Ήταν Νοέμβριος του 2013 όταν έπεφτε ως βόμβα στ’ αυτιά ανθρώπων του χώρου του πολιτισμού κύκλων η λύση της συνεργασίας του ΟΜΜΑ με το πολύπειρο Γενικό Διευθυντή του Μεγάρου, στενό συνεργάτη του Χρήστου Λαμπράκη, Νίκου Μανωλόπουλου, προκαλώντας πολλά ερωτηματικά. Στις 23 Ιανουαρίου του 2014, λίγο πριν τις εθνικές εκλογές, έγινε γνωστή η παραίτηση του Γιώργου Δημαρά που τον διαδέχτηκε σ’ αυτή τη θέση ως εκτελών χρέη Γενικού Διευθυντή. Ο πρώτος παρέμεινε σ’ αυτή τη θέση περίπου 23 έτη, ο δεύτερος μόλις 1 χρόνο. Τι είναι αυτό που μεταμόρφωσε την καρέκλα του Γενικού Διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής σε «ηλεκτρική»;
Από τα λαμπρά εγκαίνια το 1991 με Κ. Καραμανλή στην «κατηφόρα» μετά το θάνατο του Λαμπράκη το 2009
Το πολυδύναμο κέντρο με την τεράστια επιρροή στην πολιτιστική, πνευματική και κοινωνική ζωή της χώρας που ίδρυσε ο Χρήστος Λαμπράκης και εγκαινιάστηκε με κάθε λαμπρότητα το 1991 από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, άρχισε να διολισθαίνει προς την κατηφόρα μετά το θάνατο του ιδρυτή του το 2009. Οι χορηγίες που κατέρρευσαν, η επιχορήγηση του κράτους από 12 εκατομμύρια ευρώ το 2009 που μειώθηκε στα 3-4 εκατομμύρια ευρώ το 2014, τα έσοδα που είναι σαφώς μειωμένα λόγω της ύφεσης, μα πάνω απ’ όλα οι ανεξόφλητες υποχρεώσεις του ΟΜΜΑ που ανέρχονται στο ποσό των περίπου 230 εκατομμυρίων από τα υπέρογκα δάνεια της κατασκευής του, έκαναν το Μέγαρο να εκπέμπει σήμα κινδύνου.
Οι χορηγίες που κατέρρευσαν, η επιχορήγηση του κράτους από 12 εκατομμύρια ευρώ το 2009 που μειώθηκε στα 3-4 εκατομμύρια ευρώ το 2014
Τι ήταν αυτό που θα μπορούσε να δώσει μια λύση στα τεράστια οικονομικά προβλήματα που έπνιγαν και πνίγουν ως θηλιά τον εμβληματικότερο, ίσως, φορέα πολιτισμού στην Ελλάδα; Η νομοθετική ρύθμιση που θα «περνούσε» από τη Βουλή ρυθμίζοντας οριστικά το καθεστώς του Μεγάρου Μουσικής και θα εξασφάλιζε την απαλλαγή του από το δυσβάσταχτο χρέος, κατά μια μερίδα εμπλεκομένων στην υπόθεση. Τι περιλάμβανε η συμφωνία; Μεταβίβαση στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου του συνόλου των κτιριακών εγκαταστάσεων επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας ως ένα είδος «ανταλλάγματος» για την ανάληψη, εκ μέρους του κράτους, χρέους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Επίσης, η πολιτεία να πλειοψηφεί στο Δ.Σ. με έξι μέλη, ενώ πέντε μέλη να προέρχονται από τον Σύλλογο «Οι Φίλοι της Μουσικής». Τέλος, η πολιτεία να παρακολουθεί την υλοποίηση της προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ Μεγάρου και υπουργείων Πολιτισμού και Οικονομικών.
Η ρύθμιση που δεν πέρασε ποτέ…
Μια νομοθετική ρύθμιση που δεν «πέρασε» ποτέ παρ’ ότι ο υπουργός Πολιτισμού, Κ. Τασούλας, δήλωνε πρόσφατα «την πρόθεσή του να δώσει οριστική λύση στα πολύ σοβαρά προβλήματα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, στη γραμμή όσων είχαν συμφωνηθεί προ μηνών μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών». Γιατί; «Υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που δεν έχουν ρυθμιστεί», ήταν η επίσημη αιτιολογία της αναβολής της λύσης – που τελικά δεν δόθηκε ποτέ.
Χάπι για τον άρρωστο: οι προσωρινές τροπολογίες
Επειδή, όμως, ο κίνδυνος του «λουκέτου» ήταν, πλέον, ορατός και οι εργαζόμενοι στο Μέγαρο περίπου πέντε μήνες (Ιανουάριος έως Μάιος 2014) απλήρωτοι, κατατέθηκε τον Μάιο του 2014 προσωρινή τροπολογία όπου τακτοποιήθηκαν μέχρι τις 30 Αυγούστου τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής. Νέα τροπολογία, εισήχθη στο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας τον Δεκέμβριο του 2014 παρατείνοντας έως τις 30-5-2015 την προσωρινή διευκόλυνση της συνέχισης λειτουργίας του Oργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ουσιαστικά, λοιπόν, και παρά τις διαβεβαιώσεις για οριστική λύση του ζητήματος, το μόνο που διασφαλίστηκε ήταν ότι το Μέγαρο δεν θα αρχίσει να υπολειτουργεί και δεν θα κλείσει ως τον Μάιο, μέσα στην πολιτικά εύφλεκτη εποχή που διανύουμε.
«Οι εργαζόμενοι κρατούν ζωντανό το Μέγαρο Μουσικής»
Μέσα σε καθεστώς αβεβαιότητας, ως εκ τούτου, για το μέλλον του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, συνεχίζουν να εργάζονται οι άνθρωποί του επιτελώντας ένας μικρό θαύμα. Μόνο τις ημέρες των γιορτών περίπου 80.000 επισκέπτες έδωσαν το «παρών» σε εκδηλώσεις του Μεγάρου, αρκετοί εξωτερικοί συνεργάτες των οποίων είναι απλήρωτοι (σ.σ. μόνο οι εκδηλώσεις όπου υπάρχουν χορηγίες έχουν όλα τα έξοδά τους καλυμμένα). «Οι εργαζόμενοι κρατούν όρθιο το Μέγαρο, πολλές φορές με προσωπικές τους θυσίες», αναφέρουν πηγές εντός του ΟΜΜΑ. Και καθώς η νομοθετική ρύθμιση εκκρεμεί και καμία οριστική λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, η ανασφάλεια μεγαλώνει…
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα συνέβη η – δεύτερη μέσα σ’ ένα χρόνο – παραίτηση Γενικού Διευθυντή του Μεγάρου
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα συνέβη η – δεύτερη μέσα σε ένα χρόνο και κάτι – αποχώρηση Γενικού Διευθυντή του Μεγάρου. Είναι, αλήθεια ότι ο εκτελών χρέη Γενικού Διευθυντή, Γιώργος Δημαράς, (γιος του Προέδρου του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής και μέλος του Δ.Σ. του ΟΜΜΑ, Πάνου Δημαρά), παραιτήθηκε «για προσωπικούς λόγους» και μάλιστα «μια ανάσα» πριν τις ενικές εκλογές; Σε ανακοίνωσή του προς τους εργαζομένους ο κ. Δημαράς επικαλείται προσωπικούς λόγους και σημειώνει ότι θα παραμείνει στη θέση του έως τις 31 Ιανουαρίου. Την ευθύνη του διορισμού νέου διευθυντή έχει το ΔΣ, το οποίο όμως θα βρίσκεται στη θέση του έως τον Μάιο και παραμένει ακόμα άγνωστο αν θα υπάρξει αντικατάσταση πριν από αυτό το χρονικό όριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΜΜΑ θα εκτελέσει χρέη Γενικού Διευθυντή μέχρι να πληρωθεί η θέση.
Είτε ο κ. Δημαράς παραιτήθηκε «για προσωπικούς λόγους» είτε όχι, το ανοιχτό ζήτημα των δυσβάσταχτων χρεών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών εξακολουθεί να αναζητά τη λύση του θυμίζοντάς μας πως κύριο θύμα της κατάστασης είναι πέρα και πάνω απ’ όλα ο ίδιος ο Πολιτισμός.