Ο Μάριο Μπανούσι, ο πιο πολλά υποσχόμενος νέος σκηνοθέτης, για τις "mum" και το "μαμ" που μας θρέφουν

©Andreas Simopoulos

Η παράστασή σου "Goodbye Lindita" αποθεώθηκε. Αυτή η αποδοχή σε φόβισε ή σου έδωσε δύναμη;
Δεν περίμενα τέτοια μεγάλη ανταπόκριση για το "Goodbye Lindita". Πίστευα σε αυτό, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα ταξιδέψει στο εξωτερικό και ότι όλες οι παραστάσεις θα γίνουν sold out. Με έκανε να είμαι πιο συγκεντρωμένος στη δουλειά μου. Αν είχα σταθεί στην επιτυχία και στα υπέροχα λόγια που άκουγα, θα έχανα την ουσία. Για μένα, το σημαντικό είναι να καταλάβει κάποιος τι θέλω να πω μέσα από τις ιστορίες που δημιουργώ. Δεν έχω ένα lifestyle που θέλω να προβάλω· με ενδιαφέρει το ίδιο το έργο και όχι η προώθησή του.

Όταν ξεκίνησες να σπουδάζεις υποκριτική στο Ωδείο Αθηνών, είχες πάντα στο μυαλό σου τη σκηνοθεσία;
Η ανάγκη για σκηνοθεσία προέκυψε μέσα από τη σχολή. Σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει να δημιουργώ ο ίδιος, παρά να βρίσκομαι μέσα στο δημιούργημα κάποιου άλλου. Μου αρέσει να καταπιάνομαι με πολλά πράγματα και συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ και με τη σκηνογραφία – όχι απαραίτητα λόγω ικανότητας, αλλά επειδή με ενδιαφέρει. Κάνοντας μαθήματα στη δραματική σχολή, αντιλήφθηκα ότι η σκηνοθεσία τα περιλαμβάνει όλα αυτά. Περνάω πολύ χρόνο με τον σκηνογράφο μου, συζητώντας για την ιδέα, το πώς τη φαντάζομαι, τις λεπτομέρειες. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ήχο, τη φωτιστική ατμόσφαιρα, το συναίσθημα που θέλω να δημιουργηθεί. Για μένα, η σκηνοθεσία είναι μια ανοιχτή ομπρέλα που τα εμπεριέχει όλα αυτά, και αυτό είναι που με γοητεύει.

Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr