Είδαμε live την επανένωση των Oasis στο Μάντσεστερ: Η μεγάλη συναυλία των τελευταίων ροκ σταρ μιας άλλης εποχής [εικόνες]

Τα τελευταία χρόνια ζούμε στην εποχή της αγωνιώδους προσπάθειας απόκτησης και βίωσης εμπειριών. Στη διασκέδαση, δηλαδή συναυλίες, φεστιβάλ, παραστάσεις, events, στην αναψυχή και τις διακοπές, ακόμα και στο φαγητό και τον αθλητισμό. Δεξιά και αριστερά διαφημίζονται υπηρεσίες και πακέτα που σου "χαρίζουν” μια εμπειρία, το λεγόμενο experience, αγγλιστί. Ζήσε το "The τάδε experience”. Είναι προφανές ότι η απόλαυση που προσφέρουν όλες αυτές οι υπηρεσίες είναι επίπλαστη. Είναι κατασκευασμένες εμπειρίες, που προσπαθούν να πλησιάσουν κάτι, συνήθως προγενέστερο, αυθεντικό.

Γράφει ο Δημήτρης Κατσάκος

Στο βιβλίο του "Το Τελευταίο Παιχνίδι” ο Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, Τζέισον Κόουλι, αναφέρει: "Μερικές φορές απλά δεν μπορείς να περιγράψεις το πώς νιώθεις. Οι λέξεις δεν επαρκούν. Σε τέτοιες στιγμές, η πραγματική σημασία ενός γεγονότος φαίνεται σαν να είναι έξω από την επικράτεια της γλώσσας, έξω από τη λογική. Βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε ένα συναίσθημα, που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, ένα συναίσθημα πέρα από το οποίο υπάρχει μόνο η σιωπή". Όταν όντως συναισθήματα που γεννιούνται μέσα σε πραγματικές συνθήκες δεν μπορούν καν να περιγραφούν με λόγια, είναι δυνατόν να μπορούν να "κατασκευαστούν” στο πλαίσιο πακέτων "εμπειριών”;

Μέσα σε αυτόν το κυκεώνα της σύγχρονης εποχής, που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα από την τεράστια ποικιλία απολαύσεων που προσφέρονται, τον Αύγουστο του ‘24, ένας ήχος από το παρελθόν επικάλυψε σχεδόν τα πάντα στη μουσική και συναυλιακή σκηνή. Η επανένωση των Oasis και η ανακοίνωση συναυλιών της θρυλικής brit pop μπάντας, των δύο εκρηκτικών αδελφών Gallagher, οι οποίοι τα είχαν "σπάσει’’ από το 2009 και έκτοτε ακολουθούσαν σόλο καριέρες.

Είναι ενδεικτικό της φρενίτιδας που ξέσπασε, το γεγονός ότι πάνω από 15 εκατομμύρια άνθρωποι στήθηκαν σε διαδικτυακές ουρές για να αποκτήσουν ένα από τα μόλις(!) 1,4 διαθέσιμα εισιτήρια, τα οποία δεν ήταν ιδιαίτερα φτηνά. Η θεά Τύχη χαμογέλασε σε μια παρέα από την Αθήνα και γι’ αυτό γράφονται τώρα αυτές οι γραμμές. 19 Ιουλίου 2025, Χίτον Παρκ, Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο. Μάντσεστερ, εκεί που ξεκίνησαν όλα... Τι εμπειρία ε;

Fast forward στο φετινό καλοκαίρι, του 2025. Προς έκπληξη αρκετών τα δύο αδέλφια, ο Λίαμ και ο Νόελ, δεν έχουν τσακωθεί από την ανακοίνωση της περιοδείας ένα χρόνο πριν έως και τώρα, με τις συναυλίες να πλησιάζουν. Η αρχή έγινε στο Κάρντιφ της Ουαλίας και οι εικόνες που κυκλοφορούν είναι συγκλονιστικές. Κατάμεστο στάδιο, τα δύο αδέρφια ανεβαίνουν στη σκηνή κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου και μια ροκ εν ρολ ραψωδία γράφεται από την αρχή. Μια εποχή αναβιώνει, γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσοι ήταν στα λάιβ του Κάρντιφ. "Επιστροφή στα 90s’’.

Δύσκολο να μπεις στο κλίμα και να αντιληφθείς όσα γράφονται, αν δεν τα ζήσεις από κοντά. Οι συναυλίες στο Μάντσεστερ πλησιάζουν και η πόλη μοιάζει λες και διεξάγεται ο τελικός κυπέλλου σε αυτήν. Στις 17 Ιουλίου, οι δρόμοι είναι γεμάτοι αφίσες, διαφημιστικά μπάνερ, τοιχογραφίες, ενώ σχεδόν όλος ο κόσμος φοράει φοράει μπλουζάκια, ζακέτες, καπέλα και οτιδήποτε άλλο παραπέμπει στους Oasis.

Οπαδική κατάσταση σε μια ολόκληρη πόλη για ένα μουσικό συγκρότημα. Πρωτόγνωρο. Οι ουρές στο κατάστημα της εταιρείας αθλητικών ειδών που έχει συνάψει συμφωνία για ειδική κολεξιόν με την μπάντα, είναι ατελείωτες. Το στοκ των ρούχων και των αξεσουάρ φτάνει για να ντύσει όλο τον πληθυσμό της γης.

Παμπς, μπαρ, εστιατόρια, δισκάδικα, βιβλιοπωλεία, όλα τα μαγαζιά κινούνται στον ρυθμό των Oasis. Από παντού ακούγονται τα τραγούδια τους, ο κόσμος τραγουδάει στους δρόμους και δεν είναι καν μέρα συναυλίας. Θα έρθει όμως και αυτή...

Το Χίτον Παρκ βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ή καλύτερα μίλια, βορειοανατολικά από το κέντρο του Μάντσεστερ, και η διαδρομή προς αυτό μοιάζει με οπαδική εκδρομή. Το αλκόολ ρέει άφθονο στα λεωφορεία και τα αυτοκίνητα που κατευθύνονται προς το πάρκο, ενώ ο βροχερός, βρετανικός καιρός του Σαββάτου της 19ης Ιουλίου το έχει μετατρέψει σε βούρκο σε αρκετά σημεία. Κανείς δεν πτοείται όμως. Μπλουζάκια Oasis, χιλιάδες bucket hats, τα οποία έκανε μόδα ο Λίαμ Γκάλαχερ όταν οι μισοί από τους παρευρισκόμενους ήταν πιθανά αγέννητοι, έντονη… ευφορία, κι ας είναι η ώρα ακόμα μία το μεσημέρι. Ουρές στα stands για τα αναμνηστικά ρούχα, ουρές για την είσοδο στον χώρο της συναυλίας, ουρές και στα σημεία που πωλούνται ποτά και φαγητό. Το κοινό αναμενόταν να φτάσει τις 80 χιλιάδες και ήδη ώρες πριν ανέβουν οι Oasis στην επιβλητική σκηνή, οι περισσότεροι ήταν ήδη εκεί. Άλλοι φορώντας τα χαρακτηριστικά νάυλον πόντσο, άλλοι αφηψώντας την βροχή.

Είναι γεγονός ότι οι μεθυσμένοι νεαροί Άγγλοι μπορούν να γίνουν αρκετά ενοχλητικοί, αλλά στις μη κατασκευασμένες και προστατευμένες εμπειρίες, συμβαίνουν και αυτά. Άλλωστε παίζουν εντός έδρας... Παρεμπιπτόντως, εκατοντάδες ποδοσφαιρικές φανέλες στο πάρκο, χωρίς κανένα ίχνος μανούρας, διαπληκτισμού, ούτε καν σε λεκτικό επίπεδο. Απίθανο στα ελληνικά μάτια.

Η βροχή σταματάει και η ώρα πλησιάζει. Πρώτοι στη σκηνή εμφανίζονται οι Cast, ένα Indie συγκρότημα από το Λίβερπουλ, οι οποίοι αναλαμβάνουν να ζεστάνουν το κοινό για το κυρίως πιάτο, μόνο που το πλήθος δεν χρειάζεται ζέσταμα. Είναι έτοιμο από ώρες και παίρνει μπρος από τις πρώτες νότες. Οι Cast θα παίξουν περίπου μία ώρα και θα ακούσουν και μερικά... γαλλικά λόγω της πόλης προέλευσής τους και τη διαχρονική κόντρα της με το Μάντσεστερ.

Τη σκυτάλη παίρνει ο Richard Ashcroft, πρώην frontman του συγκροτήματος The Verve. Αναμφισβήτητα ένας σπουδαίος performer, ενώ υπό τους ήχους του θρυλικού κομματιού Bitter Sweet Symphony, υπήρξε ανατριχίλα, πέρα από τις φωνάρες των νεαρών Άγγλων που αναφέραμε νωρίτερα.

Η αναμονή κοντεύει να τελειώσει, ο πρόλογος το ίδιο. Όταν στα ηχεία παίζει το Fuckin’ in the bushes, το τραγούδι με το οποίο οι Oasis ανέβαιναν στην σκηνή στις συναυλίες τους μέχρι πριν 15 χρόνια, ο κόσμος ξεσπά σε ιαχές χαράς και άκρατου ενθουσιασμού. Ένα πηγαίο συναίσθημα ευφορίας και αδρεναλίνης κατακλύζει 80.000 σώματα, άγνωστα μεταξύ τους όταν κάνουν την εμφάνισή τους ο Λίαμ και ο Νόελ Γκάλαχερ, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, τον κιθαρίστα Bonehead, κατά κόσμον Πολ Άρθουρς, τον μπασίστα Άντι Μπελ, τον έτερο κιθαρίστα Τζεμ Άρτσερ και τον ντράμερ Τζόι Γουόρονκερ. Ένα μήνυμα με κόκκινα γράμματα αναβοσβήνει στις γιγαντοοθόνες: This is not a drill. Δεν πρόκειται για άσκηση.

Μια γνωστή ατάκα που χρησιμοποιεί συχνά ο Λίαμ είναι το "biblical, mate”. Όσο κι αν φαίνεται υπερβολή οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν όταν ξεκίνησαν να παίζουν τα πρώτα κομμάτια ήταν βιβλικές. Και ποια κομμάτια... Hello, Acquiesce, Morning Glory. Ένας στρόβιλος δημιουργείται από το χοροπηδητό και τις ιαχές του κοινού που φτάνουν εκατοντάδες μέτρα μακριά από την σκηνή. Ένα συνεχόμενο ποδοβολητό, καθώς η εναλλαγή των αγαπημένων τραγουδιών δεν σε αφήνει να πάρεις μεταφορικά και κυριολεκτικά ανάσα. Πλέον με τους ενοχλητικούς Άγγλους χοροπηδάς και αγκαλιάζεσαι, καθώς τραγουδάτε με όλη σας τη δύναμη, "It's good to be back”, "Because we need each other”, και "Today's the day that all the world will see”. Μάλλον δεν ήταν τυχαία η σειρά των κομματιών από τους Oasis, και ευτυχώς και για εμάς αλλά και για αυτούς ότι "χρειάζονται ο ένας τον άλλον”… Το σόου συνεχίζεται "Some Might Say," "Bring It On Down," "Cigarettes & Alcohol," "Fade Away," "Supersonic," "Roll With It".

Όταν φτάνει η σειρά του Νόελ να πάρει θέση στο κέντρο της σκηνής για τα κομμάτια που ερμηνεύει εκείνος, ο Λίαμ ιπποτικά κάνει στην άκρη, αποδεικνύοντας πώς η τεταμένες για 15 χρόνια σχέσεις των δύο αδελφών έχουν εξομαλυνθεί. "Talk Tonight", "Half the World Away", "Little By Little". Κομμάτια που παρά την κατά μόνας καριέρα των δύο, είχαν να ακουστούν για χρόνια ζωντανά. "I've been lost, I've been found, but I don't feel down”, τραγούδησε άλλωστε ο Νόελ.

Λίαμ ξανά με "D' You Know What I Mean," το οποίο αφιέρωσε στον προπονητή της αγαπημένης του Μάντσεστερ Σίτι, Πεπ Γκουαρδιόλα, κάτι που δεν εκτίμησαν οι φίλοι της Γιουνάιτεντ που βρίσκονταν στο κοινό και αποδοκίμασαν. "Ποιον γιουχάρετε;” ήταν η άμεση απάντηση από την σκηνή. Για τη συνέχεια "Stand By Me", "Cast No Shadow", "Slide Away", με την αναφορά στο περιβόητο σκηνικό της συναυλίας των Coldplay και τον Λίαμ να δίνει πάλι ρέστα. "Μην ανησυχείτε πιτσουνάκια δεν έχουμε kiss cam εδώ”. "Whatever," "Live Forever," και "Rock 'n' Roll Star" συμπλήρωσαν το πρώτο μέρος.

Προσωρινή αποχώρηση και ανκόρ. Συγκινητική ερμηνεία του Νόελ στο "Masterplan”, ξεδιπλώνοντας όλη την μουσική ευφυία του, το ένα από τα δύο κύρια συστατικά του συγκροτήματος και μετά "Don't Look Back in Anger", ένα τραγούδι που θα μπορούσαν να αφιερώσουν ο ένας στον άλλον. 80.000 άνθρωποι μία αγκαλιά στο Wonderwall, ένα κομμάτι που έχει συνοδέψει εκατομμύρια έρωτες και ερωτικές απογοητεύσεις και τέλος "Champagne Supernova", για να κλείσει αυτή το ταξίδι στον χωροχρόνο που επιφύλαξαν οι Oasis με δεκάδες εντυπωσιακά πυροτεχνήματα που φώτισαν τον μαύρο ουρανό πάνω από το Χίτον Παρκ.

Δύο ώρες αχαλίνωτου ροκ εν ρολ, με μικρά διαλείμματα για μπαλάντες συγκίνησης (και ανάσας), από τους ίσως τελευταίους ροκ σταρ μιας άλλης εποχής. Η αυθάδης φιγούρα του Λίαμ, που αν δεν ήταν τραγουδιστής θα έπαιζε σφαλιάρες σε κάποια παμπ για την Μάντσεστερ Σίτι και η μουσική ιδιοφυία το Νόελ, ενώθηκαν ξανά, θυμίζοντας στους 40άρηδες τα νιάτα τους και δείχνοντας στους 20άρηδες εικόνες από μια εποχή, τόσο κοντινή και τόσο μακρινή ταυτόχρονα. Δύο ώρες πραγματικής ανεμελιάς, απόλαυσης, διασκέδασης, αληθινής μουσικής και συγκίνησης. Εκεί όπου αγκάλιαζες τον άγνωστο διπλανό σου μέσα στη ζάλη και την χαρά της μουσικής κι όχι γιατί στο "επιβάλει” το experience ότι έτσι πρέπει να το ζήσεις. Μια πραγματική, αφιλτράριστη εμπειρία, μακριά από την ξέφρενη σημερινή πραγματικότητα, χάρη στους τελευταίους ροκ σταρ της εποχής μας. Ίσως ένα μάθημα για το πώς πρέπει να το πάμε από ‘δω και πέρα, γιατί όπως λένε και οι Oasis, "need a little time to rest your mind”.

Οι σταθμοί της φετινής περιοδείας των Oasis:

• 4 Ιουλίου, Κάρντιφ
• 5 Ιουλίου, Κάρντιφ
• 12 Ιουλίου, Μάντσεστερ
• 16 Ιουλίου, Μάντσεστερ
• 19 Ιουλίου, Μάντσεστερ
• 20 Ιουλίου, Μάντσεστερ
• 25 Ιουλίου, Λονδίνο
• 26 Ιουλίου, Λονδίνο
• 30 Ιουλίου, Λονδίνο
• 2 Αυγούστου, Λονδίνο
• 3 Αυγούστου, Λονδίνο
• 8 Αυγούστου, Εδιμβούργο
• 9 Αυγούστου, Εδιμομβούργο
• 12 Αυγούστου, Εδιμομβούργο
• 16 Αυγούστου, Δουβλίνο
• 17 Αυγούστου, Δουβλίνο
• 24 Αυγούστου, Τορόντο
• 25 Αυγούστου, Τορόντο
• 28 Αυγούστου, Σικάγο
• 31 Αυγούστου, Νιου Τζέρσεϊ
• 1 Σεπτεμβρίου, Νιου Τζέρσεϊ
• 6 Σεπτεμβρίου, Λος Άντζελες
• 7 Σεπτεμβρίου, Λος Άντζελες
• 12 Σεπτεμβρίου, Μέξικο Σίτι
• 13 Σεπτεμβρίου, Μέξικο Σίτι
• 27 Σεπτεμβρίου, Λονδίνο
• 28 Σεπτεμβρίου, Λονδίνο
• 21 Οκτωβρίου, Σεούλ
• 25 Οκτωβρίου, Τόκιο
• 25 Οκτωβρίου, Τόκιο
• 31 Οκτωβρίου, Μελβούρνη
• 1 Νοεμβρίου, Μελβούρνη
• 4 Νοεμβρίου, Μελβούρνη
• 7 Νοεμβρίου, Σίδνεϊ
• 8 Νοεμβρίου, Σίδνεϊ
• 15 Νοεμβρίου, Μπουένος Άιρες
• 16 Νοεμβρίου, Μπουένος Άιρες
• 19 Νοεμβρίου, Σαντιάγο
• 22 Νοεμβρίου, Σάο Πάολο
• 23 Νοεμβρίου, Σάο Πάολο

Διαβάστε Επίσης

Φωτογραφίες των Oasis από τη δεκαετία του 90, στο Wembley Park - Μέσα από το φακό του θρυλικού Κέβιν Κάμινς

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr