Δεν υπάρχει είδος ρεπερτορίου που δεν έχει ερμηνεύσει η Κάτια Δανδουλάκη, ενσταλάζοντας σε κάθε ρόλο κάτι από τη μοναδική γοητεία, ευγένεια και κομψότητά της. Η εντυπωσιακή και πολύτιμη θεατρική διαδρομή της μετράει περισσότερα από πενήντα χρόνια, ενώ ήδη το 1979 απέκτησε το δικό της θίασο και από το 1995 στεγάστηκε στην τωρινή στέγη της, που φέρει το όνομά της. Πρόκειται για μια γυναίκα και καλλιτέχνιδα που συγκεράζει ένα ωραίο μείγμα πυγμής και ευαισθησίας, μια που έχει καταφέρει να επιβληθεί τόσο ως ηθοποιός όσο και ως ικανότατη επιχειρηματίας, ενώ δεν ξεχνάμε τη θαραλλέα στάση της κατά τη διάρκεια του "ελληνικού #metoo".
Οι συνεργασίες της σπουδαίες, με σκηνοθέτες (και λοιπούς καλλιτεχνικούς συντελεστές και συμπρωταγωνιστές/ριες) που έχουν γράψει ιστορία στο ελληνικό θέατρο: Κώστας Καζάκος, Γιώργος Μιχαηλίδης, Ζυλ Ντασσέν, Μιχάλης Κακογιάννης, Γιούρι Λιουμπίμοφ, Σταμάτης Φασουλής, Μάγια Λυμπεροπούλου, Διαγόρας Χρονόπουλος, Στάθης Λιβαθινός κ.ά. Όσο για τα έργα που έχει ερμηνεύσει, "μιλούν" από μόνα τους. Οι παλιότεροι τη θυμόμαστε σε χαρακτηριστικές παραστάσεις Τσέχοφ: "Γλάρος", όπου ερμήνευσε την Αρκάντινα, και "Βυσσινόκηπος", στο ρόλο της Λιούμποβα Αντρέγεβνα, και οι δύο σε σκηνοθεσία του Λιουμπίμοφ. Κι όμως την ίδια περίοδο, εκεί στα μέσα των 90’s, ντυνόταν τη στολή του Αρλεκίνου και τσαλάκωνε πλήρως το προσωπείο της, για να ερμηνεύσει τον "Υπηρέτη δύο αφεντάδων" σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr