Δέσποινα Βανδή: πως γιόρτασε τα 30 χρόνια καριέρας κάνοντας το Θέατρο Πέτρας να μοιάζει με υπαίθριο club

Απογοητεύτηκα που δεν είπε τις "Προφητείες" η Δέσποινα Βανδή, γιορτάζοντας 30 χρόνια δράσης στο Θέατρο Πέτρας. Γιατί, τελικά, όπως προειδοποιούσε το ρεφρέν από το μακρινό 1999, ήρθαν, πράγματι, και καταστροφές και (κυρίως) επιδημίες. Aλλά ο δεσμός της με το κοινό άντεξε, όπως έδειξε η αθρόα προσέλευση ενός κατά βάση νεανικού πλήθους, το οποίο χόρεψε και τραγούδησε ενθουσιωδώς μαζί της.

Ενώ χανόταν το τελευταίο φως μιας ιδιαίτερα ζεστής ημέρας, ο κόσμος εμφανιζόταν κατά κύματα στην Πέτρα, με τους μεγαλύτερους να αναζητούν θέσεις στις κερκίδες και τους μικρότερους να βολεύονται σε διάφορα σημεία της αρένας, υπό τους ήχους ενός DJ που προσπαθούσε να δημιουργήσει κατάσταση υπαίθριου club. Να 'σου, έτσι, κάτι remixes στο "Τανγκό Της Νεφέλης" και στο ..."Μιλώ Για Σένα" του Θανάση Παπακωνσταντίνου(!), ανάκατα με αναγνωρίσιμες διεθνείς επιτυχίες σε medley –"Free From Desire", "Everybody Dance Now" κτλ. Μάλλον ήξερε τι έκανε ο άνθρωπος, πάντως τα δικά μου αφτιά υπέφεραν, βρίσκοντας μόνη όαση στο "Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)". Οι Abba δεν απογοητεύουν ποτέ, τελικά.

Στην ανακοινωμένη ώρα έναρξης η σκηνή άρχισε να αλλάζει και τη θέση πίσω από τα decks κατέλαβε ο DJ, συνθέτης και παραγωγός Τεό Τζίμας. Αμέσως έπειτα, ξεπρόβαλλαν ενώπιόν μας οι Kings, που ξεκίνησαν το support set τους με το σουξέ μεγατόνων "Madame", κάνοντας το Θέατρο Πέτρας να τραγουδά παραληρώντας "της αρέσει να 'μαι αλήτης/κι εγώ να 'μαι μαντάμ". Κι ας είμαστε ειλικρινείς, τώρα, ό,τι κι αν νομίζουμε για το εν λόγω κομμάτι: καλύτερο μπάσιμο, δεν γινόταν. Από εκεί και πέρα, ο Γιάννης "Johnny King" Ρουσσουνέλος και η Μαριλένα Animado δεν είχαν παρά να διαχειριστούν το κλίμα αυτό, ώστε να κρατήσουν το κέφι ψηλά. Κάτι που έκαναν πολύ καλά.

Το κοινό συνέχισε να σιγοντάρει το δίδυμο στην επιτυχία "Μακαρένα", αλλά και σε παλιότερα κομμάτια, π.χ. στο "Μπικίνι" ή στο "Όπου Με Πας", όπως και σε ορισμένες διασκευές –στη "Σοκολάτα" του Sarbel, στο "Gigi" του Sin Boy και της Rina ή στη "Φήμη", όπου διατηρήθηκαν ατόφια τα φωνητικά του Mad Clip ως φόρος τιμής και τραγουδήθηκε μόνο το τμήμα της Josephine. Στο τέλος, μάλιστα, όλο το θέατρο άναψε πρόθυμα τους φακούς των τηλεφώνων του για χάρη του φρέσκου "Σου Κου". Στέκονται γερά οι Kings, θα ομολογήσω κι εγώ, που δεν βρίσκω ποιότητα (ιδίως στιχουργική) στο υλικό τους: προσφέρουν ένα ενεργητικό και δουλεμένο σόου, στηριγμένο στη μεταξύ τους χημεία. Το έδειξαν και πιο μετά, άλλωστε, όταν ξαναφάνηκαν για να πουν το "Ya Habibi" παρέα με τη Δέσποινα Βανδή: ένα οικτρό άσμα, που όμως παρουσιάστηκε πολύ καλά σε επίπεδο κίνησης και στησίματος.

Έπειτα η σκηνή σκοτείνιασε, τα video walls του πίσω μέρους έδειξαν εικόνα, εστιάζοντας στα κλειστά μάτια της Δέσποινας Βανδή, τα κινητά του πλήθους υψώθηκαν και η πρωταγωνίστρια της βραδιάς έκανε την εμφάνισή της σαν θολή φιγούρα στο ημίφως και στους καπνούς, μπαίνοντας με το "Σήμερα". Ύστερα τα φώτα άναψαν, το Θέατρο Πέτρας πλημμύρισε από αλαλαγμούς κι από το ρυθμικό σύνθημα "Δέ-Δέ-Δέσποινα" κι εκείνη κοντοστάθηκε, ίσως λίγο ξαφνιασμένη από την ολούθε λατρεία, αναφωνώντας "με κάνετε τόσο χαρούμενη!". Αμέσως μετά ο ήχος τσίτωσε σε ενέργεια, έγινε σχεδόν γηπεδικός και τραγούδησε το "Κορίτσι Πράμα", πλαισιωμένη από μπαλέτο και σχολιάζοντας ότι "δυστυχώς" είναι τραγούδι που παραμένει επίκαιρο.

Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr