Οκτώβριος στην Αθήνα· είναι από εκείνα τα βράδια που το φθινόπωρο αφήνει το αποτύπωμά του στον αέρα. Η πόλη πίσω μου βουίζει, μα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, καθώς περπατώ προς το Ηρώδειο, η φασαρία χαμηλώνει. Η ατμόσφαιρα μυρίζει πέτρα, γιασεμί και προσμονή. Ένας πλανόδιος μουσικός, καθισμένος στο πεζοδρόμιο, κρατά μια κιθάρα και παίζει Ευανθία Ρεμπούτσικα -την "Πολίτικη Κουζίνα"-. Οι νότες ξεχύνονται σαν ζεστό μέλι στο σούρουπο· χαϊδεύουν τα βήματα των περαστικών, ακουμπούν στα μαρμάρινα σκαλιά που οδηγούν στο αρχαίο θέατρο. Όλα μοιάζουν προοίμιο ενός ονείρου, προετοιμάζουν για κάτι που θα αγγίξει άλλες χορδές, εσωτερικές.
Murmuration στο Ηρώδειο: είδαμε τα σώματα να γίνονται ποίηση
Πενήντα σώματα, ένα συγχρονισμός, αέρας γεμάτος κίνηση. Το Murmuration ταξίδεψε χτες το βράδυ το Ηρώδειο σ' έναν ονειρικό κόσμο ακρίβειας, φωτός και μαγείας.