Θεωρείται κομβικό στην εργογραφία του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι κι αυτό γιατί όχι μόνο προαναγγέλλει τις ηθικές και κοινωνικές ιδέες που o Ρώσος κορυφαίος πεζογράφος ολοκλήρωσε στα έργα της ωριμότητάς του ("Έγκλημα και τιμωρία", "Ηλίθιος", "Αδερφοί Καραμαζόφ", "Δαιμονισμένοι", κλπ), αλλά και γιατί θεωρείται προδρομικό πολλών φιλοσοφικών και υπαρξιακών κειμένων. Το "Υπόγειο" γράφτηκε το 1864, ύστερα από ένα ταξίδι του Ντοστογιέφσκι στο Παρίσι, απ’ όπου γύρισε στα όρια της χρεωκοπίας, εξαιτίας της χαρτοπαιξίας, ενώ βρήκε τη σύζυγό του ετοιμοθάνατη. Υπό το βάρος αυτών των γεγονότων ίσως, ο συγγραφέας παρέδωσε ένα παραληρηματικό κείμενο, που συνιστά το μονόλογο ενός σαραντάχρονου συνταξιούχου δημόσιου λειτουργού - έναν μονόλογο (προς κάποιους αόρατους ακροατές) με έντονες φιλοσοφικές αποχρώσεις σχετικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr