Ο Έλληνας ασθενής Μια ιστορία
Φωτεινή Τσαλίκογλου
Η απώλεια, η οδύνη και η ενδοσκόπηση με αφορμή το θάνατο είναι η περιοχή στην οποία η Φωτεινή Tσαλίκογλου μας έχει δώσει μερικές από τις πιο αξιοπρόσεκτες λογοτεχνικές σελίδες των τελευταίων ετών.
Απρίλιος 1980. Ο Θεόδωρος Κεντρωτάς θέτει τέρμα στη ζωή του σ’ ένα πάρκο της Γενεύης, κοντά στην ατάραχη λίμνη και στις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων.
Απρίλιος 1820. Ένας πρόγονός του, με το ίδιο όνομα, ανασύρει απ’ το χωράφι του σ’ ένα νησί του Αιγαίου μια γυμνόστηθη μαρμάρινη γυναίκα. Την ερωτεύεται έως συντριβής. Μη με αφήσεις να σε αφήσω. Ίνα τι με εγκατέλιπες;
Η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο έχει κάτι το συγκλονιστικό. Τρέλα, παραλήρημα, πόθος κατοχής, τρόμος εγκατάλειψης σημαδεύουν τη ζωή πέντε γενεών. Η ιστορία που δεν τελειώνει θα μεταμορφωθεί στα χέρια ενός πεντάχρονου κοριτσιού. Ο Έλληνας ασθενής συνομιλεί με τη φθορά: Εγώ είμαι αυτό το μάρμαρο, δεν έχω ηλικία. Αυτό που λείπει με κάνει να ζω. Άλλωστε, το τέλος είναι ένα ψέμα. Να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη
Η αγαπητικιά της Σόφης Θεοδωρίδου
Κόρη καλής αθηναϊκής οικογένειας, η Ρόσα γεννήθηκε ανυπότακτη, όπως μαρτυρούσε και το φλογερό κόκκινο των μαλλιών της, αν και πολλοί απέδιδαν τoν απείθαρχο χαρακτήρα της στο γεγονός πως είχε ανατραφεί με ελευθερία ανάρμοστη, έχοντας μητέρα μια γυναίκα κλεισμένη στον κόσμο της και για πατέρα έναν επιπόλαιο μπον βιβέρ.
Η νεαρή αριστοκράτισσα θα σοκάρει την οικογένειά της, όταν το καλοκαίρι του 1914 ερωτευτεί τον Χάρη, έναν φτωχό φοιτητή της ιατρικής που κατάγεται απ’ τις τουρκοκρατούμενες ως πρόσφατα περιοχές της Μακεδονίας. Κι ενώ ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, κι η Αθήνα, η πόλη της, κι η Ελλάδα ολόκληρη σπαράσσονται από τον διχασμό που δημιουργεί η ρήξη Κωνσταντίνου και Βενιζέλου, εκείνη θα ασπαστεί τον βενιζελισμό αψηφώντας τις φιλοβασιλικές της καταβολές και θα βαδίσει σε δρόμους ριψοκίνδυνους, κερδίζοντας για τις επιλογές της από τους συμπολίτες της το ειρωνικό παρανόμι «η αγαπητικιά του Τουρκομερίτη».
Η ζωή μιας τολμηρής και ξεχωριστής γυναίκας στην ταραγμένη εποχή του Εθνικού Διχασμού και των μετέπειτα χρόνων, η οποία δε θα διστάσει να απαρνηθεί τα προνόμια της κοινωνικής της θέσης και να πάει κόντρα στα επικρατούντα ήθη, ακολουθώντας τα προστάγματα της καρδιάς της.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Ένα πετιγκρί
Πατρίκ Μοντιανό
«Ο συγγραφέας της απουσίας υπογράφει ίσως, με το "Ένα πεντιγκρί", το καλύτερο βιβλίο του: την αφήγηση των πρώτων είκοσι χρόνων της ζωής του στο μεταπολεμικό Παρίσι· ένα ταξίδι στη νεανική του ηλικία, κλειδί για το σύνολο του έργου του» (Les Inrockuptibles) «Αυτή η άρνηση της ενδοσκόπησης, του πάθους, του υπερχειλίζοντος συναισθηματισμού, καθιστά το βιβλίο παράδοξο και δυνατό. Είναι βέβαια γραμμένο με συγκίνηση, και η αίσθηση του τραγικού δεν είναι ποτέ απούσα στην αποστασιοποιημένη γραφή του Μοντιανό. Ωστόσο, με αμείλικτο τρόπο, ο συγγραφέας επισημαίνει, σε όσους νομίζουν ότι η λογοτεχνία συνίσταται στην αναπαραγωγή της θλίψης για τη χαμένη ζωή τους, ότι, έτσι, αναμασούν απλώς τις θρηνωδίες και τις κοινοτοπίες τους. Για τον Μοντιανό, η λογοτεχνία είναι ο πιο ριζοσπαστικός τρόπος για να αντισταθεί κανείς στην κοινωνική καταστροφή. (Le Monde) «To "Ένα πεντιγκρί" δεν είναι μαρτυρία, αλλά λογοτεχνικό έργο. Ο συγγραφέας γράφει με ύφος ψυχρό, αποστασιοποιημένο, αν και η οδύνη είναι πάντοτε παρούσα. «Δεν είμαι πλασμένος για να γράφω με μεταφορές», λέει ο συγγραφέας. Μας θυμίζει τον Σταντάλ και την αγάπη του για το ξηρό ύφος του Αστικού Κώδικα. Ο Μοντιανό αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν παρατημένο σκύλο που αναζητά ένα πεντιγκρί· και η μόνη του οικογένεια είναι εκείνη των λέξεων. Η ύπαρξη του Μοντιανό ταυτίζεται με τη συγγραφική του ταυτότητα» (L' Humanite) «Αναμφισβήτητα, από τις πρώτες κιόλας σελίδες αυτής της θαυμαστής αφήγησης, διαπιστώνουμε πόσο η παιδική ηλικία του Μοντιανό έχει ομοιότητες με τα μυθιστορήματά του: ίδια αίσθηση του ελλειπτικού χρόνου, ίδια αβεβαιότητα των καταστάσεων, ίδια αινιγματικά πρόσωπα. Ο Μοντιανό κατόρθωσε, με αφετηρία τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, να δημιουργήσει ένα σημαντικό έργο γενικότερα και, με το "Ένα πεντιγκρί", ένα υπέροχο, συγκλονιστικό και εμβληματικό βιβλίο ειδικότερα». (La Quinzaine Litteraire)
Ο Πατρίκ Μοντιανό γεννήθηκε το 1945 στο Boulogne-Billancourt, από πατέρα Γάλλο εβραϊκής καταγωγής, από σεφαραδίτικη οικογένεια της Θεσσαλονίκης, και μητέρα Βελγίδα (οι γονείς του γνωρίστηκαν στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου στο κατεχόμενο Παρίσι). Το 1967 γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, "La place de l' etoile", και το στέλνει στις εκδόσεις Gallimard, με παρότρυνση του καθηγητή του Ρεϊμόν Κενό, οι οποίες το εκδίδουν την επόμενη χρονιά. Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους συγγραφείς. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1972, με το βραβείο Goncourt το 1976, με το βραβείο του Ιδρύματος Pierre de Monaco το 1984 και με το μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας Paul Morand, για το σύνολο του έργου του, το 2000. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η χαμένη γειτονιά" (Χατζηνικολή), "Οδός σκοτεινών μαγαζιών" (Κέδρος), "Άνθη ερειπίων" (Οδυσσέας), "Το άρωμα της Υβόννης" (Λιβάνης, νέα έκδοση: "Η βίλα της θλίψης"), "Κυριακές του Αυγούστου" (Καστανιώτης), "Ντόρα Μπρούντερ" (Πατάκης), "Η μικρή Μπιζού", "Ήταν όλοι τους τόσο καλά παιδιά... ", "Νυχτερινό ατύχημα", "Στο cafe της χαμένης νιότης" (Πόλις). Έχει γράψει το σενάριο για τις ταινίες "Lacombe, Lucien" του Λουί Μαλ, "Le Fils de Gascogne" του Pascal Aubier και "Bon Voyage/Γοητευτικοί ταξιδιώτες" του Ζαν-Πωλ Ραπενώ. Άλλα έργα του: "La place de l' etoile", "Livret de famille", "Une jeunesse", "Vestiaire de l' enfance", "Voyage de noces", "Un cirque passe", "Du plus loin de l' oubli", "Des inconnues", "Paris tendresse".
Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, "για την τέχνη της μνήμης μέσω της οποίας ανακάλεσε τα πιο ασύλληπτα ανθρώπινα πεπρωμένα και μας αποκάλυψε τον μικρόκοσμο της Κατοχής", σύμφωνα με τη λιτή ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του γραμματέα της, Πέτερ Ένγκλουντ "Η γλώσσα του είναι απλή αλλά η δομή των αφηγήσεών του και η συνολική σύνθεση είναι εκλεπτυσμένες και κομψές. Ως ιστορικό, με εντυπωσιάζει ο αυθεντικός τρόπος με τον οποίο ο Μοντιανό χειρίζεται τη μνήμη: ανοίγει διαδρόμους στον χρόνο στους οποίους μπορείς να βαδίσεις και να ανακαλύψεις τον εαυτό σου". "Το έργο του μιλάει για τη μνήμη. Επανέρχεται στην ιστορία του, στη γέννησή του και μπορούμε όλοι να ταυτιστούμε μαζί του σε αυτή την αναζήτηση ταυτότητας. Μας αποκαλύπτει την επίδραση που έχει ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος στην ύπαρξή μας, τη θέση που έχει η Αντίσταση και η συνεργασία με τους ναζιστές στο συλλογικό φαντασιακό μας", δήλωσε στον γαλλικό Τύπο μετά τη βράβευσή του ο εκδότης του Αντουάν Γκαλιμάρ.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
![Τραγωδία στη Λάρισα: Νεκρή γυναίκα που παρασύρθηκε από φορτηγό [εικόνες]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/207x116/crop/both/fb/fb6b39a8f07146569403b88f473c4304.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Καρυστιανού: Κάποτε η δίκη για τα Τέμπη θα γίνει με ελεύθερους δικαστές [βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/207x116/cu608x344/0,1,608,342/crop/both/f5/f55854e88d5144d6af656b3ae18e8f27.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Tρέιλερ για το μεγάλο φινάλε του "Stranger Things": "Ήρθε η ώρα για έναν νέο κόσμο" [βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/500x280/cu608x377/0,21,608,362/crop/both/d9/d92b961c7157442ab01e2dc10c35ac96.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Νατάσσα Μποφίλιου: "Ας αφήσουμε τα τραγούδια και τη μουσική να μιλήσουν γιατί μιλούν καλύτερα" [Βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/500x280/crop/both/bb/bb776086b22c4fe4901a47651e08eaeb.jpg?quality=60&404=default&v=2)
![Εκεί όπου η παράδοση λάμπει: Ανακαλύπτοντας την αργυροτεχνία των Ιωαννίνων σε ένα μουσείο κόσμημα [εικόνες]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/500x280/cu608x405/0,31,608,372/crop/both/26/262ab2e4168b4c5388b87e6bdd0993ea.jpg?quality=60&404=default&v=2)
