Παραδοσιακά, η απονομή των Χρυσών Σφαιρών (5/1) δεν διαδραματίζει σοβαρό ρόλο στον τρόπο που εντέλει ψηφίζουν τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στα Όσκαρ, ωστόσο καθορίζει σημαντικά το πώς διαμορφώνονται οι τάσεις και τα φαβορί μέχρι την ύστατη ώρα. Έτσι, κάθε χρόνο οι υποψηφιότητες της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ συγκεντρώνουν ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς δίνουν την κατεύθυνση που πρόκειται να πάρει η κουβέντα γύρω από τα κινηματογραφικά βραβεία. Με τους διεκδικητές των 82ων Χρυσών Σφαιρών να έχουν ανακοινωθεί, τα πρώτα επαγγελματικά σωματεία να έχουν μοιράσει τις δάφνες τους και εν αναμονή των οσκαρικών υποψηφίων (17/1), αυτή είναι μια καλή στιγμή να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα, αλλά και να τολμήσουμε τις πρώτες προβλέψεις γύρω από τις ταινίες που πιθανότατα θα τιμήσει η Ακαδημία στις 2 Μαρτίου.
Η αινιγματική περίπτωση "Emilia Pérez"
Προς το παρόν, πρωταγωνιστής των Χρυσών Σφαιρών είναι με διαφορά το "Emilia Pérez" που βρίσκεται υποψήφιο σε δέκα κατηγορίες, γράφοντας ιστορία. Η ισπανόφωνη παραγωγή του Γάλλου σκηνοθέτη Ζακ Οντιάρ έγινε το μιούζικαλ που ξεπέρασε σε υποψηφιότητες το εμβληματικό "Cabaret" (Μπομ Φόσι, 1972) και το εμπορικά επιτυχημένο "Barbie" (Γκρέτα Γκέργουιγκ, 2023), αποσπώντας τις περισσότερες για το είδος στην ιστορία του θεσμού. Πλασάρεται έτσι ως υπολογίσιμος ανταγωνιστής των υπολοίπων στα Όσκαρ, χωρίς ωστόσο να έχει "εξασφαλισμένη" διάκριση. Για παράδειγμα, στην κατηγορία της διεθνούς ταινίας είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έχει "απέναντι" τον ιρανικό "Σπόρο της Ιερής Συκιάς" (Μοχάμαντ Ρασούλοφ) που έρχεται, επίσης, με διακρίσεις από τις Κάννες, το οποίο αφηγείται μια επίκαιρη ιστορία πολιτικής καταγγελίας. Κι αντίστοιχα, μπορεί ο Οντιάρ να έχει το δικαίωμα να φιλοδοξεί για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, όμως η παράδοση δεν είναι με το μέρος του. Τελευταία φορά που η Ακαδημία βράβευσε μιούζικαλ ήταν το μακρινό 2002 ("Σικάγο", Ρομπ Μάρσαλ), ενώ η μοναδική μη αγγλόφωνη παραγωγή που επικράτησε στην κατηγορία ήταν τα καθολικής αποδοχής "Παράσιτα" (Μπονγκ Τζουν-χο, 2019). Επί τη ευκαιρία, εδώ να υπογραμμίσουμε πως παρά τη δεδομένη καλλιτεχνική αξία του, το "Emilia Pérez" έχει διχάσει κοινό και κριτικούς…
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr