Άλλη μία βραδιά ήδη από καιρό sold out για τη Μαρίνα Σπανού, με το νεανικό πλήθος που έμελλε να κατακλύσει την Τεχνόπολη να σχηματίζει ουρά έξω από τον χώρο, δείχνοντας από πολύ νωρίς τις διαθέσεις του: πριν καν εμφανιστεί κίνηση πάνω στη σκηνή, δηλαδή, απλά και μόνο επειδή έσβησαν τα φώτα, ακούστηκαν διαπεραστικές ζητωκραυγές.
Ο ενθουσιασμός αυτός θα έμενε ζωντανός καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας, δίνοντας βροντερό παρών σε πολλές ακόμα περιστάσεις. Μια τρανή απόδειξη της απήχησης της Αθηναίας τραγουδοποιού, η οποία ανά στιγμές έμοιαζε με κάτι σαν ...Marinomania, όπως λ.χ. στην έναρξη, όταν φάνηκε ενώπιόν μας με την κόκκινη ενδυμασία της, λουσμένη στα μπλε/κίτρινα φώτα της Τεχνόπολης, κι άρχισε να λέει την "Πλάκα": "να σας ακούσω!", ζήτησε σε κάποιο σημείο από μικροφώνου –και ο κόσμος, σαν σώμα ένα, απάντησε με χέρια ψηλά και ρυθμικά παλαμάκια.
Κατόπιν, η Σπανού ζήτησε από τους παριστάμενους να μετατρέψουν τη βραδιά σε γιορτή για το αποκαλόκαιρο, ρίχτηκε σε περαιτέρω βόλτες ανά την πόλη τραγουδώντας τα "Ψυρρή" και "Κυψέλη", παράλληλα, όμως, τόνισε και ότι κομμάτια σαν κι αυτά αντιπροσωπεύουν μόνο μία της πλευρά: η άλλη ξεδιπλώθηκε ευθύς αμέσως, με μια διασκευή του "Στη Ντισκοτέκ", την οποία ακολούθησε η "Λόλα" του Κωστή Μαραβέγια. Δεν ξέρω γιατί η Σπανού διάλεξε να πει τη "Ντισκοτέκ" στην εκδοχή των Ημισκουμπρίων και της Ελπίδας –κατανοώ ότι από εκεί την έμαθε, αλλά βρήκα την απόπειρά της να ραπάρει τα σχετικά μέρη εντελώς αποτυχημένη.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr