Μπορεί να έφυγε «πλήρης ημερών», όμως η απώλεια του Κώστα Νίτσου, του δημοσιογράφου που έβγαλε τη γλώσσα στη Χούντα, συνέδεσε την πορεία του με τη διεύθυνση επί πολλά χρόνια των Νέων (στα χέρια του η κυκλοφορία της εφημερίδας απογειώθηκε), και εξέδωσε το «Θέατρον» - ένα από τα πιο προοδευτικά και έγκυρα πολιτιστικά περιοδικά διεθνώς, αφιερωμένο στο θέατρο - έγινε αισθητή στον δημοσιογραφικό και καλλιτεχνικό κόσμο.
Το τελευταίο αντίο στον δάσκαλο Κώστα Νίτσο το είπαν σήμερα στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών η γυναίκα του, η ηθοποιός ΄Εφη Ροδίτη (ιδιαίτερα καταβεβλημένη από το γεγονός), οι κόρες του και βέβαια πολύς κόσμος από το δημοσιογραφικό και το θεατρικό χώρο.
Υπήρχε διάχυτη μια συγκίνηση και η αίσθηση ότι μαζί με τον Κώστα Νίτσο, τον μαχόμενο αντιστασιακό, τον αυστηρό διευθυντή,τον άνθρωπο που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του και με την ιστορική εφημερίδα των απεργών συντακτών «Αδέσμευτη Γνώμη», το δημοσιογράφο που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, τον θεατρικό κριτικό των «Αστερίσκων» που έτρεμε όλο το σανίδι, χάνεται μια ολόκληρη εποχή.
Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία και την εκφώνηση των επικηδείων πλήθος κόσμου συνόδευσε τον Κώστα Νίτσο στην τελευταία του κατοικία. Μεταξύ αυτών, άνθρωποι της πολιτικής, όπως ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης, ο βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος, σκιτσογράφοι, όπως ο Δημήτρης Μητρόπουλος, στιχουργοί, όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, σκηνοθέτες, όπως ο Βασίλης Παπαβασιλείου, και μουσικοί, όπως ο Χρήστος Λεοντής.
«Ανήκω στη γενιά της ελληνικής αντίστασης, την καλύτερη δημοσιογραφική γενιά της Ελλάδας», είχε πει. Και ήταν αλήθεια. Καλό του ταξίδι.