα ξέρω πως έκανα τη σωστή επιλογή», είπε το 2012 σε συνέντευξή της στο Vanity Fair.