- Πόσο διάσημη πιστεύετε ότι θα γίνετε;
- Δεν ξέρω. Δεν πιστεύω ότι θα γίνω καθόλου διάσημη. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το διαχειριστώ, νομίζω θα τρελαινόμουν. Θα τρελαινόμουν!
Από την παιδική της ηλικία στο Σάουθγκεϊτ του βόρειου Λονδίνου ως και τον πρόωρο θάνατό της το 2011 από δηλητηρίαση από αλκοόλ. Η ταραχώδης πορεία ενός από τα μεγαλύτερα ποπ icon της εποχής μας, της ΄Ειμι Γουάινχάουζ, που έζησε στην κόψη του ξυραφιού και έφυγε από τη ζωή πριν από τέσσερα χρόνια είναι το θέμα του ντοκιμαντέρ - βιογραφίας «Amy - Το κορίτσι πίσω από το όνομα» που (άνευ απροόπτου) θα κάνει πρεμιέρα στα σινεμά της χώρας στις 9 Ιουλίου.
Μετά τη βραβευμένη βιογραφία του διάσημου πιλότου της Φόρμουλα 1 Άιρτον «Senna», ο Βρετανός Ασίφ Καπάντια υπογράφει ένα ακόμα ντοκιμαντέρ της τραγουδίστριας που δεν ήταν ξεχωριστή απλώς και μόνο επειδή κατάφερνε να μαγνητίζει τα πλήθη, αλλά επειδή η larger than life, πλην φοβερά βασανισμένη, ψυχή της δε μπορούσε να προσαρμοστεί και να χωρέσει σε κανόνες. Και όλο αυτό δεν προσπάθησε στιγμή να το κρύψει, ούτε και να το εκλογικεύσει, αλλά το διοχέτευσε στην εθιστική μουσική της.
Amy: Το Κορίτσι Πίσω Από το Όνομα
Μέσα από καταθέσεις συνεργατών και φίλων, μέσα από γνωστό, αλλά και σπάνιο αρχειακό υλικό, το «Amy» αφηγείται την προσωπική ιστορία της πρόωρα χαμένης τζαζ/σόουλ τραγουδίστριας Έιμι Γουάινχαουζ, εγείροντας τις έντονες διαμαρτυρίες της οικογένειά της και κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές στο φεστιβάλ Κανών, όπου προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού.
Το αρχειακό υλικό από ερασιτεχνικές βιντεοκάμερες, υπολογιστές και κινητά. Τα προβλήματα στο μοντάζ
΄Ενα από τα βασικά προβλήματα του τελικού μοντάζ, που δεν χρησιμοποιεί talking heads ή voice-over και κράτησε 20 μήνες, ήταν η ανεύρεση υλικού και εικόνων για να ντύσουν την αφήγηση, αφού υπήρχε άφθονο συναυλιακό υλικό αλλά όχι αρκετό από την εποχή πριν γίνει φοβερά διάσημη.
Όταν βρέθηκαν κασέτες με υλικό που είχε γυρίσει η ίδια η Γουάινχάουζ, η ομάδα ήξερε ότι είχε βρει τη λύση που έψαχνε. Και όχι μόνο αυτό: είχαν βρει και ένα οπτικό μοτίβο: «πολλές φορές κατά τη διάρκεια αυτών των βιντεοσκοπήσεων η Έιμι κοιτάει την κάμερα, κατευθείαν μέσα στο φακό, κατευθείαν στα μάτια του κοινού», εξηγεί ο μοντέρ της ταινίας. «Το βρήκα αυτό πολύ δυνατό, ειδικά αφού είναι κάτι που κάνει η ίδια ενώ αργότερα αυτό αντιπαραβάλλεται με τους παπαράτσι». Το υλικό αυτό, που δείχνει την Γουάινχάουζ υγιή, ευτυχισμένη, χαλαρή και με τους δικούς της ανθρώπους, βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.
Προβληματική ήταν συχνά και η ποιότητα του υλικού, αφού σε κάποιες περιπτώσεις προερχόταν από ερασιτεχνικές βιντεοκάμερες, υπολογιστές και κινητά. «Ένα μεγάλο μέρος των εικόνων που είχαμε ήταν χαμηλής ποιότητας», υπογραμμίζει ο Κινγκ. «Σπάνια βρίσκαμε κάτι που ήταν ταυτόχρονα χρησιμοποιήσιμο και εντυπωσιακό. Αλλά από την άλλη τα πιο ενδιαφέροντα σημεία, τα πιο αποκαλυπτικά ήταν τα home videos, που είχαν την χαμηλότερη ποιότητα».
Αυτό όμως προσέδιδε στις σκηνές μια επιπλέον δύναμη: αυτή της αυθεντικότητας. «Είχαμε αρκετά τεχνικά προβλήματα και προσπαθήσαμε να διορθώσουμε ό,τι μπορούσαμε», παραδέχεται ο Καπάντια, «αλλά επιλέξαμε να εμπιστευθούμε το υλικό και να βάλουμε τη συναισθηματική αλήθεια πάνω από την τεχνική ποιότητα. Αφιερώσαμε τόσο χρόνο και αγάπη για να μετατρέψουμε μια φοβερά ετερόκλητη συλλογή υλικού σε κάτι που έδενε και έμοιαζε με σινεμά».
Τα σοκαριστικά κομμάτια. Τελικά το Amy είναι μια ταινία για την αγάπη...
Οι συντελεστές παραδέχονται ότι μερικά ιδιαίτερα σοκαριστικά κομμάτια δεν βρήκαν την θέση τους στην ταινία. «Νομίζω ότι είναι αρκετά σκοτεινό», καταλήγει ο παραγωγός, Τζέιμς Γκέι-Ρις. «Πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός για το σημείο πέρα από το οποίο η ταινία γίνεται υπερβολικά βαριά. Βρήκαμε μια ισορροπία ιδανική, πιστεύω».
Η ταινία μιλά για έναν άνθρωπο που θέλησε να αγαπηθεί, που χρειάστηκε την αγάπη αλλά δεν την πήρε όπως ήθελε. Συχνά, αυτοί που νοιάστηκαν για αυτήν προσπάθησαν να της την δείξουν, αλλά τους απομάκρυνε. Η Έιμι ήταν ένα πολύ περίπλοκο, έξυπνο κορίτσι. Το "Amy" είναι μια ταινία για την αγάπη».