Τι σε γοητεύει στη Γαλλίδα συγγραφέα Βιρζινί Ντεπάντ;
Η Βιρζινί Ντεπάντ είναι ξεχωριστή περίπτωση — μια σούπερ σταρ που όλοι περιμένουν με ανυπομονησία τα νέα της βιβλία. Είναι μια γυναίκα με το θάρρος της γνώμης της, που εκφράζεται χωρίς καμία πολιτική ορθότητα και λέει αυτά που έχει να πει χωρίς περιστροφές. Τα λέει ανοιχτά και απερίφραστα, όχι μόνο στο "Αγαπητέ μ@λάκα" αλλά σε όλα της τα έργα. Στο πρώτο της βιβλίο, "Baise-moi" (1993 - "Γάμησε με"), περιγράφει τον βιασμό της. Το βιβλίο αυτό έγινε και ταινία από την ίδια, η οποία απαγορεύτηκε στη Γαλλία, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Το δεύτερο βιβλίο της, "Η θεωρία της βίας", (King kong theory) είναι ένα φεμινιστικό μανιφέστο που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Το βιβλίο της "Αποδράστε!" (Vernon Subutex) σκηνοθέτησε ο Γερμανός σκηνοθέτης Τόμας Οστερμάιερ στο Théâtre de l'Odéon στο Παρίσι. Το έργο αυτό είναι μέρος της τριλογίας της Ντεπάντ με τον ίδιο τίτλο, και η θεατρική προσαρμογή του είχε μεγάλη απήχηση. Έγινε επίσης και μίνι σειρά, την οποία προβάλλει το Cinobo. Η Ντεπάντ είναι μια rock και punk περσόνα. Έφυγε από το σπίτι της στα 15, ξεκίνησε να εργάζεται στην πορνεία για να επιβιώσει, βίωσε βία και αργότερα άρχισε να γράφει. Η ζωή της είναι πραγματικά ιδιαίτερη και γεμάτη έντονες εμπειρίες.
Τι σε εξιτάρει στο "Αγαπητέ μ@λάκα" και θέλησες να το διασκευάσεις για το θέατρο μαζί με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Καραμεσίνη;
Το βιβλίο έχει απίστευτη αμεσότητα. Ξεκίνησε να γράφεται πριν την καραντίνα και μιλάει για τα πάντα μέσα από την επιστολική αλληλογραφία δύο κεντρικών χαρακτήρων: μιας πρώην σταρ και σύμβολο του σεξ και ενός γνωστού ηθοποιού που έχει κατηγορηθεί για ανάρμοστη συμπεριφορά και έχει εκτεθεί δημόσια. Μέσα από τις επιστολές τους, οι δύο ήρωες μοιράζονται ανοιχτά τις απόψεις, τα βιώματα και τους φόβους τους, ενώ αποκαλύπτουν τις συγκρούσεις και τις αντιφάσεις τους σχετικά με τη σύγχρονη κουλτούρα και τα ζητήματα φύλου. Χάρη στη φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους, οι ζωές τους αλλάζουν. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον: το "πράσινο τούνελ" που φωτίζει μέσα σε όλη την τρέλα, τη νεύρωση ή την ψυχολογική επιβάρυνση που κουβαλάμε όλοι μας μέσα σε αυτή την κοινωνία. Η Ντεπάντ δεν φοβάται να μιλήσει ακόμα και για τον πόλεμο, για την κληρονομιά που αυτός αφήνει. Χωρίς να το συνειδητοποιούμε, κουβαλάμε τον πόλεμο μέσα μας, γιατί έχουν προηγηθεί τόσοι πόλεμοι και εμείς συμπεριφερόμαστε σαν να μην είναι κομμάτι μας. Σε συνέντευξή της λέει: "Μιλάω για τον πόλεμο γιατί κάνουμε σαν να μην υπάρχει, ενώ είμαστε απόγονοι ανθρώπων που έχουν ζήσει πολέμους και κουβαλάμε τον φόβο του πολέμου”. Η Ντεπάντ αναφέρεται σε όλο το ψυχολογικό υπόβαθρο που διαμορφώνει όσα κουβαλάμε μέσα μας.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr