Ποιες ειναι οι "Οκτώ γυναίκες" που πρωταγωνιστούν στη μαύρη αστυνομική κωμωδία που κάνει θραύση στα ανοιχτά θέατρα της Αθήνας;

Ελίνα Γιουνανλή©

Η μαύρη κωμωδία όπως και το αστυνομικό μυστήριο ταιριάζουν πολύ στο κλίμα του καλοκαιριού, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τις διάσημες "Οκτώ γυναίκες" του Ρομπέρ Τομά που συνδυάζουν εξίσου επιτυχημένα και τα δύο. Το πολυβραβευμένο έργο του μετρ του θεατρικού μυστηρίου περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι σε διασκευή και σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη με μια αχτύπητη γυναικεία dream team να πρωταγωνιστεί. Οι Υρώ Μανέ, Γιώτα Φέστα, Τάνια Τρύπη, Φωτεινή Ντεμίρη, Ευγενία Δημητροπούλου, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Ευγενία Ξυγκόρου και Μαρίζα Τσάρη είναι όλες ύποπτες για φόνο στην διάσημη ιστορία που ο Φρανσουά Οζόν μετέφερε στον κινηματογράφο το 2002 σε μια all star μιούζικαλ εκδοχή με πρωτότυπο τίτλο "8 Femmes”.

Το εμβληματικό έργο, που είναι κυρίως γνωστό με τον τίτλο "Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται", διακρίθηκε με το ετήσιο γαλλικό βραβείο λογοτεχνίας "Quai des Orfevres" και καθιέρωσε τον Ρομπέρ Τομά ως πρωτοπόρο του θρίλερ κωμωδίας ("comédie policière”). Πολύ εύστοχα το έθεσε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ που υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Γάλλου συγγραφέα, ηθοποιού και κινηματογραφικού σκηνοθέτη, λέγοντας για το είδος του κωμικού θρίλερ ("comedy thriller”) και τον Τομά ότι είναι ένα "πρωτότυπο μίγμα από βιτριόλι και μαρμελάδα, που κάνει το συγγραφέα να μοιάζει γιος της Αγκάθα Κρίστι από τη μία και του Κάρλο Γκολντόνι από την άλλη”.

Εμείς μιλήσαμε με τις "Οκτώ γυναίκες" με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης με επόμενο σταθμό το Κηποθέατρο Παπάγου (15/7) κ.ά., και μάθαμε τα πάντα (όσα λέγονται δηλαδή ένεκα του μυστηρίου) για τις οκτώ γυναικείες προσωπικότητες που συναντώνται στην απομονωμένη έπαυλη του μεγαλοαστού Μαρσέλ, ο οποίος βρίσκεται δολοφονημένος στο δωμάτιό του. Η Γκαμπί, η σύζυγός του, οι δυο του κόρες, Σουζόν και Κατρίν, η κουνιάδα του, Ογκουστίν, η πεθερά του, Μαμή, η ανεπιθύμητη αδελφή του, Πιερέτ, η επιστήθια οικονόμος μαντάμ Σανέλ, και η καμαριέρα Λουίζ, με τις υποψίες να τις βαραίνουν, μπαίνουν στη διαδικασία να εξιχνιάσουν την υπόθεση, κι έτσι έρχονται αντιμέτωπες με πολλές κρυμμένες αλήθειες για τη σχέση της κάθε μίας από αυτές μαζί του. Ήταν άραγε ένας αγαθός, μειλίχιος οικογενειάρχης που καταπιεζόταν αφόρητα από τις γυναίκες της ζωής του ή ένας άπιστος και κακοποιητικός άντρας που τις εκμεταλλευόταν; Πάμε να τις γνωρίσουμε!

Γκαμπί, η σύζυγος | Υρώ Μανέ

"Πρώτη φορά συνεργάζομαι με τον Χρήστο Σουγάρη και ήθελα πάρα πολύ να δουλέψω μαζί του γιατί είναι από τους σκηνοθέτες που έχουν πολύ ενδιαφέρον και μία πολύ πρωτότυπη και ιδιαίτερη ματιά. Όπως κάθε αρχή είναι απαιτητική, αλλά γοητευτική γιατί είναι η ανακάλυψη του καινούργιου. Ο ρόλος που ερμηνεύω είναι η Γκαμπί, η οικοδέσποινα του σπιτιού που ανακαλύπτει ότι έχει σκοτωθεί ο σύζυγός της. Είναι μια γυναίκα εγωκεντρική, δεν ενδιαφέρεται πολύ για όλους τους άλλους. Προέρχεται από πιο χαμηλή τάξη αλλά λόγω των χρημάτων του συζύγου της έχει ανέλθει κοινωνικά και έχει δύο κόρες. Αυτός είναι ο κεντρικός της πυρήνας. Όταν έρχεται η στιγμή της κρίσης νιώθει πάρα πολύ μεγάλη ενοχή γιατί κρύβει ένα μυστικό. Αποκαλύπτεται ότι έχει εραστή και όλο αυτό την καθιστά σε δύσκολη θέση και ένοχη για το φόνο. Η γοητεία της παράστασης και του θεατρικού έργου είναι άμεσα συνυφασμένη με όλα αυτά που βγαίνουν σιγά σιγά στο φως για όλες τις ηρωίδες. Αποκαλύπτεται ένας κόσμος πολύ καλά κρυμμένος που προσπαθούν όλες να διασφαλίσουν, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή όμως τα πράγματα είναι μετέωρα”.

Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;

"Μου αρέσουν πάρα πολύ οι "Δέκα μικροί νέγροι” της Αγκάθα Κρίστι, που ήταν ανάμεσα στα πρώτα μου αναγνώσματα και φυσικά οι ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Θυμάμαι τον "Σιωπηλό Μάρτυρα” ("Rear Window”, 1954), τον "Δεσμώτη του Ιλίγγου” ("Vertigo”, 1958).

Πιερέτ, η ανεπιθύμητη αδελφή | Τάνια Τρύπη

"Με τον Χρήστο Σουγάρη γνωριστήκαμε το 2019 στις "Ικέτιδες” του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού ως συνάδελφοι. Ως σκηνοθέτης τώρα, έχω μια πολύ ευχάριστη συνεργασία μαζί του γιατί ξέρει τι θέλει, ξέρει τι ζητάει από τους ηθοποιούς του και έχει ένα μαγικό τρόπο να κατευθύνει τα πάντα. Ερμηνεύω την Πιερέτ, ένα κορίτσι από τζάκι με καλλιτεχνική φύση. Ακροβατεί ανάμεσα στην μεγαλοαστική κοινωνία και στο δρόμο. Κάποια στιγμή θέλει να επιστρέψει στην αθωότητα της, προδίδεται όμως από τον μοναδικό δικό της άνθρωπο, που είναι ο αδελφός της ο Μαρσέλ, οπότε ο κυνισμός και η εκδίκηση είναι μονόδρομος για εκείνη. Είναι εξίσου ύποπτη με τις υπόλοιπες επτά για το φόνο. Υπονοούνται διάφορα για τη σχέση τους γιατί όταν τον χρειάστηκε πάρα πολύ, εκείνος της έκλεισε την πόρτα, ενώ ήταν η τελευταία της ελπίδα".

Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;

"Αγαπώ πάρα πολύ τον Στίβεν Κινγκ, ο οποίος βέβαια δεν κατατάσσεται στην αστυνομική λογοτεχνία αλλά στη λογοτεχνία τρόμου. Μου αρέσει πάρα πολύ η Αγκάθα Κρίστι. Από ταινίες υπάρχουν πάρα πολλές. Περισσότερο μου αρέσουν αυτές που έχουν μεταφυσικό θέμα".

Μαντάμ Σανέλ, η οικονόμος | Γιώτα Φέστα

"Υπάρχει ένας απών άνδρας στο έργο, ο Μαρσέλ, ο οποίος δολοφονείται και από εκεί αρχίζει και δημιουργείται η σχέση που έχει η κάθε μία από τις οκτώ γυναίκες με αυτόν τον άνδρα και ως εκ τούτου μεταξύ τους. Εγώ κάνω την Μαντάμ Σανέλ, την γκουβερνάντα, την οικονόμο του σπιτιού, μια γυναίκα του καθήκοντος. Είναι άξια, ανεξάρτητη, ειλικρινής, ακριβής, έντιμη, μοναχική, χαριτωμένη, αλλά έχει και μια μυστική ζωή. Δεν λέει συνήθως τίποτα παραπάνω από αυτό που πρέπει. Έχει μία έμμεση σχέση με τον Μαρσέλ. Ως γυναίκα του καθήκοντος είναι αυτή που πάντα θα βρίσκεται δίπλα του, έστω κι αν διαφωνεί. Αντιμετωπίζει όλα τα πρόσωπα του έργου από μία εξωτερική οπτική. Παρατηρεί και ξέρει πράγματα που οι άλλοι αγνοούν. Θα παίξει σημαντικό ρόλο στη λύση του μυστηρίου”.

Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;

"Μία από τις δέκα αγαπημένες μου ταινίες είναι το "China Town” του Ρομάν Πολάνσκι (1974) γιατί έχει μέσα και πάρα πολλά στοιχεία ψυχανάλυσης. Διαβάζω για πολλά χρόνια αστυνομικά μυθιστορήματα. Αγαπώ πολύ τον Τζέιμς Ελρόι ("The Black Dahlia” 1987, "L.A. Confidential” 1990) και τον Ντάσιελ Χάμετ ("Το Γεράκι της Μάλτας”, 1930). Έχω διαβάσει όλη την αμερικανική αστυνομική λογοτεχνία, με την οποία έχω ιδιαίτερη σχέση, όπως και με το αστυνομικό φιλμ, και την έχω σε περίοπτη θέση στο σπίτι μου”.

Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr