Ένα έργο του σπουδαίου θεατρικού συγγραφέα Άκη Δήμου, με έμπνευση τη θρυλική θεατρική συγγραφέα Λούλα Αναγνωστάκη, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Διαμαντή, στο Θέατρο Σημείο, με πρωταγωνίστριες την Ιωάννα Μακρή και την Ελίνα Παπαθεοδώρου.
Το "Αν ήμουν κόκκινο" περιγράφει μια απρόσμενη συνάντηση. Η Λούλα έχει απομονωθεί σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου κι εκεί αναμετράται με τον μεγαλύτερο εχθρό όλων των συγγραφέων, την λευκή σελίδα που περιμένει να γραφτεί. Ξαφνικά, ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα και μια άγνωστη εισβάλει στο δωμάτιο – η Άννα. Φοράει στο λαιμό λευκά διαμάντια και στο χέρι της κρατάει ένα ζευγάρι γόβες, κατακόκκινες. Στο ίδιο χρώμα "του πάθους και της ήττας" είναι και οι κουβέντες των δυο γυναικών, για συζύγους κι εραστές, για την Αριστερά και τον Εμφύλιο, για την επανάσταση και το συμβιβασμό, για τον έρωτα και το θάνατο. Κρασί, ουίσκι και τσιγάρα, τραγούδια, δάκρια και γέλια, μαύρα γυαλιά, κόκκινες γόβες και λευκά διαμάντια – όλα αυτά συνθέτουν το τέλειο περιβάλλον για μια βραδιά που "προμηνύεται θεαματική".
Η ηθοποιός Ιωάννα Μακρή μιλά στο TheTOC για το έργο, την ηρωίδα που ενσαρκώνει, αλλά και τη γνωριμία της με τη Λούλα Αναγνωστάκη.
"Είμαι μαχητής κι εγώ όπως κι εκείνη, θεωρώ πάντα ότι το θέατρο είναι μία διαδικασία ενός ευαίσθητου πυρηνικού πολέμου, μιάς ρωγμής ενός κόσμου που σπάει, ένας ήχος φαινομενικά αδιάφορος, αέρας κοπανιστός που σιγά-σιγά τρυπάει τη ψυχή μας. Η Λούλα ξόδευε πολύ χρόνο πάνω στην αερολογία της ζωής μας, πριν την πιάσει στα χέρια της και στον σκοτεινό της θάλαμο εμφανίσει τις ζωές μας και την κοινωνική πραγματικότητα", λέει η Ιωάννα Μακρή.
Η συνέντευξη της Ιωάννας Μακρή στο TheTOC:
Τι θα δούμε επί σκηνής;
Θα δούμε τη συνάντηση της Αναγνωστάκη με τα φαντάσματά της. Τη ζωή της όπως τη στοιχειώνουν οι ήρωες και οι αγάπες της. Τη συνάντηση του Φάουστ με τον Μεφιστοφελή. Και την αριστερά έτσι όπως χάνεται, το φάντασμα της ήττας, τη γοητεία της μεταπολίτευσης, τις χαμένες προσδοκίες, την προδοσία και την τεμπελιά. Θα δούμε μια ηρωίδα μέσα στην ηρωίδα , ένα γεναίο γυναικείο πρωτοπόρο πνεύμα που μίλησε για την Ελλάδα όπως κανείς άλλος. Μια γυναίκα γοητευτική, που δεν απαρνήθηκε το φύλλο της, που ήταν μόνη και πεισματάρα σαν μουλάρι όπως λέει ο Ακης Δήμου.
Τι σας γοητεύει περισσότερο στο κείμενο του Άκη Δήμου;
Η έμπνευση και η συνομιλία με το φάντασμα της , με την περιπέτεια και τον εγωισμό της. Μια ακροβασία σε μία ζωντανή ηρωίδα, ένα μύθο του θεάτρου μας που έζησε θαρραλέα και ευαίσθητα, μία διάτρητη ψυχή. Το κείμενο είναι μία αναφορά στον μύθο της με παιχνιώδη τρόπο. Με την ανεμελιά και τη σιγουριά της ηρωίδας πριν βυθιστεί στα σκοτάδια της γραφής.
Αγαπημένη ατάκα από το έργο;
Είμαι εντελώς αδέξια. Η αδεξιότητα μου με υποχρεώνει να υφίσταμαι όλον αυτόν τον ουρανό. Όλος αυτός ο ουρανός καταπάνω μου. Πώς είναι να ερμηνεύει κανείς έναν τόσο εμβληματικό χαρακτήρα, όπως η Λούλα Αναγνωστάκη.
Έχετε κοινά με την ηρωίδα σας; Τι από την προσωπικότητά της δεν σας ταιριάζει καθόλου και τί σας πάει γάντι;
Υπάρχουν στοιχεία κοινά, αλλά δεν θα τα αποκαλύψω. Είναι στοιχεία που ανακάλυψα στην πρόβα μέσα από το κείμενο και τη ευαίσθητη δύναμη που έκρυβε μέσα της. Δεν έκανε ποτέ πίσω, περιτριγυρισμένη από άλλους μύθους μιάς άλλης εποχής , από τον Χειμωνά , από το Θέατρο Τέχνης, από τον Κούν κλπ. Μια ζωή με προσωπικότητες γύρω της, απέναντι στις οποίες έκτισε το δικό της ισχυρό πρόσωπο. Είμαι μαχητής κι εγώ όπως και εκείνη, θεωρώ πάντα ότι το θέατρο είναι μία διαδικασία ενός ευαίσθητου πυρηνικού πολέμου, μιάς ρωγμής ενός κόσμου που σπάει , ένας ήχος φαινομενικά αδιάφορος, αέρας κοπανιστός που σιγά σιγά τρυπάει τη ψυχή μας. Ναι έτσι είναι. Η Λούλα ξόδευε πολύ χρόνο πάνω στην αερολογία της ζωής μας, πριν την πιάσει στα χέρια της και στον σκοτεινό της θάλαμο εμφανίσει τις ζωές μας και την κοινωνική πραγματικότητα.
Με ποιον τρόπο προσεγγίζεται υποκριτικά ένα ιστορικό πρόσωπο; Ποια είναι η διαφορά από τα πρόσωπα της θεατρική μυθοπλασίας;
Με το να μην το μιμείσαι αλλά αντίθετα να δώσεις το κέντρο της ψυχής του. Γίνομαι κάθε βράδυ, η άποψή μου, για τη Λούλα Αναγνωστάκη και αλίμονο αν την μιμηθώ. Κάθε βράδυ κάθε πρόβα μελετάω σκληρά τη φωνή, τον ήχο, τις χειρονομίες της ,τα μαύρα γυαλιά και τον κόσμο που έβλεπε μέσα από αυτά.
Είχατε γνωρίσει ή συναναστραφεί τη Λούλα Αναγνωστάκη;
Είχαμε μια μικρή συνάντηση στα καμαρίνια όταν ήρθε να με συγχαρεί και να μιλήσουμε ιδιαίτερα για το ρόλο μου στο έργο του Παύλου Μάτεση που έπαιζα με τίτλο Ενοικιάζεται φύλακας άγγελος. Ενας μύθος. Ξεχώριζε αμέσως έτσι όπως ήταν φωτεινή μέσα στα μαύρα. Ετυχε να γνωρίσω και να γίνω φίλη με τους μεγάλους μας συγγραφείς. Τον Ζιώγα, τον Μάτεση, τον Χρυσούλη. Όμως η Λούλα Αναγνωστάκη ήταν σαν πουλάκι, σαν ένα μπιμπελό, που έλεγε ελάχιστα και υπονοούσε περισσότερα. Μια γλυκιά, τρυφερή έως εύθραυστη ψυχή, γενναιόδωρη. Μια σπουδαία.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι της επετείου των 40 χρόνων από την ίδρυση του Θεάτρου Σημείο, του οποίου είστε συνιδρύτρια μαζί με τον Νίκο Διαμαντή. Ένας σύντομος απολογισμός; Τι έχει αλλάξει από τότε έως σήμερα; Και τι επιθυμείτε για το μέλλον του;
Αν επιθυμώ κάτι είναι να ζήσω μέσα στο θέατρο και τους ρόλους μέχρι αργά. Να μην σκοντάψω και να προσφέρω ότι μπορώ στη σκηνή επάνω. Ονειρεύομαι ακόμα ένα θέατρο που θα αλλάξει το κόσμο. Ετσι όπως ξεκινήσαμε πριν 40 χρόνια και έτσι όπως βλέπω το κόσμο στα μάτια του γυιού μου να αστράφτει.
"Αν ήμουν κόκκινο"
Πρεμιέρα στις 7 Δεκεμβρίου 2024, στις 20:30, στη Σκηνή lab του Θεάτρου Σημείο.
Παραστάσεις: Παρασκευή: 20:30, Σάββατο: 20:30, Κυριακή: 19:30
Προπώληση ΕΔΩ
Συντελεστές:
Κείμενο: Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία – Σκηνική Σύλληψη: Αλέξανδρος Διαμαντής
Διεύθυνση Παραγωγής: Θεόφιλος Κωστούλας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Πουλή
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Λούλα: Ιωάννα Μακρή
Άννα: Ελίνα Παπαθεοδώρου