Την απογοήτευσή εξέφρασε ο Στάθης Καλύβας για την παράσταση "Ο Ορκος της Ευρώπης" ("Le Serment d’ Europe") του Λιβανοκαναδού συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιού Ουαζντί Μουαουάντ.
Το έργο, παρουσιάστηκε στις 1 και 2 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου με πρωταγωνιστές τους Ζιλιέτ Μπινός, Βάιολετ Τσουβό, Δανάη Ευθυμιάδη, Ντάρια Πισάρεβα, Λεόρα Ριβλίν και Εμάνουελ Σβάρτς και συγκέντρωσε πλήθος κόσμου.
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και συγγραφέας ο οποίος παρακολούθησε την παράσταση ασκεί κριτική τονίζοντας πως το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Όπως ανέφερε, το έργο χαρακτηρίζουν η πορνογραφία της βίας, η κοινοτυπία και η ψευδοφιλοσοφία. "Πιο κάτω δύσκολα γίνεται", τόνισε μεταξύ άλλων.
Η καυστική ανάρτηση
"Τον Wajdi Mouawad τον έχω σε πολύ ψηλή υπόληψη εξαιτίας κυρίως του έργου του Incendies (Πυρκαγιές), μια συγκλονιστική όσο και ουσιαστική περιήγηση στον κόσμο της πολιτικής βίας. Το θεατρικό έγινε ταινία το 2010 σε σκηνοθεσία Denis Villeneuve. Είναι δύσκολη και σκληρή ταινία, αλλά απόλυτα εύστοχη και αναγκαία. Ενα αριστούργημα.
Πήγα λοιπόν στην Επίδαυρο με μεγάλη ανυπομονησία και ενθουσιασμό για να δω το έργο του "Ο όρκος της Ευρώπης” και ομολογώ πως ήταν μια μεγάλη απογοήτευση: πορνογραφία της βίας, υστερία, φλυαρία, μαγική σκέψη, απόλυτη κοινοτυπία. Με μια λέξη, πιο κάτω δύσκολα γίνεται.
Δεν θα έγραφα το σχόλιο αυτό αν δεν είχα τόση εκτίμηση στο προηγούμενο έργο του. Προφανώς, η προσπάθεια να ξεπεράσεις τον εαυτό σου αποδεικνύεται ενίοτε παγίδα. Αλλά και λόγω ερευνητικής ενασχόλησης με το θέμα, με ενοχλεί η διάδοση προβληματικών στερεότυπων που πλασάρονται για βαθιά σκέψη, του τύπου η ενοχή μεταδίδεται κληρονομικά, η λύση είναι το αέναο (και πορνογραφικό) αυτομαστίγωμα, φύκια δηλαδή για μεταξωτές κορδέλες–και αφήνω τον τίτλο που ενώ δεν έχει σχέση με το περιεχόμενο (η "υπόθεση” αφορά κάποια φανταστική ασιατική χώρα) κλείνει το μάτι σε όσους ταυτίζουν την μαζική βία με τη Δύση".