
Η παράστασή που ανεβάζεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από τις 18/9, έχει ως σημείο αναφοράς τη "Δωδέκατη νύχτα" του Σαίξπηρ. Πού εστιάζεις και ποιο στοιχείο της θέλεις να αναδείξεις μέσα από την παράστασή σου;
Το σημείο αναφοράς είναι μεν η "Δωδέκατη Νύχτα", αλλά η παράσταση ακολουθεί μόνο τα βασικά πρόσωπα και την ερωτική τους επιθυμία, η οποία στρέφεται πάντα προς τον λάθος άνθρωπο. Δεν μιλάμε δηλαδή για αμοιβαίο έρωτα, παρά μόνο στο τέλος του έργου. Με ενδιαφέρει όλη η ψυχική περιπέτεια των ηρώων επειδή είναι ερωτευμένοι. Ο έρωτας πάντα προκαλεί μια ψυχική αναστάτωση μέσα μας, μας κυριεύουν άγρια συναισθήματα. Η κωμωδία αφορά εμάς, όχι τα πρόσωπα του έργου που βιώνουν μια ερωτική απόρριψη, προσπαθούν να επικοινωνήσουν πάλι, ξαναβιώνουν την απόρριψη κ.ο.κ. Ήθελα να ξαναδώ τι σημαίνει να ερωτεύεται κανείς μέσα από μια σαιξπηρική γλώσσα.
Οι ήρωες του Σαίξπηρ λειτουργούν λίγο-πολύ ως σύμβολα. Για παράδειγμα, θα λέγαμε ότι ο Μαλβόλιο λειτουργεί ως σύμβολο του καθωσπρεπισμού και ο Φέστας, ο κλασικός τρελός του Σαίξπηρ, λέει αλήθειες, αλλά κανείς δεν τον ακούει. Κάτι ανάλογο ισχύει για τους χαρακτήρες του "I am falling in love";
Πολλοί ήρωες του Σαίξπηρ λειτουργούν ως σύμβολα, επειδή είναι και δεν είναι πραγματικοί, ξέρουμε γι’ αυτούς όσα λένε οι ίδιοι και η γλώσσα που χρησιμοποιούν δεν είναι καθημερινή, αλλά γλιστράει στην ποίηση ακαριαία. Αντίστοιχα, οι ήρωες που βλέπουμε από τη "Δωδέκατη Νύχτα", η Βιόλα, η Ολίβια, ο Ορσίνο, ο Αντόνιο, ο Σεμπαστιάν, είναι σύμβολα μιας ερωτικής επιθυμίας που έρχεται ακαριαία, μιας ερωτικής επιθυμίας που δεν μπορούν να τη διαχειριστούν.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο athinorama.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr