Τασούλα Επτακοίλη: Ο Γκάρης κι εγώ - Μια εξομολόγηση στο TOC

Πριν από έναν χρόνο βρέθηκε σε ένα μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών. Έτσι όπως εξερευνούσε τους διαδρόμους, το μάτι της έπεσε σε ένα επιτραπέζιο με τον, μάλλον απειλητικό, τίτλο: «Μην είσαι γάιδαρος!» Ο παίκτης που χάνει, υποτίθεται ότι μεταμορφώνεται σε γάιδαρο δοκιμάζοντας έναν από τους μεγαλύτερους εξευτελισμούς της ζωής του...

Ε, αυτό ήταν. Από τότε η γνωστή δημοσιογράφος, Τασούλα Επτακοίλη, πήρε την απόφαση να πάρει πίσω το ...αίμα του συμπαθούς τετράποδου που έχει φορτωθεί στην ανθεκτική ράχη του - εκτός από αμέτρητα βάρη - τους πιο άδικους κι ατιμωτικούς χαρακτηρισμούς κι επίθετα απ' όλα τα οικόσιτα ζώα. Κι έτσι, μετά «Το άλλο μου ολόκληρο» (Πατάκης 2016), την ελεγεία για την απώλεια και τις αιώνιες αγάπες, τον τρυφερό της «Γουργούρη» (Πατάκης 2017) και τη «Γυναίκα στο Ασανσέρ» (Καστανιώτης) όπου η προσωπική γραφή συναντά τον ποιητικό λόγο, η Τασούλα Επτακοίλη επιστρέφει βάζοντας τη μπέρτα του σούπερμαν στον «Γκαρή» (Πατάκης). Το διαλεχτό γαϊδουράκι που διαθέτει κάτι που λείπει από πολλούς ανθρώπους.

Μαθήματα ενσυναίσθησης, λοιπόν, για μικρά και μεγάλα παιδιά. Μαθήματα που την εποχή του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» μοιάζουν κάτι περισσότερο από πολύτιμα. Μοιάζουν απολύτως αναγκαία.

- Τι ήταν αυτό που μετά την ποιητική συλλογή «Η γυναίκα στο ασανσέρ» (Καστανιώτης) σας έκανε να (ξανα)στρέψετε το βλέμμα στα παιδιά με τον Γκάρη (Πατάκης);

Δεν είναι πάντα συνειδητή αυτή η απόφαση. Δε λέω: τώρα θα απευθυνθώ στα παιδιά, μετά στους μεγάλους. Στο μυαλό μου γεννιούνται ιστορίες, τις γράφω και μετά σκέφτομαι ποιους, ενδεχομένως, αφορούν περισσότερο.

- Γιατί αποφασίσατε να δώσετε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του νέου σας βιβλίου σ' ένα γαϊδουράκι; Τι «κινητοποίησε» την πένα σας περισσότερο σε σχέση με το συγκεκριμένο ζώο;

Πριν από έναν χρόνο βρέθηκα σε ένα μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών. Έτσι όπως εξερευνούσα τους διαδρόμους, το μάτι μου έπεσε σε ένα επιτραπέζιο. «Μην είσαι γάιδαρος!» Έτσι ονομάζεται. Ο παίκτης που χάνει, υποτίθεται ότι μεταμορφώνεται σε γάιδαρο κι αυτό, θα ηχεί, φαντάζομαι στα αυτιά των παιδιών, ως τρομερή τιμωρία. Ξαφνιάστηκα, στενοχωρήθηκα κι έπειτα θύμωσα. Θυμήθηκα τη Ριρίκα, τη γαϊδουρίτσα του παππού μου του Νικόλα, στη Σάμο. Της άρεσαν οι καρπουζόφλουδες κι απολάμβανε να τη χαϊδεύω ψηλά στη μουσούδα της, ανάμεσα στ' αυτιά της. Ήταν υπέροχο ζώο. Υπηρέτησε πιστά τον παππού και τη γιαγιά μου, μέχρι το θάνατό τους. Γιατί να είναι τιμωρία να είσαι γαϊδούρι; Αλλά από την άλλη, σκέφτηκα αμέσως μετά, έτσι όπως έχει αντιμετωπίσει αυτά τα ζώα το γένος των ανθρώπων, με τιμωρία έμοιαζε ανέκαθεν η ζωή τους. Ακόμα και η γλώσσα μας τα έχει κακοποιήσει, όπως και η λαϊκή παράδοση. Εβδομήντα και πλέον παροιμίες υπάρχουν που φορτώνουν πάνω στα γαϊδούρια, τα πιο παρεξηγημένα από τα οικόσιτα ζώα, όποιο κουσούρι μπορείς να φανταστείς. Έτσι, λίγες μέρες μετά, αποφάσισα να γράψω μια ιστορία με ήρωα έναν γάιδαρο.

- Σε τι διαφέρει και σε τι μοιάζει ο Γκάρης με τον Γουργούρη (σ.σ. ήρωας του πρώτου παιδικού βιβλίου της Τασσούλας Επτακοίλη σε εικονογράφηση Τόμεκ Γιοβάνη από τις εκδόσεις Πατάκη) ;

Είναι και οι δύο ζώα πονεμένα, ταλαιπωρημένα, αδικημένα από τους ανθρώπους αλλά και από τα άλλα ζώα, και κάποια στιγμή, με έναν μαγικό τρόπο, η ζωή τους αλλάζει προς το καλύτερο.

- Γιατί αποφασίσατε να δώσετε υπερφυσικές ιδιότητες στον Γκάρη; Ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να βρει ένα κομμάτι του εαυτού του στον Γκάρη;

Ήταν κι αυτό μέρος της «επανόρθωσης», της συγγνώμης που θεωρώ ότι δικαιούνται τα γαϊδουράκια. Την έκφραση «πετάει ο γάιδαρος;» την χρησιμοποιούμε σκωπτικά, ειρωνικά. Ε, λοιπόν, αυτός ο γάιδαρος πετάει. Είναι υπερήρωας, με μπέρτα όπως ο Σούπερμαν! Υπό αυτή την έννοια, καθένας μας κρύβει έναν Γκάρη μέσα του. Ποιος δεν θα ήθελε να έχει υπερφυσικές δυνάμεις;

- Γιατί ο Γκάρης μπορεί να πετά μόνο όταν μοιράζεται τη στενοχώρια κάποιου άλλου ζώου και θέλει να τον βοηθήσει και σε καμιά άλλη περίπτωση;

Γιατί ήθελα να δείξω ότι ένας γάιδαρος διαθέτει κάτι που λείπει από πολλούς ανθρώπους: ενσυναίσθηση. Μπορεί να πετάξει μόνο όταν συμμερίζεται τον πόνο και την αγωνία κάποιου άλλου ζώου και θέλει πραγματικά να το βοηθήσει.

- Γιατί ο Γκάρης δεν μένει στον τόπο του να κάνει μια οικογένεια με τη Ριρίκα, αλλά την ακούει και φεύγει για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη με το χάρισμά του;

Γιατί από τη στιγμή που συνειδητοποιεί αυτό το χάρισμα, καταλαβαίνει ότι δεν έχει την «πολυτέλεια» να είναι ένας γάιδαρος όπως όλοι οι άλλοι. Έχει πλέον μια αποστολή και πρέπει να την ολοκληρώσει. Δεν το χρωστάει μόνο στα ταλαιπωρημένα ζώα αυτής της γης αλλά και στο γένος του. Θα τιμήσει τους προγόνους του δείχνοντας σε όλους πόσο σπουδαία ζώα είναι τα γαϊδούρια.

- Την εποχή μας που πολλές φορές φαίνεται να ισχύει το ο σώζων εαυτόν σωθήτω, τι θέλει να μας πει η τρυφερή αυτή ιστορία προσφοράς κι αγάπης;

Ότι όποιος αρχίσει να σκέφτεται όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τους άλλους και αποφασίσει να πολεμήσει την αδικία θα ανακαλύψει πως είναι πολύ πιο δυνατός από όσο νομίζει...

- Ο Γκαρής είναι ένα παραμύθι που είδε πρόσφατα το φως. Ποια τα σχέδιά σας γι' αυτόν;

Θα ήθελα να διαβαστεί από πολλά παιδιά που θα τον αγαπήσουν όσο εγώ και θα συνειδητοποιήσουν πόσο παρεξηγημένα ζώα είναι τα γαϊδουράκια.

- Ποιο είδος συγγραφής τελικά είναι πιο κοντά στην καρδιά σας; Η ποίηση ή το παραμύθι;

Στο παραμύθι η χαρά της αφήγησης είναι μεγάλη. Από την άλλη, στην ποίηση, μέσα σε μια φράση μπορούν να χωρέσουν τόσες εικόνες και συναισθήματα. Πώς να διαλέξω; Είμαι τυχερή που έχω μπορέσει να εκφραστώ μέσα και από τα δύο.

- Ποιο το σχόλιο που μέχρι σήμερα έχετε εισπράξει για τον Γκαρή και που σας έχει μείνει αξέχαστο;

Ένας συνάδελφος μου είπε ότι αφού διάβασε στον γιο του την ιστορία, εκείνος τον παρακάλεσε να τον πάει να δει από κοντά ένα γαϊδούρι. Υπάρχουν πολλά παιδιά σήμερα που δεν έχουν δει ποτέ αυτό το τόσο όμορφο και χαρισματικό ζώο.

- Δημοσιογράφος ή συγγραφέας; Αν έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξετε ένα από τα δυο τι θα επιλέγατε και γιατί;

Άλλο δύσκολο δίλημμα... Για να είμαι ειλικρινής, μάλλον η δημοσιογράφος θα κέρδιζε αυτό το μπρα ντε φερ. Μου αρέσει να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους και να αφηγούμαι τις ιστορίες τους. Άλλωστε, η ματιά του συγγραφέα υπάρχει -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχει- σε κάθε καλό δημοσιογραφικό κείμενο.

- Ποιες είναι, άραγε, οι προϋποθέσεις για να μπορεί κανείς να ανοίξει στον κόσμο την «πόρτα» της προσωπικής του ευαισθησίας;

- Να απαλλαγεί από το άγχος του «τι θα πουν τώρα οι άλλοι για μένα; Τι θα σκεφτούν;». Αυτό είναι το κλειδί.

Και μετά τον Γκάρη τι; Έχετε σκεφτεί το επόμενο βήμα;

Έχω ξεκινήσει μια ιστορία για ενήλικες. Ελπίζω να καταφέρω να την ολοκληρώσω. Κι ακόμα περισσότερο, να έχω την ευλογία να την δω τυπωμένη.

- Τι ηλικίας αναγνώστες είναι οι αναγνώστες του Γκάρη;

Από 6 έως... 106. Ο Γκάρης, όπως και ο Γουργούρης, είναι ιστορίες για παιδιά αλλά και για όσους έχουν αφήσει χώρο στο παιδί μέσα τους.

Info:

«Ο Γκάρης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε εικονογράφηση Στέλλας Στεργίου.

Οι φωτογραφίες της Τασούλας Επτακοίλη είναι του Δημήτρη Βλάικου

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr